Wat als je Oud & Nieuw zou kunnen vieren met deze filmsterren?
Fantaseren mag, nietwaar?
Waar is het feestje? Hier is het feestje! En jij mag zeggen met wie je tot het gaatje gaat. Journalist Julien Althuisius fantaseert hoe onvergetelijk Oud & Nieuw zou kunnen zijn in gezelschap van zijn favoriete filmpersonages.
Penny Lane (Almost Famous)
Je komt Penny Lane tegen bij het concert van je favoriete band. Je weet niet wat het is, maar iets aan haar zorgt ervoor dat ze zich onderscheidt van al die andere meisjes. Misschien komt het door die nepbontjas midden in de zomer, misschien door die blauwe hippiezonnebril, of misschien is het dat aura van vrijheid en rock-’n-roll dat ze om zich heen heeft hangen. Ze neemt je mee backstage, waar ze je voorstelt aan de band. De hele avond danst en zwiert ze om je heen en fluistert ze je toe: ‘It’s all happening.’ Ze vertelt je alles over de verre reizen die ze wil maken, naar Marokko en India, maar haar echte naam zal ze verzwijgen. Net als haar gebroken hart. Natuurlijk is er een afterparty in een hotelkamer, waar de joints rondgaan en jullie samen met de band, stomdronken van geluk en champagne, zo hard Tiny Dancer zingen dat de politie er aan te pas moet komen. En als je de volgende ochtend op de grond wakker wordt tussen lege flessen en tegen haar zegt dat je nu toch echt naar huis moet, beweegt ze haar hand feeëriek voor je gezicht en zegt ze: ‘Je bent al thuis.’
Drankje: flesje bier.
Dresscode: bohemian, flared jeans en een jas met grote imitatiebonten kraag en manchetten.
Heel hard draaien om in de stemming te komen: Elton John - Tiny Dancer (op z'n Penny's)
Jordan Belfort (The Wolf of Wall Street)
Een avond met Jordan Belfort begint in black tie, met een even spectaculaire als copieuze hoeveelheid dure sushi geserveerd door speciaal daarvoor ingehuurde dwergen. Nog warm van de eindeloze stroom saké hoppen jullie van privéclub naar privéclub, waar de voor jullie gereserveerde tafels vol staan met ijskoude Moët & Chandon Dom Pérignon. Op een zeker moment raak je Jordan kwijt, maar wees gerust: hij is op het toilet een obscene partij cocaïne soldaat aan het maken. Daar blijft het niet bij. Gedurende de nacht komt er voldoende Adderall, Xanax, wiet en morfine voorbij om – in de woorden van Jordan zelf – Manhattan, Queens en Long Island een maand lang te verdoven. Met Jordan ‘I’m not gonna die sober’ Belfort aan je zijde verlies je elke notie van tijd en plaats; het kan dus zijn dat je de avond begint in een restaurant in Lower Manhattan, om 36 uur later tussen de leeuwen wakker te worden in een safaripark in Kenia met een clownsmasker op, gewoon omdat het kan. Het enige wat je mee hoeft te nemen is een tandenborstel.
Drankje: Moët & Chandon.
Dresscode: black tie.
Heel hard draaien om in de stemming te komen: Ian Dury - Hit me With Your Rythm Stick, Sir-Mix-A-Lot - Baby’s Got Back. Een feestscène uit The Wolf of Wall Street als voorproef.
Thelma Dickinson (Thelma & Louise)
Dikke kans dat je Thelma tegenkomt in een afgetrapte, ranzige bar langs een snelweg die vooral bevolkt wordt door buikige truckers en prostituees. Hoe triest en afstotelijk die omgeving ook moge zijn, daar is Thelma op haar best. Zij is de belichaming van de roadtrip, het gevoel van totale vrijheid, gehuld in een Levi’s 501 en een zwart T-shirt. Het brave en naïeve meisje dat de ketenen van een verstikkend huwelijk met een overspelige klootzakechtgenoot van zich af heeft geworpen en je nu trakteert op whisky en een colaatje, gooit haar handen in de lucht: ‘I don’t ever remember feeling this awake!’ Zij is je vederlichte drinking buddy die wars van cynisme danst op zeer middelmatige nummers van zeer middelmatige livebands. En jij kunt niet anders dan meedoen. Thelma weet niet precies waar haar grenzen (en die van opdringerige mannen) liggen. Kortgezegd houdt dat in dat jij ter besluit van de avond een dronken, zweterige eikel op een verlaten parkeerplaats moet doodschieten. Tja, ook dat is Thelma.
Drankje: Budweiser.
Dresscode: een oude 501, westernbloesjes, spijkerjack, hoofddoek en fifties bril.
Heel hard draaien om in de stemming te komen: Van Morrison - Wild Night. En dan hier nog even Thelma & Louise in één minuut.
Sydney Prosser (American Hustle)
Ze stelt zich voor als Lady Edith Greensly, praat met een bekakt accent en zegt dat ze belangrijke connecties heeft in de Londense bankwereld. Natuurlijk trap jij daar met open ogen in. Dat herfstrode haar met die grote blauwe ogen, de manier waarop ze vertelt over de jazzmuziek van Duke Ellington en hoe ze het glas champagne langzaam aan haar zorgvuldig gestifte lippen zet: klasse. Maar ’s avonds op de dansvloer verraadt Sydney Prosser haar ware identiteit. Vlak onder de spiegelbol – dit zijn de jaren zeventig, weet je – schudt ze schitterende discomoves uit haar jaloersmakende ranke lijf. Terwijl jij nog over je eigen benen struikelt heeft zij al een stuk of tien pirouettes om je heen gemaakt. Yes sir, I can fucking boogie. Even ben je haar kwijt in het verblindende licht van de stroboscoop, om haar terug te vinden op het toilet, flirtend met een man die zo uit de BeeGees gestapt lijkt te zijn. Hij is niet de eerste die avond. Maar dat onbeheerste gesjans en ongeremde gedans is niet te danken aan een gezellige hoeveelheid alcohol: Sydney blijft op haar qui-vive. Want ze heeft je iets te verkopen. Maar wat?
Drankje: cocktails, bij voorkeur Long Island Ice Teas en Tequila Sunrises.
Dresscode: een jumpsuit of een midi-jurk met diep decolleté, een vintage Halston zou mooi zijn.
Heel hard draaien om in de stemming te komen: Baccara - Yes Sir, I Can Boogie, Harold Melvin & The Blue Notes - Don't Leave Me This Way.
Claire Underwood (House of Cards)
Laat één ding duidelijk zijn: Claire weet dat je met haar man naar bed bent geweest. En nee, het kan haar eigenlijk niet zo veel schelen. Maar toch wil ze even afspreken, om je fijntjes te laten weten hoe de verhoudingen liggen. Niet in een gezellig café of chique cocktailbar, maar in een heuse gentlemen’s club waar de sigarenrook als een lichtgrijze deken over de leren Chesterfield-banken hangt. Vraag niet hoe ze dat voor elkaar heeft gekregen; het lukt haar gewoon, this is what she does. Daar zit ze tegenover je, in een crèmekleurige jurk die als gegoten zit. Geen moment haalt ze haar ogen van je af, ook niet als ze een slok neemt van haar glas Revana Family Vineyard Cabernet Sauvignon uit 2009. Claire – ze zal er op aandringen dat je haar tutoyeert, waarmee ze een valse intimiteit tussen jullie creëert – verliest geen moment de controle, niet over jou en niet over zichzelf. IJzig zal ze toekijken hoe jij van de zenuwen het ene glas na het andere achteroverslaat en een half pak peuken leeg rookt. Zelf steekt ze er maar eentje op. En als ze daarmee klaar is glimlacht ze voor het eerst die avond naar je. ‘Now tell me,’ vraagt ze, ‘am I really the sort of enemy you want to make?’
Drankje: rode wijn. Maar een straffe whiskey straight-up mag ook. En in een witte jurk alleen witte wijn.
Dresscode: strak en minimalistisch, zwart, wit en camel.
Heel hard draaien om in de stemming te komen: Regina Spektor - Ballad Of A Politician, The Pierces - Secret. Geven we je tot slot nog even deze ode aan Claire Underwood.
House of Cards is te zien op Netflix.
Holly Golightly (Breakfast at Tiffany’s)
Vergeet het maar. Hoe mooi je je ook kleedt en opmaakt, Holly Golightly is het middelpunt van het feestje in haar eigen appartement. Nadat je op de buzzer hebt gedrukt, doet ze de deur voor je open. Oogverblindend staat ze voor je, in haar zwarte Givenchy-jurk met parelketting en opgestoken haar. Ze bespringt je, noemt je ‘darling’ (zoals ze iedereen vanavond noemt) en voordat je je jas uit hebt kunnen doen sta je al met een groot glas bourbon in je handen. ‘How do I look?’ vraagt ze, en voordat je de juiste woorden gevonden hebt dartelt ze alweer naar de andere kant van de kamer. Het feestje wordt verder vooral bevolkt door puissant rijke mannen van middelbare leeftijd in mooie pakken met keurige pochetjes. Holly stelt ze aan je voor, terwijl ze sigaretten uit een krankzinnig lange sigarettenhouder rookt. Later op de avond dansen jullie de rumba in de bijna tastbare mist van sigarettenrook. ‘Quel night,’ roept ze uit. Indeed it is. En als jij tegen de ochtend out gaat en door een van de gasten naar Holly’s bed wordt getild, zingt je in slaap met Moon River. Quel night.
Drankje: ‘one-half vodka, one-half gin, no vermouth’.
Dresscode: een lbd’tje van Givenchy, maar een gedrapeerd laken als cocktailjurk kan ook gewoon. Een flinke zonnebril maakt alles af.
Heel hard draaien om in de stemming te komen: Henry Mancini - Moon River natuurlijk, en vooruit: Deep Blue Something - Breakfast at Tiffany’s. En hier natuurlijk nog dé feestscène uit Breakfast at Tiffany's.
Annie (Bridesmaids)
Annie is een neuroot. Een lieve neuroot weliswaar, maar wel een neuroot. En bij neuroten kan alcohol op twee manieren effect hebben: of ze worden er rustig van, of ze slaan compleet door. Annie valt in die laatste categorie. Maar dat kunnen we haar niet kwalijk nemen: Annie is thirty going on forty en heeft net een mislukte carrière achter de rug, ze deelt met enige regelmaat het bed met een narcistische mooiboy van wie ze nooit mag blijven slapen en omdat ze uit haar appartement is geflikkerd woont ze noodgedwongen bij haar moeder. Dus ben je vrijwel verzekerd van een onvoorspelbare avond. We schetsen hoe die ongeveer zou kunnen verlopen: jullie spreken af in de kroeg en al na twee whisky’s weet je alles van haar en ben je haar ‘beste vriendin ooit’. Niet veel later komen de waterlanders, die verbazingwekkend snel gevolgd wordt door een woedend relaas over haar vorige ‘beste vriendin’, die haar in de steek heeft gelaten. Hé, niemand zei dat het makkelijk zou zijn.
Drankje: anything, al dan niet per ongeluk gespiked met iets kalmerends.
Dresscode: Annie can handle casual. Alles beter dan roze satijn in elk geval.
Heel hard draaien om in de stemming te komen: Blondie - Rip Her to Shreds, Hole - Violet
Jesse Pinkman (Breaking Bad)
Sure, je had jezelf voorgenomen dat wat er ook zou gebeuren, je niet bij Jesse Pinkman in bed zou belanden. En strikt genomen is dat ook niet gebeurd. Maar toch vind je jezelf ’s ochtends terug op zijn gore ingezakte bank met Inca-patroon. Zonder kleren. En met een halfvolle pizzadoos over je gezicht gedrapeerd. Wat is er gebeurd? Misschien was het die fles goedkope honingrum die je binnen een uur achter je kiezen had. Of die forse joint die je opstak om even bij te komen van de knokpartij die uit het niets uitbrak. Of misschien was het dat ene hypnotiserende, hallucinerende nummer dat op repeat stond. Maar waarschijnlijk lag het aan die bescheiden dosis meth die je in een ondeugende bui nam. Och, je bent niet de enige. Om je heen liggen nog een stuk of zeven naakte mannen en vrouwen waarvan je hoopt dat zij zich – net zomin als jij – kunnen herinneren wat er die avond allemaal gebeurd is. Net als je je kleren hebt gevonden (hoe kwam je beha in de magnetron?) en je je op je tenen een weg baant door de gebroken flessen, lege wietzakjes en plasjes opgedroogd bloed (nee, dit wil je niet weten), hoor je de stem van Jesse: ‘Yeah, totally Kafkaesque.’
Drankje: bier en tequilashots.
Dresscode: baggy jeans, een hoodie, alles wat vies mag worden.
Heel hard draaien om in de stemming te komen: Knife Party - Bonfire, Skrillex - Bangarang feat. Sirah.
Breaking Bad is te zien op Netflix.
Ontwerper Simon Porte Jacquemus is vader geworden
Waarom men denkt dat Kylie zwanger is van Timothée
Slaat Harry geplande bezoek aan het VK toch over?
Hierover hadden Harry en Meghan een onenigheid