We zaten er klaar voor. Telefoon bij de hand voor de appjes. Chips. Een koud drankje. Het was een EK voor Nederland om te vergeten, maar de finale blijft toch heerlijk.
Ik was dus voor Portugal en Ronaldo (waarom kun je hier lezen), terwijl mijn collega's en vrienden massaal achter Frankrijk stonden. Maar toen gebeurde er iets waardoor dat veranderde. Want daar ging-ie. De grote man van de wedstrijd. Neergehaald door Payet, al na iets meer dan een kwartier. 'NOOOOOO!' schreeuwden mijn app-groepen. En toen dít beeld werd getoond, huilden we allemaal een beetje mee:
De Portugees probeerde daarna nog het veld op te stappen, maar viel na een paar minuten huilend neer omdat het echt niet meer ging en gaf in tranen zijn aanvoerdersband af:
Maar gelukkig (GELUKKIG!) was dat niet het laatste wat we van Ronaldo zagen. Want de voetballer herpakte zich en besloot de rol van coach op zich te nemen:
Zelfs de spelers luisterden allang niet meer naar hun echte trainer en Cedric Soares vertelde na de winst dat het Ronaldo was die hen in de rust vertrouwen gaf:
'It was a very tough moment. I remember, for me and the team, everybody was a little bit in shock I think. In half-time, Cristiano had fantastic words for us. He gave us a lot of confidence and said 'listen people, I'm sure we will win, so stay together and fight for it.' It was really unbelievable. I think all the team had a fantastic attitude. And we showed tonight when you fight as one you are much much stronger.'
Sorry, Fernando Santos.
Dat ging voor Ronaldo echter wel gepaard met de nodige frustratie, zo daar op de bank:
En langs de zijlijn...
Maar écht:
Maar toen kwam daar, tijdens de verlenging in de 109de minuut, EINDELIJK de goal van Eder (zo emotioneel! ZO EMOTIONEEL!):
En dat was het. Portugal was de winnaar en Ronaldo gaat daarmee officieel over Messi heen als grootste voetballer van het moment:
Die beker liet-ie dus ook niet meer los:
Maar de échte winnaar was Ronaldo's emotionele rollercoaster. Zelfs wij moeten daar nu een week van bijkomen:
