'Samen met collega T. besloot ik in Parijs niet te betalen voor het eten – het eten was schandalig weinig, we hadden 'doe maar een fles' gezegd op de vraag welke wijn we wilden terwijl het een hele dure wijnkaart-situatie was en we waren van die godmagwetenhoedurewijn inmiddels al redelijk beschonken.
Om de vermoedelijk in de honderden euro's lopende rekening te ontwijken, bestudeerden we het looppatroon van de ober om 't op het goede moment op een rennen te zetten, tot we buiten adem bij de Sacre Coeur uitkwamen. Niet zo super dirty, voelde wel héél recalcitrant.'
