Chris Grant - Like A 45
Van het album Its Not About War!. Hij schijnt nogal een hooligan te zijn, deze Liverpudlian. Maar dat zou je niet zeggen als je dit beeldschone nummer hoort, met ontroerende stem, ingetogen piano en bloedende toeters.
Deptford Goth - The Lovers
Van Songs. De zanger klinkt als iemand wiens tandartsverdoving nog niet helemaal is uitgewerkt, het slome ritme blubbert een beetje rond en de synths hebben de hik. Maar het is mooi joh.
Wild Smiles - Never Wanted This
Van Always Tomorrow. Ja, lekker makkelijk die vergelijkingen maar we gaan het toch zeggen: Nirvana! Dit lijkt op Nirvana! Smerige gitaren, kwaaie zang, snerende teksten, tout le zooi. Niks mis mee.
Electric Youth - Innocence
Van Innerworld. Als je nog wilt dansen maar te moe of bezopen bent en alleen kunt zwieberen terwijl je voeten op één plek blijven. Dan kun je bijvoorbeeld dit nummer opzetten, dromerige electropop met een softe beat.
Pssst... Cara Delevingne verruilt Pharrell Williams voor Die Antwoord >
Erlend Øye - Garota
Van Legao. Oppernerd Øye, die van The Whitest Boy Alive, maakte met een IJslandse reggaeband (heus) een soloalbum so laid back, its horizontal. Maar Øye zou Øye niet zijn als het niet ook wondermooi en melancholisch was.
Matt Simons - Catch & Release
Van Catch & Release. Bij dit nummer denk je: zat deze jongen maar eens met zijn gitaar bij een kampvuur in plaats van al die toondove wannabes. Een topstuk van een teer tokkelliedje dus.
Zola Jesus - Dangerous Days
Van Taiga. Ze klinkt zo lekker hautain en nasaal, Nika Danilova. Deze track gaat van start als een gevoelige aanklacht, dan volgt een kittig stukje rap en vervolgens wordt het een woelige zee van synthpop.
Zola Jesus staat volgende week in de Amsterdamse Melkweg op zaterdag 15 november! Er zijn nog kaarten te koop >
