'ZES kinderen! Houdt het dan nooit op?'

Anouk kondigde deze week haar zesde zwangerschap aan, en de reacties zijn niet van de lucht. Niet alleen maakt iedereen opmerkingen over het feit dat haar kinderen verschillende vaders hebben, maar men verbaast zich ook over het getal: ZES kinderen! Houdt het dan nooit op? Nou komt mijn familie uit good old katholiek Brabant, en daar waren zes kinderen tot voor kort een leuk opwarmertje, maar telde je pas mee vanaf tien, dus lange tijd snapte ik dit soort ophef niet. Maar sinds ik zelf zwanger ben en me voorbereid op één baby, kijk ik met steeds meer verbazing naar ouders met meer dan één baby.

Hoe doe je dat?!

1. Zoveel kinderen passen niet in één auto, toch?
In een normale auto passen vijf personen. En dan is het al krap op de achterbank: ik herinner me nog goed hoe mijn kleine zusje zich lekker ruim uitstrekte in haar riante kinderstoel midden op de achterbank, terwijl mijn andere zusje en ik ons elk aan één kant van die fauteuil probeerden te proppen. Ruzie en gezeur gegarandeerd.

Aan de andere kant: je kunt ook gewoon doen als de Kardashians. Grijp die kans aan om een extra grote en dikke auto te kopen. Dit is je excuus! Je kunt natuurlijk ook gewoon tien railrunners kopen en met z’n tienen gezellig een heel treinstel vullen.

2. All That Drama…
Stel je voor dat je niet één chagrijnige puber in huis hebt, maar zes tegelijk… Of dat je zes dochters krijgt en ze allemaal tegelijk ongesteld worden. Dat eentje net de verkering uit heeft, de ander voor het eerst stoned thuiskomt en de derde hysterisch is omdat ze haar stijltang kwijt is. De horror!

Aan de andere kant: je kunt ook gewoon MTV bellen en vragen of ze een camera op alle drama willen zetten: je eigen reallifesoap. Levert lekker wat centjes en aandacht op… Cashing like the Kardashians!

De Kardashians in 1991 - foto: Getty

3. Al die kleertjes!
Vorige week kreeg ik een kadootje van mijn schoonzus. Alle kleding van mijn neefje (inmiddels vijf jaar) in maat 50 tot en met 68. ‘Daar kun je wel een half jaartje mee vooruit’, zei ze. Een half jaartje? Voor mijn neus stond een enorme verhuisdoos vol met rompertjes, broekjes en truitjes. Tientallen, honderden… Ik wist dat baby’s zichzelf zo vaak onderspugen, maar toch was ik onder de indruk. Ik kan me niet voorstellen hoeveel kleertjes één zo’n snelgroeiende smurf nodig heeft, laat staan dat je er zes of tien in je huis hebt wonen… bouw maar vast een inloopkast!

Aan de andere kant: je kunt er natuurlijk ook gewoon voor zorgen dat jouw kinderen stuk voor stuk stijliconen worden, van peuter af aan, à la North West. Dan staan alle grote ontwerpers in de rij om fancy babypakjes aan te leveren zonder dat je er iets voor hoeft te betalen. Hoef je nooit meer bang te zijn dat je kroost er slonzig bijloopt.

4. Al die liefde…
Als ze klein zijn, weten ze je vooral te vinden als ze iets van je nodig hebben. Melk, snoep, zakgeld, aandacht… Maar wanneer die enorme kroost eenmaal wat ouder wordt, lijkt het me ook wel weer een gezellige boel. Zeg nou zelf: wat is er nou knusser dan een volle eettafel met kerst? En: familiefeesten zijn ook sneller feestelijk wanneer er tien gasten zijn dan wanneer je maar met z’n drietjes bent.

Bovendien: wat is nou een grotere blijk van liefde dan wanneer al je dochters hun zangtalent op één hoop gooien om een verjaardagssingle voor je op te nemen?

Hartjes!