Was ik me toch laatst bij een modeshow! Een heuse, met goodiebags en al. Tja, ik weet het, ik zet verrekte grote stappen in mijn fashion-ontwikkeling. Uit mijn hoofd noem ik tegenwoordig ontwerpers zoals Vivienne Wedgwood en Jacob Marcs, mijn kledingstukken heten pieces en ik draag haast nooit meer witte broeken. Dan is het natuurlijk nog maar een kleine stap om uitgenodigd te worden om second row te komen zitten bij Francisco van Bentem Francisco van Benthem Francisco van Benthum.
Alsof het de normaalste zaak van de wereld was, meldde ik mij bere-relaxed bij de balie van de Amsterdam Fashion Week. Gedurende een dag of drie was ik met kriebel in mijn buik bezig geweest met een outfit waarmee ik min of meer op dacht te kunnen gaan in de massa, maar eenmaal aanbeland bij de Westergasfabriek bleek toch dat ik duidelijk te weinig oogschaduw had opgesmeerd. Per abuis kuste ik een paar mensen die ik niet kende en toen nam ik plaats in de rij voor de show.
En daar zat ik dan. Achter een jongen met hoog haar en een meisje met zo'n kraag waardoor honden zichzelf niet kunnen likken. Kroop ik op schoot bij mijn buurvrouw, dan kon ik nog net het ene na het andere model voorbij zien benen. Stevig zetten zij de pas er in, vermoedelijk hadden ze die dag nog meer te doen. Gretig nam ik ze in mij op: slanke jongens met vlijmscherpe kaken en strakke blikken eindeloos de verte in, en er waren er ook bij die niet leken op een meisje. Pas bij de vijfde passant realiseerde ik me dat het natuurlijk de bedoeling was dat ik keek naar de kleren. En dat was maar goed ook, want ik zou het toch nooit kunnen betalen, zo’n lijf.
Begeleid door een opgewekt deuntje van Joost van Bellen zag ik vervolgens een reeks adembenemende jassen, begerenswaardige hemden en moeilijke broeken, die mij ongetwijfeld weergaloos zouden staan. En kijk, ik ben natuurlijk geen Anna Windhoer, dus een professioneel oordeel laat ik maar beter achterwege. Wat ik wel kan zeggen is dat ik met een stalen gezicht als een ware fashion-prof tijdens de hele show non-stop mijn kaartje omhoog hield, voor het uitbrengen van een bod.
