Een man vertelt aan ELLE.com...
'Ik was negenentwintig toen ik trouwde en ik verwachtte niet gelukkig te gaan worden in mijn huwelijk. Nu, elf jaar later, zijn mijn vrouw en ik een van de gelukkigste koppels die ik ken. Een belangrijke reden hiervan is dat ik heb gezien dat verschillende vrienden vreemdgingen. Ik ben 'gewoon' in de meeste opzichten. Ik heb doodnormale angsten en lusten. Hoewel ik andere beslissingen zou kunnen hebben gemaakt, zijn ook mijn keuzes in het leven 'gewoon'.
Ik dacht dat ik geen gelukkig huwelijk zou hebben, omdat ik dacht ongelukkig te zullen zijn in het leven. Mijn moeder is geestelijk ziek en dit heeft ervoor gezorgd dat ik ben opgegroeid met schaamte en verlatingsangst. Ik herinner me een bruiloft, waar mijn moeder me herhaaldelijk sloeg. Ik was me bewust van de mensen die keken en ik voelde schaamte voor haar. Ik voelde me letterlijk als twee personen: ik voelde mijn eigen pijn en de pijn van haar.
Opgroeien in zo'n gezin, zorgt ervoor dat je de hoop verliest, je gelooft niet meer dat goede dingen jou zullen overkomen. Ik vroeg mijn vrouw ten huwelijk omdat ik dacht dat zij dat wilde. Ik ging een tijdje weg voor zaken en ze zei me dat ze een ring wilde. Jaren later vertelde ze me dat ik haar verkeerd had begrepen. Ze vroeg me om een ring, omdat de stad waar ik naartoe ging bekend stond om de prachtige stenen. Dit verhaal is pas één variant van het cliché van een man die een ultimatum heeft gekregen.
Als je huwelijk op deze manier begint en je hebt een persoonlijkheid als ik, dan betekent dat problemen. Vooral in de eerste jaren van ons huwelijk voelde ik me vaak onverschillig tegenover mijn vrouw. Een keer verteld ik haar: 'Ik denk soms dat ik niet van je houdt.' Dan keek ze me aan over de rand van haar bril en zei: 'Ik weet dat je dat wel doet.'
'Hoe weet je dat?', vroeg ik haar.
'Ik zie hoe je gezicht opklaart, als ik de kamer binnenkom.' Tot ze me dit vertelde had ik nooit geweten dat ik begon te lachen als ik haar zag.
Rond deze tijd, biechtte mijn eerste vriend zijn overspel op. Iemand gaf een speech en Tom stond daar met een glas wijn in zijn hand. Hij kwam al van een ander feestje, want hij was behoorlijk aangeschoten. We praatten wat, toen Tom achteloos liet vallen dat hij een andere vrouw zag. Ze was jonger dan hij en verloofd. Ik vroeg hem waar ze dan seks hadden. Tom vertelde dat ze in een hotel werkte en dus toegang had tot de kamers.
Sindsdien praatten Tom en ik wekenlang over de vrouw in kwestie. Ik begon over haar te fantaseren en beeldde me haar in als een filmster. Ik zocht haar op op Google in de hoop dat ik een foto zou vinden. Denkend aan deze vrouw vond ik mijn eigen vrouw ineens een stuk minder aantrekkelijk. Mijn vrouw heeft lichtblonde haartjes op haar benen. Ze scheert haar benen meestal tot net boven haar knie. Ineens begon ik me eraan te storen dat ze niet haar hele bovenbenen scheert.
Het duurde even voordat ik Toms vrouw Lauren zag, voor het eerst na hij de affaire aan me had opgebiecht. Lauren heeft een lichte huid en maakt die zelfs nog bleker met make-up. Het geeft haar een Japans uiterlijk. Lauren, Tom, mijn vrouw Christine en ik zaten in een restaurant toen Lauren niet bepaald gezellig was. Onder andere schold ze Tom uit, omdat hij 'te vaak' naar de wc zou gaan. Meestal vind ik Lauren vervelend. Maar die avond voelde ik me juist verdrietig, iedere keer dat ik naar haar keek. Ze droeg een sjaal en die maakte haar extra klein. Ze wist niet dat haar man vreemdging, maar toch zag ze er in mijn ogen ziek en ongelukkig uit. Toen mijn vrouw en ik weggingen sloeg ik mijn arm om haar heen. Het is moeilijk als je iemand al een hele tijd kent, iemand opnieuw te zien. Soms als ik iets heb gedaan wat mijn vrouw zo kwetst dat ze moet huilen, dan kan ik haar ineens wel zien met andere ogen, zonder vooroordelen. Die avond, hoe ik zag dat Lauren zo gekwetst werd, kon ik Christine ineens wel zien als een vreemde. Ik kon haar zien als iemand die gekwetst zou kunnen zijn, maar die gelukkig wil zijn. Ik pakte haar hand en kuste haar. 'Ik hou van je', zei ik.
Het beeld van Lauren die avond in haar sjaal verstopt, met een grauw gezicht is nu een metafoor voor mij. Als ik eraan denk word ik overspoeld door een gevoel van beschermdrang naar mijn vrouw. Niet alleen werd die avond de deur naar vreemdgaan zwaarder, ik besefte hoeveel ik hield van mijn vrouw. Een ding wat veel getrouwde vrouwen niet zien is dat de meeste getrouwde mannen leven in een cultuur van overspel. We zien het overal om ons heen. We hebben vrienden die hun vrouwen bedriegen. We gaan tijdens zakenreizen naar stripclubs, waar menig collega naar achteren gaat voor een hand job of meer. Dat vertellen we natuurlijk niet aan onze vrouwen. Veel mannen denken nog steeds dat wat er gebeurt onder de mannen daar ook blijft. Gedeeltelijk gebaseerd op de jongensgedachte van elkaar niet verraden. Aan de andere kant heeft het een meer cynisch motief: Als we het ze vertellen zullen ze ons beter in de gaten houden. En de meeste van de getrouwde mannen houden in gedachte dat er een kans bestaat dat ook zij ooit een affaire krijgen.
Je gelooft misschien dat jouw man, vader of vriend zo niet denkt. Onderzoekers zeggen dat het grootste verschil tussen mannen die wel vreemdgaan en mannen die niet vreemdgaan ligt in de mogelijkheid. Sociale wetenschappers denken dat zo'n dertig procent van de mannen vreemdgaat. Om een beter beeld van dit percentage te krijgen: stel jezelf eens voor dat dertig procent van de mannen steelt uit een winkel. Een wereld waarin dit waar zou zijn, zou bizar zijn.
Zelf als een man vastbesloten is dat hij zijn vrouw trouw zal blijven, wordt hij beïnvloed door het overspel om hem heen. In zijn hoofd wordt overspel een geheime gang in het huwelijk. Vreemdgaan laat de allure van het avontuur zien. Als we ruziën met onze vrouwen kan het vooruitzicht van vreemdgaan in ons opkomen. Als er seksuele problemen zijn, stoort de gedachte dat er mannen zijn die heel veel seks hebben buiten hun huwelijk ons nog meer. Als we ruziën, worden we ongelukkig en kunnen we gaan nadenken over de opties die we hebben en nog niet benutten. Zodat we vrouwen niet alleen de schuld kunnen geven van de ruzie, maar ook voor de keuze dat we niet vreemdgaan.
Ondanks dat de liefde voor mijn vrouw meer echt voor mij werd, als ik mijn vrienden hoorden over hun affaires werd ik niet alleen jaloers, maar voelde ik me ook een watje, dat ik het niet deed.
Mijn vriend Will trouwde jonge, hij was al zeventien jaar met zijn vrouw toen ik hem leerde kennen. Wills vrouw had emotionele problemen en omdat Will zo ongelukkig was in zijn huwelijk ging hij iedere avond uit. Toen Will me vertelde over zijn geheime leven, klonk het zo glamoureus. Al die vrouwen waar hij mee had geslapen.. Maar toen Wills vrouw erachter kwam, gooide ze hem eruit. Dus ineens ging hij van een mooi, groot appartement naar een tweekamer flat met bedwantsen en een buurvrouw die haar katten het liefst voederde in de openbare gang. Zijn geld ging eraan op. Toen ik Will voor het eerst zag nadat zijn vrouw hem uit huis had gezet, nam ik hem mee naar de supermarkt om eten voor hem te kopen. Hij zei dat hij niet kon slapen, bang dat zijn kinderen hem haatten. Zijn vrouw had zijn ouders verteld wat hij had gedaan. Mijn vriend zijn ellende was mijn geluk. Ik sprak hem elke dag, hij vertelde over zijn problemen en hoe eenzaam hij nu was op de vrijdag- en zaterdagavond. Terwijl ik Will nog steeds benijd om zijn vele sekspartners kan ik nu de reële gevolgen zien van zijn overspel.
Mijn ervaring is ook dat commerciële seks steeds normaler wordt, als mannen ouder worden – en dus hun inkomen groter. Slechts vier van mijn vrienden zijn nog nooit in een bordeel of 'massage salon' geweest. Zelfs mijn altijd vriendelijke baas, die ontzettend aardig en respectvol is en zijn vrouw zo waardeert.
Soms als ik verdrietig of bezorgd ben, denk ik nog weleens dat mijn leven beter zou zijn als ik met iemand anders zou zijn. Deze leugen kan op sluwe manier mijn gedachte binnendringen. Ik zie een jonge vrouw op straat en denk eraan zelf weer jong te zijn, dan denk ik aan hoe het zal zijn met deze jonge vrouw en dan ben ik ineens zelf ook weer jong. Ik verwar de fantasie van jong willen zijn met de wil om met deze vrouw te zijn. Gelukkig word ik er beter in mezelf te betrappen. Ik zie mijn gedachte veranderen in een desillusie en het lukt me mijn weg terug te vinden. Ook besef ik me dat de jaren dat ik getrouwd ben, me gelukkig maken. Als ik in een restaurant zit te wachten op mijn vrouw en denk dat ik haar zie, word ik vrolijk en besef ik dat ik lach.'
Mannen met deze namen, gaan dus vaker vreemd >
Bron: ELLE.com
