Heb ik een goed excuus voor het uitblijven van een bericht aan jou? Was ik misschien in verre oorden aan het profiteren van de ijzersterke euro?

MISSCHIEN-WEL-ZWANGER

Zat ik soms in Thailand met een misschien-wel-zwangere Kate Moss (ze draagt baggy shirts, ze houdt op foto’s haar hand op haar buik, volgens de tabloids het universele ‘ik ben zwanger en ik wil het nog niet officieel bekend maken, maar wel dolgraag geruchten opstarten’ gebaar. Aan de andere kant rookt en drinkt ze lustig door, dus dat spreekt het gerucht dan weer enigszins tegen)?

Lanterfanterde ik dan misschien in het Caribische gebied met Lily Allen en haar nieuwe vriend, de meer dan twintig jaar oudere Jay Jopling, kunsthandelaar en ex van kunstenares Sam Taylor-Wood?

Of ging ik in St Barths per ongeluk op Donatella Versace zitten omdat ik dacht dat ze een leren stretcher was (O. My. God. Heb je de foto’s gezien van onze lederen vriendin in bikini, woorden schieten te kort en tranen schieten in de ogen)?

CHANELMUNT

Neen! Ik zat thuis het afgelopen en het aankomende jaar te overdenken want denken, dat is mijn hobby. Ik bedacht me onder meer dat ik één woord de komende tijd (jaren) niet meer wil horen. Je raadt het al: het begint met krediet en het eindigt op crisis. Weg ermee, het woord en ook het verschijnsel.

Om dit af te dwingen heb ik een belangrijke investering gedaan. In geld. Jahaa, ik heb namelijk zo’n waardevaste, door Karl Lagerfeld ontworpen limited edition Chanelmunt besteld en deze week kwam hij binnen om het nieuwe jaar in te luiden.

Ondanks de lichte gelijkenis met chocolade sinterklaasgeld en het formaatje medaille is hij fantastisch. Een klein zeurstemmetje in mijn achterhoofd fluisterde wel even dat het best apart is om 5 euro te kopen voor 50 euro, maar dat stemmetje weet dus duidelijk niets van investment shopping, want ik weet bijna zeker dat dit muntje mijn appeltje voor de dorst is. En anyway, het is van Chanel en dan is 50 euro ineens een behoorlijk koopje. Geld, I love it!

GOSSIP GIRL & 90210

In tegenstelling tot, volgens mij, veel mensen, ben ik eigenlijk heel erg optimistisch over 2009. Ik denk dat het een heel mooi jaar gaat worden. Het begon vorige week al met de terugkeer van Gossip Girl en de première van de nieuwe 90210 serie op Net5.

Twee uur alleen maar mooie mensen met mooie kleren in mooie huizen, meestal ook nog met mooi weer op de achtergrond. En dan begint de mooiste president aller tijden binnenkort aan zijn job, waardoor de teller voor ‘mooie presidenten’ nu al op twee staat (ik tel Sarko uiteraard ook mee), evenals de teller voor ‘mooie first ladies’.

Je begrijpt dat ik ‘mooi’ nu even alleen in de oppervlakkige betekenis van het woord gebruik, je hoeft niet bang te zijn dat ik dit jaar ineens diepgang ga krijgen of zo. Want diepgang, daar word je maar droevig van. 2008 is dood, lang leve 2009!