Ik schreef eerder al over mijn vijf grootste ergernissen bij vliegen maar eigenlijk ervaar ik in het dagelijkse openbaar vervoer nog veel meer irritaties. Excuus als het te zeurderig klinkt, ik realiseer me dat in het buitenland het openbaar vervoer veel oncomfortabeler is en dat we hier het hier heel, heel goed hebben met zijn allen. Maar een mens moet wat te klagen hebben toch? Enfin, dit zijn de ergernissen – en tips om ermee om te gaan.

https://media.giphy.com/media/5YS2veXdeDhsI/giphy.gif

1. Misselijk

Misschien heb je net als ik last van wagenziekte. Nou dan zit je in het openbaar vervoer mooi met de gebakken peren. In de trein is het, als je vooruit kunt rijden, nog het minst erg. Omdat je kunt zien waar je heen gaat en er ook dankzij het spoor (als het goed is) geen hobbels in de weg zitten, reageert je maag niet op onverwachte bewegingen. In de tram en metro is dat tot op zekere hoogte ook zo, maar daar heb je nog minder vaak een goede zitplaats. De bus vind ik het ergst. Eigenlijk heb je bijna nergens vrij zicht op de weg, behalve als je schuin achter de chauffeur zit. Daarnaast zit je vaak laag en rijden bussen hard (denken die chauffeurs dat ze in Super Mario Kart zitten?!). Hier kan ik weinig tips geven, behalve: zorg dat je ergens zit waar je uit het raam kijkt. Helaas is wagenziekte (opnieuw: als het goed is) geen zichtbare handicap, dus mensen zullen niet voor je opstaan...

2. Mag ik zitten?

Dat brengt me op het volgende punt: zitplaatsen. Dit is dan weer in de trein het ergst, in de spits dan. Waar ik me vooral over verwonder, is dat de eerste klas bijna altijd leeg is. Sowieso een beetje ouderwets misschien, die Titanic-achtige scheiding tussen eerste en tweede klas. En tsja, ik ben geen treinenexpert, maar langere treinen of meer treinen per uur, is dat een optie? Hier zullen vast mensen dagelijks op hoog niveau over vergaderen, maar ik zie nog geen verbetering. De enige tip hier is: reis als het even kan buiten spitsuur, dat is ook nog eens met een dalurenkortingskaart (galgjewoord!) goedkoper.

https://media.giphy.com/media/Ut7w417r34Ody/giphy.gif

3. Geuren

Eigenlijk kan ik deze scharen onder de eerste ergernis, ware het niet dat de oorzaak anders is. Behalve van hobbelige wegen en kamikaze-buschauffeurs, word ik onwijs misselijk van geuren. Ook dit heb je vooral in de trein in de avondspits, als forensen zich niet kunnen bedwingen en zwichten voor dat patatje-oorlog. Met extra ui. En currysaus. Heel erg smerig. Dat ze hun eigen gezondheid hiermee schaden is al erg genoeg, maar waarom mij hier ook mee lastig vallen? De tip: opnieuw, vermijd reizen tussen pakweg 5 en 7 uur 's avonds. Of betaal bij voor eerste klas, daar eten ze vast alleen sushi in de coupe. (Dit is een vooroordeel volledig gestoeld op aannames; ik reis nooit eerste klas maar heb er wel een romantische voorstelling van.)

4. Kleuren

Als gezellige rijmer op punt 3. Maar echt: waarom is het openbaar vervoer zo lelijk ingericht? Soms hebben de klaptafels in treinen nog wel leuke, Memphis-achtige jaren 80-printjes, maar de stoelen zien er meestal niet best uit. Sowieso hebben de zitplaatsen in bussen en trams altijd afzichtelijke blauwe of rode bekleding met prints; ik denk zodat vlekken (van die patatjes natuurlijk) minder opvallen. Metro's en treinen hebben effe bekleding, meestal felgroen of rood. Ook hier zit vast een gedachtegang achter, maar dat esthetiek daarbij niet de belangrijkste peiler was lijkt me duidelijk. Kan hier niet eens een ontwerpwedstrijd voor worden uitgeschreven?

https://media.giphy.com/media/psII0Ha9Gg2wU/giphy.gif

5. Mensen-mens

Waarschuwing: dit gaat echt als een extreem zeurderig punt klinken, opgeschreven door Bert (van Ernie) of Jan Mulder. Natuurlijk zijn de meeste mensen van nature lief, maar waarom ontpoppen sommigen zich als sociaal onaangepaste gekkies in de trein? Te hard aan de telefoon praten, hard smakken (weer die patat of broodjes met salami) of keiharde muziek luisteren: niet prettig. Een goede oplossing is de stiltecoupe, maar ook daar zijn er altijd mensen die niet door hebben dat ze daarin zitten. Dan zijn er ook weer lui die heel passief-agressief gaan shushen of meteen woest worden als je een woord zegt. Ook irritant: schattige bejaarden die zich in het ov ontpoppen tot voordringende, onbeschofte monsters, dagjesmensen ut ide provincie die allemaal in de spits terug naar huis willen met tassen vol goedkope kleren en iedereen die zijn nagels knipt, vijlt of lakt. Lang verhaal kort: ogen en oren dicht en hopen dat het snel voorbij is. Sowieso de moraal van dit verhaal. O nog een ding: het aller-irritantst zijn natuurlijk mensen die altijd klagen.

Eindelijk! Binnenkort kan je zien welke zitplekken nog vrij zijn in de trein >