Als er één kledingstuk een heuse revival heeft doorstaan is het wel het badpak. Opeens is het ding niet uit de bladen te sláán. Zelf heb ik lang mijn neus opgehaald voor het badpak. Te tuttig, je krijgt er van die gekke hangbillen van en bovendien, je buik blijft spierwit. Niets voor mij. Maar goed, maar goed, ik ben ook een slaaf van mijn omgeving en werd na de zoveelste spread over badpakken toch ook wel nieuwsgierig.

Dus toog ik afgelopen week naar H&M om daar eens een grondig badpakkenonderzoek te doen. Bikini’s, en al wat daarop lijkt, passen is zo ongeveer het ALLERergste wat ik me maar kan indenken, dus ik stond bij voorbaat al doodsangsten uit en maakte me op voor een middag vol bodyissues. Over het algemeen ben ik heus best tevreden over mijn lijf, het werkt en is gezond en daar ben ik blij mee, maar net als 98% van de vrouwen (en ook mannen trouwens) op aard zie ik allerlei dingen zitten (enorme heupen) en niet zitten (Jen Selter-billen) die me niet bevallen. En in een vaak slecht verlicht hokje jezelf nauwkeurig inspecteren is gewoon voor niemand leuk.

Uit de rekken die vrolijk ‘zomer!’ en ‘strand!’ riepen koos ik voor een gebroken wit exemplaar, geheel gevoerd en voorzien van een soort ribbeltje op de buitenste stof. Verder in het mandje een gestreept ‘shaping’ badpak en, om de proef echt op de som te nemen, eentje met volant op de boezem en cutouts aan de zijkanten.

Ik begon met degene die me de meeste angst inboezemde, dan kon de rest alleen maar meevallen: het cutout-exemplaar. Je weet wel, zo’n ding waarbij de zijkanten van je lijf open en bloot zijn en het eigenlijk meer een bikini met een stuk stof over je buik is. Om het maar meteen te zeggen: dat was geen succes. Ik voelde me een bleek uitgevallen rollade in een stuk lycra en werd direct enorm ongelukkig. Weg met dat ding.


Ik zweer het je, dat shapingexemplaar stond me net zo goed als Allesandra Ambrioso die ‘m in de webshop draagt.

Daarna de witte met gevoerde stof, een halter en open rug. Ik keek zo een beetje naar mezelf en dacht: ‘Hmmm, maar wacht eens, dit is eigenlijk helemaal lang zo gek nog niet. M’n billen zitten er best fier bij, die halter maakt m’n schouders minder breed, en die buik is niet te zien!’ Het laatste badpak was het shapingexemplaar, en ik zweer het je, die stond me net zo goed als bij Allesandra Ambrioso die ‘m in de webshop draagt.

Mijn eenduidige conclusie is dan ook: badpakken zijn geweldig. Het is weer eens wat anders, ziet er ontzettend St. Tropez in de jaren vijftig uit (geen idee of die vergelijking klopt, maar het klinkt als een chique periode en plaats) en 't is ook reuze handig met broekjes en rokjes.

Mijn feministische inborst pruttelt wel nog een beetje tegen. Waarom ben ik zo blij met een kledingstuk dat mijn lichaam juist meer verbergt? Waarom voel ik me dan beter en omarm ik niet gewoon die buik en alles wat erop zit?

Maar voor nu wil ik dat loslaten.

Want aan de andere kant, als zo’n badpak nou hetgene is waardoor ik zorgeloos met vrienden naar het strand ga, in plaats van moeilijk met pareo’s en dingen zit te doen, dan is dat toch alleen maar goed nieuws?

Baby steps jongens. Baby steps in een badpak, that is.

//

Waylon, als ik in mijn joggingbroek en ongewassen haar naar de supermarkt wil, dan doe ik dat.’ Liesbeth wil even reageren op Waylon.