Karlijn Brinkman geeft zichzelf iedere week een nieuwe uitdaging, en schrijft daarover voor ELLE.nl. Zoals een week lang in lange rijen wachten, al je haar afscheren en proberen de Kardashians oprecht interessant te vinden. Vandaag in een nieuwe Karlijn Test: Ik deed niet-productieve dingen.

'Als kind kon ik eindeloos niets doen. Nou, ik deed wel dingen, maar het waren dingen die niet productief waren. Dingen die ik deed omdat ik ze toevallig tegenkwam en omdat ik toch niets anders te doen had. Geen moment had ik het idee dat ik iets anders moest doen dan die niet-productieve bezigheid. Tegenwoordig probeer ik het weer af en toe; gewoon iets doen wat niets oplevert maar wat gewoon leuk is, zonder het gevoel te hebben dat ik iets nuttigs moet gaan doen. Maar ik kan het niet meer, het lijkt wel alsof ik het ben ontgroeid. Gelukkig ben ik niet de enige. Afgelopen augustus schreef ELLE's Malu nog een ode aan leuke, niet-moeilijke dingen, waarin ze twaalf dingen opnoemde om te doen als je gewoon even iets simpels wilt doen.

Omdat ik me graag weer wat dichter tot dat kind van vroeger wilde voelen, besloot ik na het lezen van het artikel dat het tijd was voor verandering. Een werkweek lang zou ik dagelijks iets leuks, niet-moeilijks doen. Daarom nam ik op maandagavond, na een lange werkdag, plaats achter mijn piano. Als kind kon ik eindeloos piano spelen, maar voornamelijk de laatste maanden was het instrument meer een meubelstuk geworden. Ik speelde twee uur lang muziek die ik al kende en leerde ook nieuwe muziek. Het voelde heel erg niet-productief. Totdat ik me realiseerde dat ik nieuwe dingen had geleerd. De bezigheid was niet simpel genoeg geweest.

Dinsdag was ik vrij, dus alle tijd voor een revanche. Als er iets niet-moeilijk is, dan is het wel Nederlandstalige series en films kijken. Ik keek A'dam - E.V.A., Soof en Hartenstraat tot ik me zó onproductief voelde dat ik ter compensatie de rest van de dag heb gewerkt.

Woensdag besloot ik na het sporten in mijn eentje falafel te gaan eten, zoals Malu in haar artikel had aangeraden. Het voelde dubbel onproductief: én het sporten had geen zin gehad (ik at het er immers allemaal weer aan) én ik zat in vrede voor me uit te staren in een met tl-verlichtte dönerzaak. Het voelde goed. De dag was wat mij betreft behoorlijk geslaagd.

Op donderdag moest ik even heel goed nadenken wat voor simpels ik zou kunnen doen om dichter tot de zesjarige versie van mezelf te komen. Na een dag nadenken besloot ik 's avonds De Sims te gaan spelen. Want hallo, is er iets minder nuttig dan het opbouwen van een wereld in De Sims? Alleen al het kopen van het spel gaf me voldoening en het spelen nog meer. Ik begon het doen van niet-moeilijke dingen echt onder de knie te krijgen, vond ik zelf.

De laatste dag van mijn experiment was een lastige dag. Overdag moest ik werken en 's avonds had ik een vergadering. Ik besloot dat ik in het uurtje tussen het thuiskomen en weer weg moeten mijn eigen cadeaupapier zou inkleuren. Het was niet helemaal een goed idee, want eigenlijk was het gewoon heel saai en ik moest continu denken aan de punten die ik tijdens de vergadering even wilde aankaarten. Ja, eigenlijk was het gewoon heel saai.

Ik moet zeggen dat het me aardig goed deed om af en toe even iets te doen wat dicht in de buurt bij nietsdoen kwam. Hoewel ik eerlijk gezegd ook wel weer toe was aan dagen waarna ik écht voldaan in slaap viel – doet het me goed dat ik na deze week wat dichter tot mijn zesjarige zelf ben gekomen. Al is het maar in de vorm van De Sims en falafel.'

Karlijn Test: Ik zei gedag tegen iedereen met wie ik oogcontact had >