13 oktober 2015
Aan: ELLE
Van: Willem Bosch

Hoi,

Ik had jullie mijn column gestuurd, een stukje over mijn nog te geboren worden zoon. Maar zie tot mijn schrik ineens dat de ELLE waar hij in moet staan al half december in de winkel ligt. Het zou kunnen dat hij dan nog niet geboren is! En ik verklap de naam erin. Dus dat is niet de bedoeling lijkt me...'

///

4 december 2015
Aan: ELLE
Van: Willem Bosch

Hoi,

Een totale long shot, maar ik probeer het toch: mijn prachtige zoon Ezra is inmiddels geboren. Dus ik vroeg me af of alsnog mijn oude column met zijn naam erin gepubliceerd kan worden?

///

NATUURLIJK! En gefeliciteerd namens ons allemaal.

EZRA TEUN MARIA BOSCH.
Dit is de eerste keer dat ik het hardop typ. Ezra. Teun. Maria. Bosch. Vier namen, alle vier van jou, mijn zoon, en niemand weet ze nog, behalve je moeder en ik. Als dit blad in de winkel ligt ben je geboren. Goedschiks of kwaadschiks. En dan heet je zo. Bosch naar mij, omdat je moeder een feministe is, en ik dat nodig heb. Maria naar Katholiek gebruik, omdat je ergens vandaan komt. Niet uit Amsterdam. Of niet alléén. Maar uit het zuiden, tussen de varkens. Ze zeggen daar verekes.

En Teun naar je opa. De vader van je moeder. Een man uit één stuk. Omdat je dat mag worden, als je dat wil.

En Ezra naar niemand. Omdat we dat mooi vonden, en je die naam zelf moet invullen.

Nu is je naam nog geheim, maar gaat deze column naar Roos die werkt bij ELLE en me gevraagd heeft of ik dit stukje wil schrijven. Ze leest de titel en daarna de tekst en denkt: wat een leuke namen. Of niet. En eigenlijk is het oneerlijk want ze kent je namen dus eerder dan onze vrienden of onze ouders.

Nu ligt dit stukje bij de drukker en word je geboren.


Nu ben je vijftien en lees je deze column die je vader schreef toen je nog niet eens geboren was.

Nu ligt dit blad in de winkel en ben je al meer dan vier weken oud. Ik weet hoe je eruit ziet en hoe je ruikt en hoe je klinkt. En je hebt al zo veel meegemaakt. Al zo veel mensen gezien, al zo vaak een klein beetje pijn gehad.

Nu ben je vijftien en lees je deze column die je vader schreef toen je nog niet eens geboren was. Nu besef je dat ik dit moment al vijftien jaar geleden voorzien had en daarom zo opgewonden deed, de hele ochtend al, en we lachen samen.

Want wij mogen elkaar. Jij en ik. Soms was je vervelend, en soms was ik moe. Soms was ik zo verdomd afwezig. Dan vond ik mezelf belangrijker. Dan vergat ik hoe je vriendjes heetten. Dan leek ik zo vreselijk veel op mijn eigen vader. Die ik ook zo mag. Die dan misschien al wel dood is.

Allebei je opa’s, misschien wel. En één oma was al dood voordat jij kwam.


Nu zit ik weer aan de keukentafel en ben je minus twee maanden oud.

Nu zit ik weer aan de keukentafel en ben je minus twee maanden oud. Je bent je hele leven al bloot. Vroeger dacht ik dat het leven begon als je uit de baarmoeder kwam. Nu ben je al zó levend, sinds de eerste keer dat ik je voelde bewegen.

En daarna, bij de verloskundige, toen je de hartslagmeter uit de handen van de vroedvrouw schopte en ze riep: OEH! En daarna: dat heb ik nog nooit meegemaakt! Toen voelde ik een trots die ik nooit eerder voelde. Één waarmee ik de wereld in tweeën zou kunnen breken. Een trots die wil moorden.


Ezra. Ik huil echt veel, tegenwoordig .Bijna altijd als ik aan jou denk.

Ezra. Ik huil echt veel, tegenwoordig. Bijna altijd als ik aan jou denk. Laatst op de fiets toen ik één of ander stom nummer hoorde. En net nog, toen ik dit schreef.

En nu weer, in het ziekenhuis, als ik je voor het eerst vast mag houden. En nu je van het klimrek op je dikke kop valt. En nu, op vakantie in Frankrijk en ik zie je verliefd worden. En nu: je bent al twintig, al groter dan ik. En nu: als we elkaar voor het laatst zien. Want ook die dag gaat een keer komen. Hoe bizar dat ook klinkt.

En nu, Ezra. En nu. En nu. En nu.

Willem Bosch, scenarioschrijver van oa Van God Los en Penoza, is ELLE's columnist van het januarinummer (15 december in de winkel!). Én sinds deze week trotse vader van een prachtige zoon. Ezra. Voor ELLE schreef hij oorspronkelijk bovenstaande column. En voor het januarinummer een nieuwe. Mis het niet.