Mansplaining, je weet wel, dat je allang weet hoe iets moet, maar je belangrijke minuten van je leven kwijt bent aan het luisteren naar een Boze Witte Man die het allemaal haarfijn aan je uit gaat leggen. Dat van die Boze Witte Man is een grapje, maar dat mansplaining veel te vaak gebeurt en oprecht irritant is, niet.
Mansplaining
De samenstelling mansplaining (van de woorden man en de informele vorm van explaining) dook voor het eerst op op de sociaalnetwerksite LiveJournal in 2008, vlak na de publicatie van Rebecca Solnits essay Men Explain Things to Me. In het essay schrijft Solnit over een ontmoeting met een man aan wie ze vertelt over haar laatste boek, over fotograaf Eadweard Muybridge. De man onderbreekt haar vervolgens en vraagt of ze gehoord heeft van een belangrijk boek over Muybridge – eerder dat jaar uitgebracht – totaal geen rekening houdend met het idee dat het weleens over hetzelfde boek zou kunnen gaan. Dat is precies wat mansplaining inhoudt: wat de vrouw ook te vertellen heeft, al gaat het over haar eigen boek, een man weet het altijd beter. Sinds het ontstaan van het woord wordt de term dan ook gretig gebruikt om vergelijkbare situaties te omschrijven. Tot zover mansplaining.
Hepeating
Inmiddels is er een nieuw woord waar de seksen bonje over kunnen maken: hepeating. Astronoom en professor Nicole Gugliucci twitterde 22 september voor het eerst het woord en sindsdien gaat de term viral. Wat het is? Hepeating is wanneer een vrouw met een voorstel komt en dit wordt genegeerd maar wanneer een man eenzelfde voorstel doet, iedereen het fantastisch vindt.
Sinds het woord door Nicole Gugliucci getwitterd werd, is het al meer dan 66.000 keer geretweet. Blijkbaar kunnen veel mensen zich in deze nieuwe term vinden.
Geniet van het nieuwe woord, maar wees voorzichtig in gebruik - als je mansplaining wil voorkomen.
