ELLE is erbij. Sterker nog: ík ben erbij. Hét amfAR gala in Cannes aanstaande donderdag. Niet achter mijn computer met Getty op refresh. Maar live. Real time. Ik!

Nadat de uitnodiging binnenkwam van Belvedere Vodka – het luxe vodkamerk dat een bijzondere samenwerking heeft met amfAR en onze host zal zijn op het event, volgden 5 hele seconden vol blijdschap en ongeloof. Daarna sloeg blinde paniek toe. En dat had te maken met twee zaken. A: WAT moet ik aan?! En B: mijn missie.

Leg ik even uit.

Ik heb weinig missies in het leven. Ik neem het nou eenmaal graag zoals het komt. Maar één missie is er – om precies te zijn – sinds Growing Pains: trouwen met Leonardo DiCaprio.

Iets wat werd versterkt na het (11 keer) zien van Titanic enkele jaren later. Ik heb menig slapeloze nacht intens verdrietig doorgebracht, tobbend over dat stuk deur waarop écht wel genoeg ruimte was voor twee.

Nu, jaren later, heb ik deze missie ietwat bijgesteld van trouwen met Leo naar een selfie met Leo. Om de simpele reden dat ik de hoop op een Victoria’s Secret-lichaam, na het zoveelste jaarabonnement op een sportschool waarin ik welgeteld drie keer ging, uiteindelijk heb opgegeven. En omdat het leven al lastig genoeg is zonder idioot ambitieuze missies.

Bovendien, van het een kan het ander komen. Wie weet waar een selfie toe kan leiden.

Er zijn echter wat obstakels:

> Sinds ik in een ver verleden de verleiding niet kon weerstaan om na een interview met Doutzen Kroes met haar op de foto te gaan (ik zou mijn beste photo face doen, wat kon er misgaan), heb ik de note to self in mijn hoofd geprent ‘nooit, NOOIT, meer een selfie met een celebrity maken’. Mijn kruin begon ergens op navelhoogte bij Doutzen (die voor de gelegenheid haar hoogste hakken uit de kast had getrokken) en toch was mijn hoofd twee keer zo groot als dat van haar. Anatomisch gezien onmogelijk, zou je denken, maar waar. Ik wil je het fotobewijs leveren ware het niet dat ik het plaatje direct uit mijn telefoon verwijderd heb, om de schade (een eeuwig minderwaardigheidscomplex) tot een minimum te beperken. En dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn veel te blije, ietwat verhitte gezichtsuitdrukking naast de bak professionele blue steel die Doutzen de lens in wierp. Maar! Voor Leo maak ik een uitzondering. Alleen voor Leo.

> En dát Leo naar het amfAR Gala komt; dat weet ik zeker. (De filantroop is er steevast ieder jaar bij – vorig jaar doneerde hij nog een Banksy-kunstwerk uit zijn privécollectie aan de veiling, dat voor 1 miljoen dollar werd gekocht). Maar alles daarna is zo onbekend als de opvolger van Raf Simons bij Dior. Opnieuw slapeloze nachten: ga ik bij hem in de buurt kunnen komen? Is hij in zijn hum? En, clubwise, gaat hij naar de afterparty? Bij laatstgenoemde gelegenheid schat ik mijn kansen immers het grootst in; wanneer Leo in wolfpack mode gaat – de staat waarin hij verkeert na wat glazen whiskey, en hij zijn persoonlijke eigendommen pardoes laat liggen in de kroeg. Zijn Oscar, om maar iets te noemen.

> Maar zelfs in die staat blijft het lastig om Leonardo te tackelen voor een foto. Je moet weten: als er íemand een hekel heeft aan camera’s in zijn gezicht… precies. Tik in Google maar eens ‘Leonardo DiCaprio hiding’ in. Het is een ding.

Ik ga natuurlijk niet onbeleefd zijn, maar hem aanspreken met ‘Excuse me, Mister DiCaprio’ is als de laatste zijn die uit de startblokken komt op het koningsnummer van de Olympische Spelen. Er moet immers binnen de split second waarin zich een kans voordoet, een informele band worden opgebouwd die het toelaat dat ik in zijn aura kruip om ons samen vast te leggen. En dat zonder selfiestick – of bestaan er inmiddels galajurken met een geheime binnenzak voor die dingen waar ik niet van weet?

‘Hi, Leonardo’ lijkt me strategisch gezien dus een betere keuze. Maar ik weet nu al dat ik van de zenuwen het veel te amicale ‘Leo!’, met uitroepteken inderdaad, eruit zal flappen. Houdt-ie niet van.

Misschien weet ik iets meer tijd te winnen door hem een vapor aan te bieden (het nieuwe 'vuurtje?') en er subtiel in te fietsen dat we gezamenlijke vrienden hebben. Ik ken het 19-jarige Nederlandse model Chelsey Weimar, die in april nog door de Amerikaanse roddelbladen werd getipt als dé nieuwe vriendin van Leo, dan wel niet persoonlijk, maar als we het idee van six degrees of separation aanhouden zijn Chelsey en ik tenslotte BFF’s. Then again: met een date-CV als dat van Leo is iedereen ter wereld BFF’s met ten minste één van zijn exen.

Je hoort het, mijn game plan is net zo droevig als het aantal verzilverde oscarnominaties van de acteur in kwestie. Tips zijn dus welkom. Donaties nog meer. Want laat Leo vorig jaar nou niet alleen 'n kunstwerk van Banksy, maar ook een stoel naast hem aan tafel tijdens een event van de Leonardo DiCaprio Foundation hebben geveild. Privé-diner met boo boo incluis. En reken maar dat-ie dit jaar weer zoiets in petto heeft.

De teller staat op nul. Nog slechts 280.000 dollar te gaan...