Laatst zat ik er weer zó over na te denken dat ik moest uitkijken voor een acute brain crunch. Ik geef toe dat dit denkproces zich afspeelde in een vijfsterrenhotel in Venetië, maar dat was het hem juist. Het Danieli hotel, waar ik logeerde op uitnodiging van mijn goede vrienden van Procter & Gamble, is het op vier na oudste hotel van de wereld.

Het is al in business sinds de veertiende eeuw! Ga dus maar na hoeveel crises en oorlogen daar overheen zijn gegaan. Toch staat het er nog. En dat komt omdat alles in het Danieli klassiek is: van de kroonluchters van Muranoglas, tot de pianist in de bar die ‘Tie a yellow ribbon’ pingelt, tot de knipmessende obers die een schaaltje hotelnootjes uitserveren. ‘Klassiek overleeft alles’ is de wijze conclusie die ik hieruit trok en ‘investeer derhalve in klassiekers’ was mijn directe tweede gedachte.

LOAFERWALHALLA

En met die tip van mezelf in mijn achterhoofd, liep ik een week later door Parijs op zoek naar een paar klassieke loafers. Ik zeg liep, maar ik bedoel eigenlijk: holde met bezeten uitdrukking op het gezicht hijgend over de Avenue de l’Opera naar aanleiding van een vage tip van onze modechef over een loaferwalhalla dat zich aldaar zou bevinden.

Klassieke loafers hadden zich - na een queeste van twee maanden die zich had uitgestrekt van New York, tot Madrid, tot Venetie en nu dus Parijs - namelijk ontwikkeld tot moet-hebben items van mythische proporties. Uiteindelijk vond ik het, een prachtige winkel die al sinds 1866 keurig schoeisel aan dames en heren levert. En nu heb ik ze dus, ouderwets tuttige collegeschoenen, zonder ook maar één hip of ironisch bedoeld detail. Klassiek met andere woorden.

AMANDA LEAR

Een klassieker van een ander kaliber zag ik die avond bij het diner in het piepkleine maar exclusieve restaurant Mathi’s waar zich altijd wel een bekende Fransoos of –çaise bevindt. Ze hebben er zo’n muur met foto’s van de sterren die er al eens dineerden. Ik noem een Yves Saint Laurent, en ik noem ook een Dave (de Nederlandse ‘Danser Maintenant’ Dave!). Er hing ook een foto van 70s is it a he or is it a she enigma Amanda Lear. Ik wist niet eens dat ze nog leefde, maar ja hoor, die is nog alive & kicking, zag ik even later toen ze gekleed in een reusachtige luipaardjas plaatsnam aan de tafel tegenover mij (in Mathi’s betekent dat op één meter afstand).

Amanda Lear: oud-muze van Salvador Dali, ex van David Bowie, zangeres van eurodisco kraker ‘Follow me’! Haar officiële leeftijd is tegenwoordig zelfs al 69 en toch zit ze nog steeds omringd door een posse in exclusieve tentjes. En de avond werd er aan alleen maar beter op toen we eindigden in een bar met tapijt op zowel grond als muur en lampen in de vorm van cancandanseressen,waar om een uur of twee ’s nachts ineens een kwis werd georganiseerd, meisjes tegen de jongens rondom de bar. Ouderwetse pret op maandagavond.

ZELFPORTRET

Ik was trouwens in Parijs met mijn andere goede vrienden van Biotherm die daar drie nieuwe ambassadrices voor hun merk presenteerden. Eén daarvan, de Russische Sasha Pivavorova (zij van de enorme ogen en de tikkeltje alien uitstraling) heb ik ook uitgebreid gesproken. Meer daarover binnenkort in ELLE, maar ik kan al verklappen dat ze interessanter is dan je misschien denkt.

Ze kan aardig overweg met potloden en krijtjes bleek uit haar tekeningen die waren tentoongesteld in het hotel waar het interview was. En ken jij veel modellen die Gustave Moreau noemen als hun favoriete kunstenaar? Of die als grote modellenvoorbeelden Veruschka en Nico hebben? Sasha kent haar klassiekers.

Net als ik dus, tegenwoordig. Al moet ik bekennen dat een shoppers’ high na de aanschaf van loafers ervoor zorgde dat ik in een soort blinde waas half Parijs leegkocht. Ik gok erop dat tussen die aankopen vast wel iets zit dat op den duur op klassieke status kan rekenen, maar zeker weten doe je dat natuurlijk nooit.