Vorig jaar ging m'n relatie na vierenhalf jaar uit. Wanneer ik verdrietig ben, denk ik vaak: we gaan deze situatie even zo praktisch mogelijk benaderen en dan ben ik er vast zó overheen. Ter illustratie: nog voor m'n vader overleed, had ik al een rouwtherapeut uitgezocht zodat als het zover was, ik direct kon plaatsnemen op de sofa. (Wat houten stoelen bleken te zijn. Terwijl volgens mij niemand zin heeft om z'n verdriet rechtop zittend uit te storten.)

Mijn praktische benadering van het probleem 'liefdesverdriet' bestond vooral uit cold turkey afkicken. Geen contact, niet kijken op zijn Facebook of Instagram dan wel dat van z'n zusjes, vrienden, kennissen en collega's. (Voor je het weet zit je ineens vakantiefoto's te kijken van de knappe nieuwe vriend van z'n vórige ex en heb je jezelf ervan overtuigd dat het met jou natuurlijk nooit meer goedkomt.)

Niet kijken op zijn Facebook en dat van iedereen die ooit een woord met hem gewisseld had, resulteerde in niet meer kijken op Facebook. Dat scheelde namelijk een hoop onverwachte hartverzakkingen. De eerste dagen ging m'n vinger nog automatisch naar het icoontje op m'n iPhone, maar nadat ik deze impuls ongeveer een week negeerde, werd niet-kijken een nieuwe gewoonte.

Na een paar weken besefte ik dat ik al minimaal een maand niet op Facebook had gekeken. Ook begon het me op te vallen hoeveel invloed Facebook op m'n dagelijkse gesprekken had.

Ik: 'Wat heb je gedaan dit weekend?'

Vriendin A: 'Ik was op een festival, daar zo bij ...'

Vriendin B: 'Oh ja! Dat zag ik al op Facebook!'

Daarbij vind ik WhatsAppen en koffie drinken stukken gezelliger

Einde gesprek. En dat terwijl ik dan geen idee had waar ze nou precies was geweest, met wie en of het überhaupt leuk was. Vriendin B. wist dat laatste ook helemaal niet, maar ging door een vrolijke foto op Facebook ervan uit dat het een waanzinnig spektakel was geweest. Maar zoals we allemaal ondertussen wel weten: zo'n foto zegt natuurlijk precies niks.

Steeds vaker hoorde ik gesprekken beginnen met 'Weet je wat ik op Facebook zag?' en dus ook eindigen. Maar nooit gaf dat me het gevoel dat ik een hoop miste. Ik ben namelijk helemaal niet zo geïnteresseerd in wat mensen die niet dichtbij me staan uitspoken en delen op social media. Daarbij vind ik WhatsAppen en koffie drinken stukken gezelliger. Zo blijf ik op de hoogte van het leven van de mensen die belangrijk voor me zijn.

Facebook gaf me onbewust een hoop prikkels en ruis. Na het checken van m'n tijdlijn, voelde ik me nooit blijer of meer geïnformeerd. Of nou ja, niet met berichten ik graag had willen zien. Uit onderzoek blijkt ook dat kijken op Facebook zelfs depressieve gevoelens kan opwekken. Wanneer je je eigen leven namelijk continu vergelijkt met de ogenschijnlijk spetterende hoogtepunten van je leeftijdsgenoten, lijken jouw dagen maar gemiddeld. Want wat heeft iedereen het toch fantastisch leuk en wat doe jij eigenlijk, eh ja, niks. Of nou ja: Netflix kijken en chips eten. Gevaarlijk, want een leven vol hoogtepunten bestaat natuurlijk niet, maar het negatieve gevoel dat jij daardoor krijgt over het jouwe, wél.

Ik mis het scrollen door m'n tijdlijn nooit

Kijken op Facebook doet zelfs af aan een algeheel gevoel van geluk. Onderzoek wijst uit dat het checken van je tijdlijn niets bijdraagt aan je geluksgevoel, dat het daardoor zelfs afneemt, terwijl meer contact hebben met mensen in het echte leven wél voor positieve gevoelens zorgt. Iets wat ik keer op keer ervaar als ik 'in het echte leven' met m'n vriendinnen afspreek. Ook kan Facebook voor stress zorgen, want waar het eerst nog een platform was waar je alleen je beste vrienden toevoegde, zie je daar nu ook je collega's, vorige baas en schoonmoeder. Omdat zij allemaal iets anders van je verwachten, kan Facebook daardoor voelen als een onveilige plek waar je, als je iets post, het nooit helemaal goed doet.

Ik mis het scrollen door m'n tijdlijn nooit. Nieuws check ik via nieuws-apps en geestige virals komen meestal ook op WhatsApp voorbij. Door niet meer op Facebook te kijken, heb ik meer rust gekregen. En gezelligere koffiedates.

Op een van deze terrassen bijvoorbeeld >