DE FILM

The Boat That Rocked speelt zich af in 1966, toen de BBC-radio twee uur per week rock ’n roll draaide, en voor de rest ouwelullenmuziek. Gelukkig was daar een piratenschip op de Noordzee (denk aan Radio Veronica) dat 24/7 illegaal rockmuziek uitzond: de DJ’s werden nationale idolen. Het was de inspiratiebron voor schrijver/regisseur Richard Curtis (o.a. Four Weddings & A Funeral, Bridget Jones, Love Actually).

Alles wordt gezien door de ogen van Carl (knapperd Tom Sturridge), die van school is getrapt en door zijn moeder naar zijn peetvader wordt gestuurd (Bill Nighy, de ouwe rukker, eh, rocker uit Love Actually), die de baas is van Radio Rock. Daar op die boot krijg hij lessen in muziek, het leven en de liefde van een stel losgeslagen DJ’s (onder andere acteerkanon Philip Seymour Hoffman als The Count).

DE PERSCONFERENTIE

De regisseur en een deel van zijn cast waren vorige week kort in Amsterdam voor een persconferentie. Het klonk als een olijke boel daar, op het schip. Bill Nighy (met wie elle.nl vreemdgenoeg graag was gaan daten na afloop) was erg te spreken over de ‘interesting trousers’ en de bonte verzameling sjaals die hij mocht dragen in de film, alsmede ‘de dozen vol snickers en marsen. En chips. In alle smaken’.

Het hoogtepunt was toen ze de hele dag op het dek hadden moeten dansen voor de camera. ‘Je bent op midden op zee, de muziek staat keihard, en je danst – een van de beste dagen uit mijn leven.’ Oscarwinnaar Philip Seymour Hoffman had ja gezegd ‘because the script made me feel good. De energie van het verhaal sprak me aan, en The Count leek me een leuke vent.’ Nieuweling Tom Sturridge had het nogal spannend gevonden, tussen de bekende acteurs. ‘Ik zie de film meer als een documentaire. Het enige wat ik moest doen was luisteren naar de naam Carl, en voor de rest gewoon leven tussen mijn helden.’

Zijn eerste ontmoeting met Philip was zelfs voor de camera: ‘Richard zei: ga Philip even een kopje thee brengen, dus ik ging het DJ-hok binnen en zette het kopje neer en hoorde opeens (met diepe stem, à la Philip): Carrrl. En hij gaf me een klap op mijn kont. De lach die je in de film ziet is van Tom, die net een klap op z’n kont heeft gekregen van Philip Seymour Hoffman.’

HET VONNIS

Het klinkt allemaal aanstekelijk. En de film zelf? Het is geen topper à la Love Actually. Maar je moet wel een aartschagrijn zijn om niet glimlachend uit de bioscoop te komen. Of dansend.

Vanaf 16 april in de bioscoop