Want op 12 december moet je naar Paradiso, voor de 50e verjaardag van Café Nol. Nu moet je weten dat ik een bijzondere band heb met Nol. Je zou het misschien niet zo 1-2-3 van me verwachten, maar tijdens mijn studententijd heb ik daar dus maar mooi gewerkt. Het is heus. Voor wie het niet kent (hóe kan dat?), Nol is het meest iconische café van Amsterdam. Gelegen in de Jordaan, frequent bezocht door de échte Amsterdammer, en inmiddels een instituut in het ganse land en ver daarbuiten.

instagramView full post on Instagram

Ik had de erebaan van garderobemeisje. Ja echt, je kwam binnen en dan werd je door portier Henk vriendelijk doch dringend verzocht bij mij je jas op te hangen. De ‘garderobebalie’ was middenin de zaak, maar de jassen hingen in de kelder. Dus ik stond wijdbeens over een luik met ladder naar beneden, rende de hele nacht op en neer met stapels en stapels jassen, en op de minder drukke momenten (die zeldzaam waren) stond ik feitelijk net zo goed in de kroeg als de rest van de mensen.

Het was met afstand de allerbeste baan die ik ooit heb gehad. Maar ook de zwaarste. We begonnen om 21.00 uur en tegen de tijd dat ik thuis was, stond de klok vaak op een uur of 06.00 uur, en had ik er een halve marathon opzitten. Toen ik eenmaal wel een echte doordeweekse baan kreeg, was dat niet meer te combineren en moest ik met pijn in het hart stoppen, maar ik heb er in totaal toch wel een dikke 5 jaar gestaan, soms wel drie avonden per week. Zo leuk was het.

VUNZIGE LIEDJES & OUWE SMARTLAPPEN
De meeste mensen kennen Nol als ‘feestcafé waar het goed doorzakken is’. En dat is het ook zeker, maar het zoveel méér dan dat. Vooral op donderdag, wanneer het iets rustiger is dan op zaterdag, en zanger Ronald live vunzige liedjes zingt en ouwe smartlappen voorziet van alternatieve teksten, zie je de echte Nol-gangers. Dan komen de trouwe ouwe klanten, die al tientallen jaren daar hun biertjes drinken, elke week weer op exact hetzelfde tijdstip en elkaar allemaal lijken te kennen, die vol wonderlijke verhalen zitten en soms rechtstreeks uit een aflevering van Man Bijt Hond lijken te zijn weggelopen. Bij Nol hoef je niet te doen alsof je iets bent wat je niet bent, ze zijn wars van pretenties en hebben een broertje dood aan brallers. Doe maar gewoon normaal. En bovendien, waar kun je nog terecht voor een avond vol Hollandse meezingers? Ik bedoel maar.


Nol is rood pluche, honderden schilderijtjes en andere nostalgie aan de muren, witte kanten gordijntjes en glanzende kroonluchters.

Het interieur van de zaak is in de afgelopen 50 jaar zo goed als exact hetzelfde gebleven. Ik herinner me een avond dat een familie de 80-jarige verjaardag van hun opa/vader kwam vieren, en de jarige job kwam vroeger altijd in Nol. ‘Behalve de muziek is hier eigenlijk niets veranderd,’ prevelde hij tevreden. Nol is rood pluche, rode barkrukken, honderden foto’s, schilderijtjes en andere nostalgie aan de muren, witte kanten gordijntjes in de ramen en glanzende kroonluchters aan het plafond. En wáág het niet om die laatste twee aan te raken, want dan staat portier Henk binnen een seconde voor je neus om je head first de zaak uit te slingeren. De kroonluchters en gordijntjes zijn héilig.

En nu wordt dit alles gevierd met een grootse avond in Paradiso. Op het programma klinkende namen als André Hazes jr, Willeke Alberti, Tino Martin, Dries Roelvink, Peter Beense en natuurlijk de onvolprezen en eerder genoemde Ronald. Het is nog even ver weg, maar je kunt niet vroeg genoeg je kaartjes kopen (hier). En mocht je minder bekend zijn met de Hollandse meezingers heb je mooi nog een half jaar de tijd om elk weekend naar Nol te gaan en alle liedjes uit je kop te leren.

Font, Advertising, Poster, Holiday, Christmas, Festival, New year, Ornament, Games,

Waarom een fietsvakantie in België een razend goed idee is.