Hoewel hokjesdenken natuurlijk enorm passé is, kennen we ze wel: de verschillende soorten stelletjes.
Zo is daar bijvoorbeeld het koppel van de vaste gewoontes (patat op vrijdagavond, op donderdag tennist hij, op maandag zij en op zaterdag de boodschappen). Het op de kinderen gerichte stel ('Maar we gaan op tijd weer naar huis, want Bram slaapt al zo moeilijk'). Het alles-gaat-zo-z'n-gangetje-stel. Het duo dat weliswaar samen is, maar ook veel dingen los van elkaar doet (hij gaat een weekje met vrienden skiën, zij liever met een vriendin naar de zon). Of dat stel dat 't gewoon doet: verhuizen naar die andere stad. En vooropgesteld: all is good.
Maar wat blijkt? Een stel dat bestaat uit twee impulsieve personen, blijkt het gelukkigst. Tenminste, als we het onderzoek van de Universiteit van Buffalo, gepubliceerd in het Journal of Research in Personality, mogen geloven. Voor deze nieuwe studie werden gegevens onderzocht om te zien wat de mate van impulsiviteit tot gevolg had voor de relatiestatus.
Wat ook bleek? Zodra er slechts één van de partners impulsief is, had dat zo zijn (negatieve) weerslag op de relatie. Niet verwonderlijk bleek dat als beide personen lekker impulsief waren, dat de relatie ten goede kwam. Op dit gebied geldt kennelijk het tegenovergestelde van opposites attract.
Hoewel verder onderzoek gewenst is, blijkt dat twee impulsieve personen bij elkaar weliswaar vaker met elkaar botsen, maar tegelijkertijd ook meer genieten van de dingen des levens, of over obstakels heen stappen. Ook waarderen ze dingen op eenzelfde manier, hebben ze dezelfde ambities en hebben meer dezelfde normen en waarden.
Waar wij dan benieuwd naar zijn: kun je je relatie verbeteren door (meer) impulsieve dingen te doen? Leest u even mee, heren en dames van de wetenschap? En noteert u het voor het vervolgonderzoek? Dank!
