Mom to be & ELLE-model Stef: 'Hoe komen ze erbij dat zwangere vrouwen eruit willen zien als de amish?'

Vandaag ben ik 31 weken zwanger. Dat betekent nog zo’n 10 weken te gaan. (Maar blijf maar wat langer hangen Baby, juni wordt nog druk met de verhuizing en als opa en oma op vakantie zijn moeten we met de taxi naar het ziekenhuis en dat klinkt redelijk gevaarlijk en voornamelijk onhandig, dus maak maar goed gebruik van mijn gastvrijheid). Ik denk dat het klopt wat ze zeggen, dat het tweede trimester het leukst is. Je loopt nog trots rechtop met je decent size bump, mensen zijn aardiger, je kunt je voeten nog zien… Eén en al positiviteit, dat tweede trimester.

Het enige wat letterlijk begint de wringen is je kleding. Omdat ik al jaren een ‘celebrities at the airport’-look hanteer, passen gelukkig veel van mijn normale-mensen-kleren me nog redelijk; leggings, oversized kasjmieren truien, leren jasjes, kleine hakjes en stretchy lange jurken. Ook mijn legergroene bomberjack doet nog goed dienst en maakt een simpele zwarte outfit al een stuk toffer. Maar er kómt een dag dat je op de afdeling positiemode belandt. En daar rijst al snel de vraag: Hoe komen ze erbij dat zwangere vrouwen eruit willen zien als amish people?

Begrijp me goed: een beetje Amish kan best leuk zijn. Maar sopmmige baby- en positiekledingketens slaan toch echt door. Dit seizoen heeft Zara daarentegen seventies kaftanachtige jurken die de bump heel leuk staan en die het ook postnataal goed doen. Goedkoper en origineler is natuurlijk een vondst in een tweedehands winkel of op een marktje. Leuke hippie-achtige jurkjes en jaren tachtig bodycon dresses bijvoorbeeld. Maar niet iedereen heeft daar de tijd voor, begrijp ik - met mijn vijf maanden lange zwangerschapsverlof heb ik makkelijk praten.

Gelukkig ben ik nooit zo’n jeansmeisje geweest, jeans en zwanger gaan namelijk zeer slecht samen. Óf de leefruimte van de baby wordt door de te strakke broeksband gehalveerd óf je moet je jeans zo hoog optrekken dat Steve Urkel van Family Matters er nog een puntje aan kan zuigen. Of nog erger: een elastische band aan je broek laten zetten. Jeans heb ik dus maar afgezworen. Helemaal nadat ik het lumineuze idee om die van mijn vriend aan te trekken tot uitvoering bracht; zelfs díe pastte niet. Sexy gevoel-meter weer een flink stuk gedaald.

Ik heb inmiddels welgeteld drie stuks positiekleding gevonden waar ik wél blij mee ben. Verwacht had ik het niet, maar mijn mama-mode-tuinpak van C&A en ik kunnen het behoorlijk goed met elkaar vinden. Ook over de zwarte legging met witte streep aan de zijkant krijg ik veel complimentjes, zelfs van niet zwangeren – maar dat kan dan weer te maken hebben met het feit dat mensen opeens een stuk aardiger zijn als je zichtbaar een bun in the oven hebt. Het derde item is een lange grijze rok die onder goed styling-toezicht niet te refo aandoet. Mijn zus wilde hem sowieso lenen. Ik weet nog niet wat ze met al die extra buikruimte gaat doen. Misschien handig voor de boodschappen.

Meer Stef? Volg haar op Instagram.