Een jaar of twee geleden was ik drie keer per week in een sportschool te vinden, om daar door een personal trainer richting een beter lijf gebruld te worden.Een sportschool is misschien een groot woord, het was meer een oude boksschool, frequent bezocht door Amsterdamse Penoza-achtige types. Denk: grote bulkige mannen van middelbare leeftijd die allemaal uitermate charmant tegen mij deden, maar van wie je wist dat, als je ruzie met ze had, je zomaar in een willekeurige vuilstort zou kunnen eindigen.

En daar stond ik tussen. Dat vond ik machtig mooi, natuurlijk, en het zorgde ervoor dat ik enorm m’n best deed, want ik wilde niet afgaan tussen al die spiermachines. In totaal heb ik daar toch bijna een jaar rond gelopen (vooral omdat ik een beetje bang was voor m’n trainer, sporten vond ik nog steeds stom), maar er was altijd één ding waar ik maar niet overheen kwam.

De sportmatjes.


Het was zó goor, zo niet om uit te houden goor.

Grijze, oude, bevlekte matjes waar ik op gedrapeerd werd, met de opdracht mezelf 30 keer op te drukken, in een pretzel te vouwen of andere mensonterende kut-oefeningen te doen, waar je zogenaamd een killer body (‘killor boodiee’ op z’n Engels Amsterdams) van krijgt. Die oefeningen waren al vreselijk, maar elke keer als ik met m’n neus in de buurt van zo’n matje kwam, rook ik het zweet van ‘Ome Benno’ of ‘Sjaak van de Overkant’ (ze hadden allemaal dit soort bijnamen). Het was zó goor, zo niet om uit te houden goor. Maar écht niet dat ik me liet kennen, en om nou zelf met een mat heen en weer te gaan was geen doen.

SCHIMMELTJE, SCHIMMELTJE AAN DE MAT...
Goed, deze week las ik een artikel bij een van onze ELLE-zusters, waardoor ik overweeg even een doktersbezoekje in te plannen om mezelf van onder tot boven te laten checken. ‘The yoga mat is a very fertile source for infection, mainly because people sweat on them and they rarely are cleaned’ staat er te lezen. Uh huh, uh huh. ‘A yoga mat is a perfect incubator for our skin infections.’

Dit alles wordt verteld door Dr. Robert Lahita, die onderzoek doet en doceert aan de Rutgers School of Medicine, en daarnaast ook nog een PhD in microbiologie heeft en alles weet van besmettelijke ziektes. ELLE heeft zelf een klein onderzoekje gedaan en nam monsters van yogamatten in verschillende yogascholen en de testresultaten logen er niet om.


Het betekent dus dat iemand gewoon uitgebreid over je mat heeft lopen hoesten en niezen – en daar lig jij nu in.


Denk daar maar even aan tijdens je volgende zonnegroet.

Zo werd er ‘Micrococcus Luteus’ en ‘Empedpbacter Brevis’ gevonden. En nee, geen idee wat dat betekent (het klinkt in ieder geval heel goor), maar die eerste leeft in je mond, neus en bovenste huidlagen. Het betekent dus dat iemand gewoon uitgebreid over je mat heeft lopen hoesten en niezen – en daar lig jij nu in. Denk daar maar even aan tijdens je volgende zonnegroet. Zolang je immuunsysteem op orde is, word je van beide trouwens niet ziek, maar wie aan het kwakkelen is, kan er toch zomaar de griep door worden ingestuurd.

Er werden echter ook sporen van wél schadelijke beestjes gevonden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de grote aanwezigheid van schimmels. Een yogamatje is vaak een beetje poreus, dat in combinatie met zweet en warmte is een perfecte plek voor microdingen om lekker te gaan groeien en bloeien. Denk overigens niet dat je dit allemaal oplost door alleen nog maar op je eigen yogamat te liggen. Want zodra jij met je eigen matje in een zaal vol andere matjes komt, springt de boel toch wel lekker op elkaar over.

De oplossing? Niet meer sporten. Gewoon nooit meer. Of in ieder geval niet meer iets waar matjes mee gemoeid zijn. En als ook dat niet radicaal genoeg is, dan kun je altijd even aan Klaas van Overkant vragen of hij je naar die vuilstort wil wijzen, ben je overal vanaf.

Of ga op reis - lang en in je eentje. Liesbeth is er groot voorstander van >