Normaliter ben ik ook niet zo van al die termen, maar kennelijk is dat hoe het tegenwoordig gaat. Je bent wat je hebt in 2015. Ik heb een baard, dus ik ben een hipster. Ik heb een voorliefde voor hiphopmuziek, dus ik ben een wigger. Ik heb een koophuis in het centrum van Amsterdam, dus ik ben een yup. Ook heb ik een vrouw die zeven jaar ouder is en een goede baan heeft, dus ik ben een toyboy en een golddigger. En mijn vrouw, de moeder van mijn kind, is een cougar en een milf. We zijn immers wat we hebben.

Waar deze walgelijke oppervlakkigheid vandaan komt weet ik niet, maar ik gok dat de bekrompenheid ooit uit Amerika is komen overwaaien, want in Amerika is het heel normaal om dat wat je niet wilt, kunt of mag begrijpen, een gemakzuchtige naam te geven. Een overkoepelende benaming vol vooroordelen die voortkomt uit luiheid, want interesse tonen kost tijd en we hebben gewoonweg geen tijd, want we lopen al een heel seizoen Gilmore Girls achter.

Diepgang kost tijd, mensen leren kennen kost tijd en daar hebben we geen zin in, dus noemen we een pips meisje met gitzwart haar een goth. We kennen haar niet, maar toch we weten alles van haar. Ze is dol op vleermuizen en automutilatie. En die kerel met die baard noemen we een hipster. We kennen hem niet, waar toch weten we alles. Zijn favoriete film is Eternal Sunshine of the Spotless Mind, hij schrijft iedere ochtend een tiental haiku’s met een ganzenveer, in zijn kast hangen achthonderd houthakkersblousejes en zijn vriendin heet Claire, Roxanne, Belle of Indigo. Claire, Roxanne, Belle of Indigo werkt bij de Zipper en is dol op oude muziek, oude boeken en oude mannen met een androgyn uiterlijk. Ze is dus heel erg cultureel en ze kan alleen maar klaarkomen als ze aan Salvador Dalí of John Keats denkt, net als alle andere hipstermeisjes. We kennen haar niet, maar we weten alles. De kaft zegt genoeg. Alles staat al vast. We hoeven klaarblijkelijk het boek niet meer te lezen om een boekverslag te kunnen schrijven.

IK BEN OPEENS HOT. TE HOT.
“Jij hebt echt de perfecte dad bod,” zei een wildvreemde vrouw afgelopen zondag tegen mij toen ik met mijn zoon uit het zwembad stapte.
“Pardon?”
“Nou, je bent niet dik, maar ook niet dun en je hebt een kind.”
“Dus?”
“Heb je geen internet of zo? De dad bod is de toekomst. Jij bent de toekomst! Check het internet.”

Eenmaal thuis kijk ik op het internet en zie een foto van een ietwat mollige Leonardo DiCaprio. DiCaprio heeft naar mijn weten geen kinderen, maar een foto van een filmster met een buikje, doet kennelijk wonderen voor alle mannen met een buikje. Ik ben opeens hot. Te hot. Leonardo, de man die in meer modellen heeft gezeten dan een gepensioneerde autodealer, heeft een buikje en opeens zijn buikjes sexy. De dad bod gaat viral, maar ja, alles gaat tegenwoordig viral, behalve gezond verstand. En de dad bod is trending, maar ja, alles kan tegenwoordig trending worden, behalve de waarheid.

Maar wat is dan de waarheid?

De waarheid is dat het schoonheidsideaal de lelijkste uitvinding aller tijden is. Het is een soort collectieve schizofrenie. Een man wil dit, een vrouw wil dat, een man is dit en een vrouw is dat. Andere mensen bepalen voor ons wat mooi is, andere mensen bepalen wat ons mooi maakt. Jonge meisje spuiten hun lippen vol en bleken hun tanden, want dat is ‘mooi’, maar ondertussen verliezen ze al hun wonderschone mooiigheid. Ze verliezen dat unieke. En dat is juist het enige wat nooit gaat vervelen, want alle mooie dingen gaan op den duur vervelen. Alle goede dingen gaan vervelen. Seks gaat vervelen, geld gaat vervelen, auto’s gaan vervelen, mannen gaan vervelen en vrouwen gaan vervelen, maar zelfliefde gaat nooit vervelen. Aantrekkelijkheid zit immers niet in een wasbordje of in een buikje, aantrekkelijkheid zit in het met jezelf kunnen leven, het zit in jezelf op waarde kunnen schatten. En dat komt ongetwijfeld met de jaren. Of het komt na de geboorte van een kind, maar het komt.

Ooit voel je je zoals je je hoort te voelen. Ooit voel je je te ideaal voor het schoonheidsideaal. Ooit weet je dat je, net als iedereen op deze wereld, uniek en perfect bent. Ooit loop je met je vrouw en zoontje over het strand en vergeet je om je buik in te houden, omdat je je buik helemaal niet meer in hoeft te houden, want je hebt alles al. Je hoeft niemand meer voor de gek te houden. Je hoeft niemand meer te imponeren en dat mijn vrienden en vriendinnen, is aantrekkelijkheid. Het gevoel dat je niemand meer hoeft te imponeren, omdat je zelf dondersgoed weet dat je op je mooist bent. En niet om hoe je eruit ziet, maar om wie je bent.

En wie ik ben? Ach, ik ben gewoon een doodnormale golddigger wigger hipster toyboy yup met een dad bod en mijn vrouw is een milf.

     
James Worthy is schrijver, journalist en blogger - zijn debuutroman 'James Worthy' verscheen in 2011.

#ELLEopinie @ELLE_nl @JamesWorthy

Opinie: 'Hipsters leven in een eien sprookjeswereld' >

Het tegengeluid op #ImNoAngel: '#Vierjezandloper, niet je vetrollen' >