In 1958 had een vrouw met een borst van 86 cm en een taille van 63 cm kledingmaat 40 - de maat van Marilyn Monroe. Iemand van precies dezelfde afmetingen, zou vandaag een maat 34 hebben. Kortom, de kleren van nu zijn 'groter' geworden, of de vrouwen van vroeger waren 'kleiner'. Klinkt alsof kledingmaten maar verwarrend en onbetrouwbaar zijn, en dat zijn ze ook.

The Washington Post verzamelde data van de zogenoemde American Society of Testing and Materials, dat informatie over kledingmaten verzamelde, om onderstaande graphic te maken.

Blue, Colorfulness, Text, Purple, Red, Magenta, White, Pink, Slope, Line,

Overal is te zien dat een maat steeds 'groter' wordt: als je in 2001 een maat 12 hebt, zit je borstmaat rond de 37 inch, als je in 1958 maat 12 had, dan zat je borstmaat rond de 34 inch.

Slate geeft als kanttekening dat de data uit 1958 niet op de meest objectieve manier is verzameld:

'Het onderzoek nam alleen data op van blanke vrouwen; zwarte vrouwen werden wel gemeten, maar hun data werd weggegooid. Aangezien de onderzoekers ook een kleine vergoeding gaven aan degenen die zich lieten meten, heb je grote kans dat vooral armen - en ondervoeden - op het onderzoek afkwamen. Terwijl ze de data verwerkten om de commerciële kledingmaten te maken, verstoorden ze het evenwicht nog verder door data van vrouwen die in het leger hadden gediend toe te voegen. Vrouwen die super fit zijn, kortom.'

Ook iets wat ervoor zorgt dat we steeds kleinere maten aan grotere lichamen geven: vanity sizing, kledingmerken die mensen een goed gevoel willen geven door op een kleer die eigenlijk maat 38 is, maat 36 te zetten.

Conclusie van het verhaal: kijk altijd gewoon in de spiegel of iets past, want kledingmaten zijn geen vaststaande wetten en het idee dat je 'één kledingmaat' hebt, is misschien een beetje achterhaald.