Karlijn Brinkman geeft zichzelf iedere week een nieuwe uitdaging, en schrijft daarover voor ELLE.nl. Na deel 1 (een week lang in lange rijen wachten), deel 2 (al je haar afscheren) en deel 3 (je een week lang interesseren voor de Kardashians), deel 4 (hardlopen terwijl je het een strontvervelende sport vindt), deel 5 (mediteren met een app) is het nu tijd voor deel 6: ik gaf mijn totale kamer een make-over.

'Het kriebelde al langer. Als ik 's avonds op mijn bed zat, keek ik naar de donkere strepen die op onverklaarbare wijze op de crème muren waren beland. Ik weet dat er al maanden geleden iets aan gedaan had moeten worden, er hadden al drie lagen nieuwe verf over de donkere strepen moeten zitten, maar er kwamen altijd goede smoesjes tussendoor. Drie maanden terug moest ik hardlopen en schoonmaken en twee maanden terug moest ik heel nodig werken. Vorige maand dacht ik dat het allemaal beter zou zijn als ik eerst mijn kamer zou opruimen, alle troep eruit. En toen was het vorige week. Vorige week waren de smoesjes op.

Daarom stapte ik vorige week moedig de verfwinkel binnen. Bij het zien van de vrolijke kleuren langs de muur en de vriendelijk lachende man achter de balie drong het tot me door: ik weet niet hoe een verfwinkel werkt. Opgegroeid met drie oudere broers en een vader die de klussen in huis maar al te graag op zich namen, was schilderen niet iets wat ik op regelmatige basis had gedaan. Laat staan de verf kopen. In een split second besloot ik dat ik twee opties had: 1. Ik zoek zelf de verf uit en reken het af bij de lachende man en 2. Ik vraag de lachende man om hulp. Ik besloot het tweede te doen. En zo kwam het dat de lachende man de kleur van mijn muren uitzocht en mij vertelde hoe ik precies moest schilderen. Ik wil niet zo'n meisje zijn, schoot door me hoofd. Maar het was al te laat. Ik was zo'n meisje. Gelukkig was ik dat gevoel snel vergeten toen ik eenmaal thuis de eerste laag mintgroene verf over de crème muren met donkere strepen trok. 'Wat een licht, wat een ruimte, wat een schoonheid,'zei het idealistische stemmetje in mij. Fanatiek schilderde ik alle muren.

En nu zit ik weer op mijn bed en kijk ik naar de muren. De donkere vegen zijn weggeconcurreerd door de mintgroene verf. Op dezelfde manier waarop de lichte verf mijn kamer optisch ruimer maakte, maakt het ook mijn hoofd rustiger. Het kriebelde al langer en het kriebelen is nu weg. Wat een likje verf met een mens kan doen.'

instagramView full post on Instagram