Het ziet er heel ongemakkelijk uit, en dat is mode ook. Maar deze boodschap van Rick vertelt ons misschien nog wel meer dan alleen 'mode is ongemakkelijk'. Want zoals we van Rick Owens gewend zijn, schuwt hij de controverse niet en zoekt hij altijd naar de grens wat mode is en waar het over zou moeten gaan. Denk aan de bekende mannenshow f/w 2015, waar de penis een prominente rol speelde. Nou ja, dat ging dus over..euh.. nou goed.. de penis. Of denk aan de Afro-Amerikaanse stepgroep (s/s 2014) waar ook al niemand over uitgesproken raakte. Dat ging over zo'n beetje alles waar modecritici zich over buigen. Het lichaam, racisme en beweging. Maar dit, Rick, wat wilde je hiermee vertellen?
'Admiring the mystery of what a woman is.' Aha, dat dus. Het adoreren van een vrouwenlichaam. Zo simpel kan het zijn. Vrouwen die vrouwen dragen. Letterlijk en figuurlijk. In hun buik, na de geboorte. Tijdens vriendschappen. Het is dus een ode. Voila, mysterie opgelost. En dat die ode er dan een beetje ongemakkelijk uitziet, en je eigenlijk ook vergeet dat het nog over kleren gaat, zo is het dan maar. De show is een verkoopinstrument. Dat heeft Rick gewoon goed begrepen. Dit keer geen penis of stepdanser, maar dansers en turners die in naam van mode hun ledematen stapelen. Om het nog groter, sterker, krachtiger te maken. Rick? Bedoelde je dat? Immers gaat mode toch altijd over het lichaam...
We kunnen hier nog uren aan wijden, dat is dan ook meteen het talent van Rick O. Volgens onze fashion director had gewoon hand in hand ook volstaan als boodschap. Maar dat had veel minder leuk beeld opgeleverd. We vonden wel een andere referentie, met dank aan de journalistieke bron die Instagram is: onderstaande foto van Leigh Bowery uit 1994.
Hieronder in vier beelden wat Instagram er nog meer van dacht...
