Ik hou heel erg van Kerst, en nee, ik kir niet van geluk bij de eerste tonen van Driving Home For Christmas. Ik heb heb niet ieder jaar opnieuw overdreven veel zin in een witte Kerst en ik heb zelfs geen kerstboom. Nu we clear hebben dat ik een redelijk ingetogen kerstliefhebber ben, durf ik naar het volgende: ik vind mensen die zeuren over Kerst heel erg onaantrekkelijk. Maar dan ook heel erg.*

*Waarmee iedere kerstganger wordt bedoeld die in bezit is van een substantieel deel familie en een redelijke groep vrienden, en dus alle middelen heeft van Kerst iets soort van leuks te maken.

Met een kerstzeurder bedoel ik iemand die:

A) ieder jaar zegt dat Kerst stom is, 'want ik vind Kerst gewoon stom' (als je lang doorvraagt, heeft het dan vaak te maken met iets dat het 'opgelegd, burgerlijk gedoe is, en we bepalen zelf wel of we om een boom willen zitten, en met wie!'), en dus zit hij/zij liever afwezig te scrollen in een telefoon of;

B) ironisch doet over minstens één onderdeel van de avond dat altijd in meer of mindere mate terugkeert ('daar gaan we weer, X gaat stressen over het eten, Y komt te laat, T schenkt te veel borrels in, S kan daar niet tegen en uiteindelijk gaat C irritant doen over dat het altijd/nooit bij haar is'). Vooral de zin 'daar gaan we weer' maakt van iemand een echte kerstzeurder.

Kerstzeurders hebben in mijn ogen één ding gemeen: het zegt meer over henzelf dan over Kerst en het zeuren leidt nooit ergens toe. Kerstzeurders practicen namelijk bijna nooit wat ze preachen: ook de mensen die Kerst k*t vinden, zitten uiteindelijk toch echt twee dagen en een avond naast een versierde boom met hapjes en drankjes, waardoor het zeuren nóg minder doel heeft, nog knulliger wordt en, ironisch genoeg, juist heel kleinburgerlijk.

Maar wat ik vooral niet snap, is dat je kunt zeuren over een feestdag die als essentie heeft: twee dagen met je geliefden omringd zijn. Kerstzeuren komt op mij dan ook altijd over als zeuren over de mensen die het dichtst bij je staan – je familie en je vrienden – en alleen daarom al snap ik nooit dat mensen het zo openlijk doen, zonder te denken dat het overkomt alsof je je familie stom vindt of je vrienden saai.

Als je Kerstzeurder A bent zou je bijvoorbeeld in plaats van zeuren ook gewoon ergens rond Derde Kerstdag op een creatieve manier een willekeurige tent af kunnen breken die past bij jou en al je niet-burgerlijke vrienden. Als je daarvoor eerst nog een familiediner moet 'uitzitten', zou je die afbreekplannen bijvoorbeeld aan je opa of oma kunnen vertellen – grote kans dat je opa en oma over hun jonge jaren vertellen en dat jij daarom moet lachen, en dat is echt leuker dan de hele avond door je Instagram- en Facebookfeed scrollen.

En als je Kerstzeurder B bent zou je natuurlijk ook gewoon kunnen proberen te lachen om de typische rollen die je familie en vrienden rond de feestdagen aannemen, of je kan ze eens helpen, hier en daar.

Maar stop met zeuren. Praat liever een uur lang met die ene tante die nooit de aandacht weet te krijgen omdat ze gewoon niet zo hard schreeuwt als de rest van de familie, maak bij een zeldzame witte Kerst sneeuwpoppen – desnoods dronken, als je de activiteit nuchter te burgerlijk vindt –, hou een speech of hou je mond als iemand anders speecht, werp je op als sommelier en maak het je missie dat ieders glas de hele avond overdreven goed gevuld is en zie iedereen ongemerkt teut worden, of boek een hotel met je lief/dater en kom gewoon je kamer niet meer uit.

Maak van Kerst het feestje zoals jij een feestje graag ziet, maar STOP MET ZEUREN OVER KERST. Het is zo onzinnig, maar vooral verschrikkelijk onaantrekkelijk. Echt. Denk maar zo: zou Oprah ooit zeuren over Kerst?

Precies.

Happy Christmas, fella's.