Sorry kinderen, het spijt me allemaal een beetje. Van vanochtend, dat ik veel te gehaast was om antwoord te geven op jullie vragen. Dat ik niet snel even keek naar de tekening die jullie vlug wisten te maken tijdens het eten van de boterhammen. Omdat ik te druk was met het vinden van mijn rechterschoen en het opdoen van een kleine veeg make-up. En sorry dochter dat toen je op de fiets vroeg of Vlinder mocht komen spelen ik moest zeggen dat je dit aan je vader moest vragen. En sorry dat je daarover teleurgesteld was maar dat je dit verbloemde. Omdat je ook wel wist dat het geen zin heeft om er iets over te zeggen. ‘Want het is nou eenmaal zo.’

Sorry dat het lijkt alsof alles een beetje langs me heen gaat. Maar mama moet geld verdienen. En vindt dat ook heel leuk.

Want dat klinkt wel gek hè, een beetje. Dat ik het ook leuk vind om zonder jullie te zijn. Dat lijkt mij ook lastig te begrijpen, maar mijn werken levert jullie ook iets op. Het spijt me alleen dat dit vaker is dan jullie willen. En dat ik dan laat thuiskom. En het spijt me dat als ik thuiskom, ik jullie maar even zie. Dat het voorlezen haastig gaat, dat ik niet naar al jullie verhalen kan luisteren. Het spijt me dat jullie sneller groot worden dan ik doorheb.  

En het spijt me moeders van school. Dat ik er niet altijd bij ben om met jullie te overleggen of een Youtubekanaal nu wel of niet een goed idee is. En dat ik vaak ongeïnteresseerd overkom, terwijl ik jullie allemaal heel aardig vind en graag met jullie zou willen kletsen. Of met jullie koffie zou willen drinken in het Grand Café in de buurt, zoals ik jullie wel eens zie doen. Soms wil ik gewoon achter jullie aanlopen. Naar jullie waarschijnlijk gestileerde woningen met geordende levens. Dat lijkt me dan zo rustig.

Terwijl jullie het zelf misschien niet zo zien.

En dan denk ik aan jullie, terwijl ik op de fiets stap. En dan zou ik jullie zo graag even willen zijn.

En sorry werk. Ik had graag eerder willen komen. Maar kinderen en school en boterhammen en de jongste die ‘geeeheeen’ zin had. Jullie doen er niet moeilijk over, maar toch, ook dat spijt me weer.

Dus morgen zonder spijt. Dan luister ik wel en ben ik op tijd. Vlinder kan komen spelen en ik heb al bedacht wat we in het weekend gaan doen. Ik zal nadenken over dat Youtubekanaal en iets slims mailen naar de andere moeders. Ik zal tijd vrijmaken om even een klein praatje te maken, want dat kan heus. Ik zal zeggen op werk dat ik zo blij ben dat ik er ben. Omdat ik dat oprecht ben.

En als ik dat vergeet, door de haast van het leven, dan spijt me dat ook. Dan weten jullie dat alvast.