"Ik hoorde dat er veel meer aanmeldingen voor NYU waren sinds de karakters uit Gossip Girl daarheen gingen," zei een meisje een keer tegen me bij een college. "Het is zo zielig dat iemand daarheen gaat door een tv-programma."

Ik ging weer zitten en ik deed mijn haarband af - een rode van zijde met een enorme roze applicatie. Het was 2010 en de helft van de karakters uit Gossip Girl waren klaar met hun eerste jaar aan NYU. Ik zat in het laatste jaar van de middelbare school en ik had me ook al aangemeld. Ik was verliefd geworden op de school omdat het een campus in de stad was, je de mogelijkheid had om goede stages te lopen heb het studieprogramma goed was, maar ik denk dat mijn klasgenoot ervoor zorgde dat ik aan mezelf ging twijfelen. Was het beschamend dat ik NYU zo leuk vond omdat ik het op tv gezien had?

Vanaf het moment dat ik mijn eerste Gossip Girl-aflevering zag toen ik 15 was, was ik verkocht. Ik zag het niet alleen als mijn favoriete serie, ik gebruikte het ook als model voor mijn eigen leven. Ik kocht een garderobe die niet misplaatst zou zijn in de kledingkast van Blair Waldorf: rokken met high-waist, blouses, een mooie rode trenchcoat en een heleboel haarbanden. Mijn hoofdhuid jeukte non-stop, maar dat maakte me niet uit. Toen ik mijn haar krulde, zag ik er precies uit zoals zij.

Als ik in de gangen over Gossip Girl praatte, rolden mensen met hun ogen en zeiden tegen me dat de show niet echt was. Welke echte tiener drinkt nou martini's in een bar na school en gaat naar liefdadigheidsgala's in het weekend? Nou, dat ging ik dus uitzoeken.

Eén van mijn vriendinnen die ik op vakantie had ontmoet en die in New York woonde, nodigde me uit om een weekend bij haar te komen logeren. Ze ging naar een privé meisjesschool en at haar lunch op dezelfde trappen als Blair in de show deed. Ik ging met de bus vanuit mijn woonplaats naar New York en ging mee met haar en haar vriendje, een erfgenaam van één van de meest invloedrijke bedrijven in de stad. Hij zat onderuit gezakt op de achterbank van een auto met een chauffeur - hij weigerde te lopen, met de metro te gaan of zelfs normale taxi's te nemen - en liet me de stad in terwijl we door Soho reden.

"Dat is waar ik voor het eerst wiet rookte," zei hij en hij wees naar een chique hotel. Met zijn bleke huid en donkere krullen leek hij precies op Chuck Bass. We zouden zijn vrienden gaan ontmoeten, een groep modellen, en cupcakes eten.

Oké, dus Gossip Girl bestond wel. Zoals ik het zag, kon ik een meisje op de middelbare school zijn die zesjes haalde voor gym, chillen met mijn vrienden en me niet zo tof voelen over mezelf... of ik kon een meisje zijn met een kledingkast die direct uit een tv-programma geplukt leek en die haar weekenden in Manhattan doorbracht.

De twee jaar die daarop volgden maakte ik maandelijkse uitstapjes in de stad om een beetje aan het leven à la Gossip Girl op de Upper East Side te proeven. Ik ging naar het gebouw waar Blair woonde op Fifth Avenue en 95th Street, het Plaza Hotel waar Serena een seizoen verbleef en Via Quadronno, één van de restaurants die genoemd werd in de show. Ik kon het niet betalen om daar te lunchen, dus ik kocht een tiramisu voor $7 die ik buiten op kon eten op een bankje op Fifth Avenue.

Ik werd aangenomen op NYU (net als de karakters uit Gossip Girl) en ik verhuisde in 2011 naar New York om aan mijn eerste jaar te beginnen. Eén van mijn eerste vrienden die ik maakte in de stad ging naar één van de privé meisjesscholen waar de school in Gossip Girl op gebaseerd was. De eerste keer dat we samen iets deden, vertelde ik hoe gek ik was op die show.

"Oh my god, ik vond het verschrikkelijk dat ze bij mijn school filmden," zei ze. "Het was zo gênant! Ze droegen dezelfde uniformen als wij!"

Ik vertelde haar maar niet dat ik net een identiek uniform online had besteld omdat ik het zo mooi vond. Nadat ze dat gezegd had, wilde ik het ook niet dragen. Anyway, nu ik studeerde leek mijn obsessie ineens niet meer zo hip. De recessie had er ook voor gezorgd dat zulke overdadige weelde nogal smakeloos leek. De show ging ook minder. En iedereen die ik ontmoette op school was into indie bandjes en Brooklyn - meer Humphrey dan Van der Woodsen. Tegen de tijd dat de show eindigde in 2012, had ik maar één vriendin die de laatste aflevering met me wilde bespreken.

Ik bleef loyaal omdat de show mij nog niet afgevallen was. Eén keer vroeg een jongen die ik leuk vond me mee uit naar Gramercy Tavern, één van Blair's favoriete restaurants. Tot op de dag van vandaag is dat de beste date die ik ooit gehad heb. Volslagen vreemdelingen vroegen op meerdere momenten of ik naar een luxe privéschool was geweest (mijn geheim: ik ging gewoon naar een openbare school). En hoewel Blair ten onder was gegaan aan haar stage, leefde ik juist helemaal op tijdens mijn stages bij Seventeen, ELLE en Cosmopolitan.com. Ik voel me nog steeds op mijn best als ik een op Blair-geïnspireerde outfit draag. En zo op zijn tijd verwen ik mezelf met een echte maaltijd bij Via Quadronno.

Laat ik één ding duidelijk maken: ook al was ik aanbidder van een show over schandalige middelbare school-leerlingen, ik heb me nooit ingelaten met de erge dingen die de karakters deden. Ik heb nooit sex gehad met het vriendje van mijn beste vriendin. Ik heb nooit roddels verspreid over mijn beste vriendinnen. Ik heb mensen nooit zwart gemaakt. Ik was geïnspireerd door Gossip Girl, maar ik leefde het niet volledig na.

Ik kan niet ontkennen dat de karakters kattig, samenzwerend en intens oppervlakkig waren. Maar ze waren ook oprecht loyale vrienden, het soort dat hun beste vrienden als familie beschouwt. Ze waren slim, geestig en ze hadden er nooit een probleem mee om de perfecte comeback te maken. Ze hadden ambitieuze doelen en ze werkten hard om ze te bereiken. En, ja, ze hadden ook een glamorous leven en woonden in de mooiste stad op aarde. Gossip Girl leidde me toen ik 15 was, toen ik me een beetje verloren voelde in wie ik was en wat ik wil worden en daar ga ik me niet voor verontschuldigen.

Gossip Girl is al een paar jaar niet meer op tv en ik woon nu een paar jaar in New York. De huur voor mijn appartement gaat omhoog en ik kan het niet meer betalen om in het centrum te blijven wonen. Ik heb gehoord dat de Upper East Side beter te betalen is. Na jaren dat leven te hebben gezien in Gossip Girl, weet ik dat ik daar precies zou passen. Dus, daar ga ik nu even appartementen zoeken.