Dat een celeb op Oscar-dag niet zomaar wat leuks uit zijn of haar kast trekt en in een badkamer achteloos een gezellig make-upje opsmeert, snappen we allemaal. Maar wat is precies het protocol, voorafgaand aan zo'n wereldwijd in de belangstelling staand evenement? Hoe bereid je je voor op een rode loper waar je voor tijdschriften, het internet, televisiezenders en beeldbanken door tientallen camera's zult worden vastgelegd, en waar moet je allemaal rekening mee houden?
Cristina Ehrlich, stilist van oa Oscar-winnares Brie Larson, doet een boekje open over haar werk.
Wat is je specialiteit?
'Een identiteit creëren voor frisse, jonge actrices - zoals Brie Larson, Margot Robbie, Greta Gerwig, Allison Williams - die nog met een soort 'schone lei' beginnen, maar ook het werken met juist wat oudere vrouwen - zoals Tina Fey, Julia Louis-Dreyfus, Julianna Margulies - en ervoor zorgen dat ze moeiteloos elegant op de rode loper verschijnen. Ik kan goed luisteren naar mijn klanten - naar hun onzekerheden, wat ze nodig hebben -, en vergeet daarbij niet om er ook plezier in te hebben. Uiteindelijk zijn het toch gewoon kleren. Ik wil niet zeggen dat het nergens over gaat, maar dit zijn acteurs, comedians, schrijvers, producers - er ligt al genoeg druk op ze, dus laten we het kledinggedeelte vooral leuk houden. Het gaat erom dat we vinden wat bij ze past en waarin ze zich lekker voelen. Ik zie iedere klant weer als een eigen persoon.'
Je bent in 2002 begonnen. Hoe is de industrie in de loop der jaren veranderd?
'Het modegedeelte is voor veel actrices zakelijker geworden. Het gaat niet meer alleen om de vraag: 'Ik heb een première, wat moet ik aan!' Bijna iedereen met wie ik werk heeft tegenwoordig verplichtingen naar een adverteerder - ze zijn bijvoorbeeld het gezicht van L'Oréal, American Express, Garnier, Simple Skin Care. Het aanvragen van kleren voor actrices is ook veel politieker geworden. Modehuizen hebben vaak maar één sample-exemplaar van een jurk, en elke ontwerper heeft een paar star pieces - de stukken die vaak uiteindelijk door vijf stilistes van vijf actrices tegelijkertijd worden aangevraagd. Daardoor kampen zij met de vraag: oké, sturen we dit naar Brie Larson, naar Kate Hudson, of toch Ruth Wilson? Dus een ontwerper als, zeg, Jason Wu mag me dan wel heel graag een jurk willen sturen voor bijvoorbeeld Gugu Mbatha-Raw; als er geen exemplaar voor haar beschikbaar is op dat moment, moet ik toch echt zes maanden leuren voor ik die jurk ook echt kan krijgen. Het frustrerendst is als een vertegenwoordiger van een actrices me belt en vraagt of we de volgende dag nog een doorpas kunnen hebben met een ontwerper. Zo werkt het niet.'
Wat als een ontwerper denkt dat een actrice niet past bij wat hij met zijn merk wil uitstralen?
'De PR-mensen zeggen dan meestal iets als: "She's not really our demographic." Vaak vraag ik dan toch of ze haar een paar jurken kunnen laten passen om te zien hoe de kleren bij de actrice staan, en meestal kan ik ze dan alsnog overtuigen. Het komt ook voor dat een actrice het ene moment heel erg in trek is, maar daarna even van de radar verdwijnt of een baby krijgt. Na een tijdje komt ze dan weer 'terug', maar dan is haar hot moment voorbij en heeft niemand meer iets beschikbaar.'
Is dat de reden dat sommige actrices opeens op de rode loper verschijnen in iets van een paar seizoenen geleden, zoals Hayden Panettiere dat deed met haar Tom Ford-jurk bij de Golden Globes in 2014?
'Zeker weten! Vaak scrol ik door de rodeloperfoto's om me vervolgens af te vragen waarom een bepaalde designer wel aan die actrice een jurk heeft uitgeleend, maar mijn aanvraag heeft afgewezen. En dan blijkt later dat die actrice de jurk gewoon heeft gekocht. Sommige actrices nemen mode serieuzer dan dat de mode-industrie hen neemt.'
Kleven er ook nadelen aan het kopen van een jurk?
'De actrice weet dan niet zeker of het PR-bureau van dat merk dan ook echt een bericht erover uitstuurt dat die actrice die jurk aanheeft. Ze heeft er dan dus veel geld voor neergelegd, maar of de pers er ook aandacht voor zal hebben, is daarna dan nog maar de vraag.'
Is je aanpak in de loop der jaren veranderd?
'Zeven jaar geleden kon een A-lister nog naar alle events gaan en liet ik daarom verschillende ontwerpers jurken maken, waarna de beste jurken 't zou worden. Niemand is tegenwoordig meer zo uitbundig en extravagant. Ik vind het tegenwoordig belangrijk dat actrices ook weten hoe duur het is voor een modehuis om een op maat gemaakte jurk te maken, dus ik probeer het aantal aanvragen wat terug te brengen en meer een visie te hebben. Als ze naar drie awardshows gaan - bijvoorbeeld de SAGS, Golden Globes en Oscars -, probeer ik een verband te leggen tussen de drie. Een beginpunt, een middenstuk en een eindpunt.'
En zijn er nog keren dat het compleet misging?
'Nou, ik stijlde ooit een bekende actrice voor de Oscars, maar net voordat ze op de rode loper zou verschijnen, brak de rits af. Ze moest letterlijk op haar zij liggen in de auto terwijl de jurk om haar lichaam werd dichtgenaaid.
Ook ooit gebeurd: een actrice bij wie de sluiting van haar clutch brak waardoor ze haar ID niet kon laten zien bij binnenkomst. En echt niet dat ze haar zonder naar binnen lieten gaan. Of het klassieke voorbeeld waarbij de hak afbrak, net voordat de actrice het podium op moest. Uiteindelijk hinkte ze met de gebroken hak het podium op, omdat het niet op tijd opgelost kon worden.
En dan was er natuurlijk nog die keer dat het ons een goed idee leek om die prachtige jurk nog één keer te stomen, wat een enorme kring op de voorkant van de jurk gaf. Maar het meest lastige blijven jurken van zijde. Daar kan zo ongelofelijk veel misgaan. Wanneer een actrice koste wat het kost een zijden jurk aan wil, dan leg ik altijd even uit dat ze dan bereid moet zijn om liggend op de achterbank van de auto naar de rode loper vervoerd te worden. Want op de rode loper verschijnen met een enorme kreukel door het zitten, dat laat ik natuurlijk niet gebeuren.'
