Karlijn Brinkman geeft zichzelf iedere week een nieuwe uitdaging, en schrijft daarover voor ELLE.nl. Vandaag in Karlijn Test: ik ging shoppen zonder geldlimiet.
Als sinds ik geld heb, besteed ik dat rijkelijk. Begon het ooit met Barbiepoppen en de nieuwste Nintendo die ik met hart en ziel bij elkaar had gespaard, ben ik ondertussen uitgegroeid tot een fervent geldbesteder aan van alles en nog wat. Gevoel bij geld heb ik niet, maar toch roept de gierige Hollander in mijn achterhoofd me terug als ik net iets meer geld uitgeef dan slim is. En dat vind ik jammer. Ik zou namelijk best graag eens de straat over gaan met de lading tassen en daarbij behorende attitude van de Gooische Vrouwen die uit frustratie zijn gaan shoppen in Parijs.
Ik wachtte op het zeldzame moment dat mijn bankrekening me vriendelijk toelachte en toen dat eenmaal gebeurde, stapte ik de stad in. Oké, het waren dan niet de winkelstraten van Parijs, maar ik dacht dat ik me ook in Amsterdam behoorlijk Gooische Vrouw kon voelen.
Om te beginnen vond ik dat ik nodig nieuwe schoenen moest hebben. Ik ging de winkel in, liep linea recta naar de schoenen die ik wilde, paste ze en kocht ze.
Dit voelde goed. Ik vervolgde mijn weg door de winkelstraat en kwam nog een paar schoenen tegen dat ik niet echt nodig had maar wel erg graag wilde. Dat mag vandaag, vertelde ik het stemmetje in mijn achterhoofd dat bij elke stap harder riep dat dit helemaal de verkeerde kant op ging. Toen ik voor de tweede keer die dag mijn pas over het pinapparaat heen haalde voor een paar schoenen, voelde het iets minder goed.
Twee uur later liep ik behangen met tassen door de Amsterdamse winkelstraten. Veertien keer had ik mijn pas uit de portemonnee gepakt. De attitude van shoppende dames die ik in films had gezien, was ver te zoeken en ik besloot dat het tijd was voor eten. Aan het tafeltje bekeek ik mijn aankopen nog eens goed. Eigenlijk was ik vergeten wat ik had gekocht. Ik herinnerde me alleen een roze jurkje waar ik lang over had getwijfeld maar onder het motto 'vandaag mag dit' toch maar had gekocht. Misschien herinnerde ik me dat jurkje alleen omdat ik er een gratis plaktattoo bij had gekregen. Die plaktattoo was eigenlijk het enige waar ik echt blij mee was.
Eenmaal thuis, zette ik de tassen op mijn bed. Ik bedacht me wat ik allemaal had kunnen doen met het geld dat in die tassen op mijn bed lag en had in tijden niet zo'n onverzadigd gevoel gehad. Ik droomde weg naar de heerlijke zonvakantie in een ver oord die ik zojuist had uitgegeven. Geld uitgeven maakte me toch minder vrolijk dan ik had verwacht. Ik startte mijn laptop op. Het was tijd om geld uit te geven aan iets wat ik niet zo snel zou vergeten als de aankopen van zojuist. Ik boekte een reisje naar Israël. Voor de eerste keer die dag hoefde ik mijn uitgeefgedrag niet te verdedigen aan het stemmetje in mijn achterhoofd. Reizen, dat vond het namelijk een prima idee. En een Gooische Vrouw, dat hoef ik niet meer te worden. Ik hou toch helemaal niet van hakken dragen.
