Weet je nog die keer dat Brad Pitt besloot dronken te worden in het bijzijn van zijn kinderen en hij zichzelf zo liet gaan dat de kinderbescherming werd gebeld?
Dat was allemaal Angelina Jolie's fout.
Of die zomer dat Tom Hiddleston zich liet fotograferen in een T-shirt met de initialen van zijn liefje?
Yup, Taylor Swifts schuld.
En dat verkiezingsjaar waarin een of andere idioot de meest onsamenhangende, kwalijke, gevaarlijke en vreselijke dingen kan roepen en er nog steeds hele volksstammen op hem willen stemmen?
Dat ligt niet aan Donald Trump maar aan zijn tegenstander, Hillary Clinton.
Wat het ook is - mannen die zichzelf misdragen, liefdes die op de klippen lopen of het feit dat Amerika nog verdeelder en racistischer bleek dan we dachten - het is allemaal HAAR schuld.
Denk je dat ik overdrijf? Check dan de nieuwe cover van Us Weekly:
Yup, Angelina wil Brad kapotmaken. Dat was altijd haar plan. Hem kapotmaken en de kinderen voor zichzelf houden. Gemene, nare Angelina. En Arme Brad, zomaar in haar val gelopen....
Het is niet de eerste keer dat ik deze theorie voorbij zie komen. In een van de comments bij People Magazine kwam ik iemand tegen die er heilig van overtuigd is dat Angelina hem gedrogeerd heeft tijdens de vliegreis. Blijkbaar is het moeilijker te geloven dat Brad Pitt een drankprobleem heeft - of op z'n minst een nare dronk - dan dat Angelina Jolie de veiligheid van haar kinderen op het spel zet om haar eigen man, met wie ze twee jaar geleden nog trouwde, een hak te zetten.
Want Angelina droeg ooit het bloed van ex-man Billy Bob Thornton om haar nek en zoende haar broer op z'n mond, dus is ze gestoord. Brad daarentegen was ooit met Jennifer Aniston (tot 'heks Angelina' hem wegkaapte). En hij is knap. Daar kan niks mis mee zijn. Daarbij, het is een man.
Dat het Us Weekly-verhaal dat Angelina 'overal de schuld van geeft' een niet eerder gehoord detail deelt over het vliegtuigincident, namelijk dat Brad zo woedend was tijdens de vlucht dat hij het vliegtuig zelf schade heeft aangebracht (whut?!), dat maakt niet uit. Het blijft háár schuld.
Je zag hetzelfde eerder dit jaar gebeuren bij Johnny Depp en Amber Heard. Zij was de bad guy, met haar nep-aantijgingen van huiselijk geweld en gefakete verwondingen aan haar gezicht. Zelfs toen de video van een razende Johnny was gelekt, waren er nog heel veel mensen die háár de schuld gaven van zijn kwalijke gedrag. Ze zal het wel hebben uitgelokt.
Iets minder kwalijk (want geen huiselijk geweld), maar net zo opmerkelijk was de manier waarop afgelopen zomer werd gereageerd op de plotselinge liefde (en breuk) van Taylor Swift en Tom Hiddleston. Of het nou een showmance of een oprechte, hevige zomerliefde was (ik ben er nog steeds niet zeker van dat het niet het laatste was...), dat híj met een I <3 T.S.-shirtje in zee zwom en daarmee menig fan-fantasieën kapotmaakte, was allemaal háár schuld.
Net als al die paparazzifoto's die er opeens van hen bovenkwamen. Want Taylor is de aandachtshoer, niet Tom. Taylor is nep, niet Tom.
Dat Tom met een enorme grijns op al die paparazzifoto's naast Taylor loopt, haar zelf mee naar z'n moeder heeft genomen en sindsdien een enorme boost in bekendheid heeft ondergaan (en daar helemaal niet rouwig om lijkt), dat wordt gemakshalve vergeten. Háár schuld.
Het past uiteraard allemaal in het grotere geheel. We leven momenteel in een periode waarin een intelligente en ervaren politica het dagelijks moet opnemen tegen een schreeuwende, snuivende, brabbelende, discriminerende nitwit. Want zeg zelf, het is waanzin, WAANZIN, dat Hillary Clinton het moet opnemen tegen iemand als Donald Trump. Wat je ook van haar vindt, zij is daadwerkelijk gekwalificeerd om het presidentschap op zich te nemen. Hij kan amper een volzin maken. Het is doodeng dat, ondanks dit enorme verschil, hij straks nog kan gaan winnen ook. Want hij mag dan een groot gevaar voor wereldvrede zijn, zíj heeft haar emails gewist, en dat is veel erger.
Zie je? Het is allemaal háár schuld.
