Of het niet verleidelijk is om op de redactie van een modeblad te werken, waar dagelijks al die geweldige kleding, tassen en andere accessoires voorbij komen? Het antwoord luidt 'JA'. Het is daarom dat er met enige regelmaat het verkeerde piepgeluid uit 't pinapparaat komt wanneer ik wil afrekenen bij de Albert Heijn. Hoogste tijd om het nuttige met het aangename te verenigen.
Aangenaam: ik deel hier mijn leukste nieuwe aanwinsten (shoptips!). Het nuttige: de confrontatie met het gat in mijn hand. Als een soort uitgavelijstje dat je ouders je vroeger adviseerden te maken daar waar je altijd liever de aap-emoji met handjes voor de ogen deed (de 2.0-versie van de struisvogel).
***
Week 29: 'Weet je wat ik wel zou willen zijn...'
Met stip bovenaan de new in-lijst deze week (want gekregen van collega J., dus gratis, en hoog scorend qua fun-factor), een Dior nail art-set. Het bestaat uit twee lakken en een magische tool om de perfecte stip mee te zetten. En believe me, ik heb heel wat zelfverzonnen 'tools' gebruikt (potloden, naalden, tandenstokers) om te kunnen concluderen dat dit het échte werk is.
Eenmaal op dreef wat het doe-het-zelven betreft kocht ik bij & Other Stories in de sale (70 procent!) een jurk die ik verbouwde tot top. Zie hier het eindresultaat:
Maar de allerbeste aankoop die ik deed was toch wel dit retro bloemetjesgordijn pak. Opnieuw in de final sale (dit keer bij Zara dat ene kleine Spaanse boetiekje). Het draagt als een pyjama, en ik geef toe: zo oogt-ie ook een beetje. Maar ik ben er wát blij mee. En wat bleek? Mensen om me heen worden er ook vrolijk van. 33 euro voor een complete outfit en blijheid alom: *dab-positie hier*.
En wat doet een mens wanneer-ie een parel in de sale heeft gevonden? Juist, even spieken bij de nieuwe collectie. Want: zo.veel.geld bespaard.
***
Week 28: Duurzaam = geen duurkoop
Sun's out, mensen! En uiteraard is dat niet alleen leuk omdat we nu ein-de-lijk (half juli, 't werd potdomme tijd) dat strand op kunnen, het park in en het terras op, maar óók omdat het nu (begin ik al voorspelbaar te worden?) eindelijk écht geoorloofd is om zomerspullen in te slaan. Want concluderen dat je niks leuks hebt in je zomergarderobe kun je toch pas doen op het moment dat je het ook echt dragen kunt. Plus: tussen nu en die keer in februari dat je in een depressieve winterbui besloot een belachelijk grote stapel nieuwe collectie zomerkleding af te rekenen bij & Other Stories lijkt een eeuwigheid te hebben gezeten. Mag dus heus weer, een beetje shoppen.
In dat licht heb ik me wederom uiterst goed gedragen. De schade? Ik spreek liever van de term score. Twee bloesjes en een zonnebril. En laatstgenoemde valt in de categorie noodzakelijk goed, want: die ogen hè. 't Is in feite als een zonnebrandcrème, je moet de boel toch kunnen beschermen. Plus ik was voor de Style Guide-launch van Ace & Tate in de allemachtigprachtige nieuwe winkel van het Amsterdamse label in de Rotterdamse Pannekoekstraat en zie je dan maar eens in te houden.
Dit luchtige bloesje kocht ik bij tweedehandswinkel Episode. Duurzaam doch absoluut geen duurkoop. 12 euro.
Wit en off-shoulder én H&M. Vind ik best een blote schouderklop waard.
***
Week 27: Dief van je eigen portemonnee
Man, wat heb ik me keurig gedragen deze week (en dat terwijl het fashion week was). Mijn een tijdje geleden online bestelde ear candy kwam binnen. En die was al betaald, dus geldt officieel niet als uitgave van deze week. En verder schafte ik alleen een broek aan, die zo multi-inzetbaar is dat ik een dief van mijn eigen portemonnee was geweest had ik hem laten hangen in de winkel.
Je ziet deze foto en denkt misschien: 'trainingsbroek'. Nee, nee, nee. Deze broek is retro seventies-chic en draag je dus niet naar de sportschool of – met de bekende wc-rol onder de arm – op de camping. Maar juist op je betere momenten van de dag. Gecombineerd met een hak (wel even het ritsje onderaan de pijp een stukje openzetten) of juist met een retro sneaker, heel Chloé s/s 2016. Of Ganni s/s 2016, want daar is-ie dus van. Maar het gemak van een trainingsbroek biedt-ie uiteraard wel. Voor de eerstvolgende persreis heb ik mijn vliegtuigbroek al klaarhangen.
Ooit wel eens van een bloemkool-oor gehoord? Ik iets te vaak. Het is de reden dat ik het nooit heb aangedurfd gaatjes te laten piercen bovenin mijn oor. Dol op ear candy in die regionen ben ik wel, en zie daar: het Rotterdamse label Monocrafft biedt de oplossing in de vorm van ieniemienie handgemaakte zilveren ear cuffs. Klem je er gewoon omheen. Nu nog zorgen dat ik ze niet verlies. Ze zitten niet extreem stevig vast en ik heb een abonnement op het verliezen van sieraden – van het vasthaken in kleren tijdens pashoksessies, tot het laten vallen in de wc en van schrik doortrekken: ik krijg het voor elkaar. Mocht je me ergens tegenkomen met een klein zilveren haakje in mijn trui, waarschuw me even.
Dank.
***
Week 26: Ich weiß es nicht genau
Wat te doen als je krap bij kas zit (omdat je, ik noem maar wat, vorige week een veel te dure tas hebt gekocht)? Een diepe duik nemen in je kast, met de trends van het komende seizoen goed in je oren geknoopt. Thuiswinkelen heet dat. En altijd - echt waar - duikel je iets op dat bruikbaar is. Wist u bijvoorbeeld dat de Parisienne-baret komend najaar het go to-hoofddeksel is? Vraag maar aan Gucci's Alessandro Michele. Dit exemplaar is nog van mijn Duitse oma geweest, die een hoeden- en pettentic had. Niet helemaal 'je ne sais quoi' dus, eerder 'ich weiß es nicht genau'.Maar dat mag de p(r)et niet drukken.
Toch ging de hand nog wel heel even van de knip. Want over Parijs gesproken: bij Colette kocht ik deze broche-pin van Titlee Paris. Het is een octopus en het is roze en ik heb nu al spijt dat ik er maar één heb gekocht. Kijk maar hoe leuk de Titlee-familie is.
Soms lacht het leven je toe, en kom je per ongeluk precies de schoenen tegen die je zocht. En glad niet voor een hoofdprijs. Maar gewoon, bij Topshop via Zalando. In de sale. In nog belachelijk veel maten verkrijgbaar. On-ge-loof-lijk toch?
Tot zover mijn aankoop-goedpraat-praatje van deze week. Ik heb me nog aardig gedragen, wat jij?
***
Week 25: Phileine zegt geen sorry
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Meet Phileine. Mijn deze week in de sale (dat dan weer wel) aangeschafte Phillip Lim Pashli Mini-schoudertas. Het was immers heel droevig dat Phil (op links, van collega Y.) de enige Pashli op de redactie was. Plus: Phileine is geel. En als er één kleur is die je aankopen dit seizoen rechtvaardigt is het die. De vintage Levi's-spijkerbroek op de foto kocht ik zondag bovendien voor een prikkie bij het Zipper Warehouse op de NDSM-werf. Wat een balans, niet?
En zoals dat op onbegrijpelijke wijze bij mij vaak gaat, webshopte ik deze week ook een andere tas (zijn er meer mensen bij wie aankopen vaak in duo's komen?): een nieuw lid voor mijn Susan Bijl-familie. Maar eigenlijk telt dit niet als uitgave, eerder als investering – lees dit namelijk maar even.
En er was meer goed nieuws voor mijn portemonnee. Rains had voor ELLE's modeteam een stel regenjassen in petto. *Emoji met hallelujahandjes hier*. En óf die van pas kwamen deze week.
En ik was (weeks na mijn echte verjaardag) ook nog een beetje jarig. Collega K. kwam met ditbelated maar Thé Best cadeau op de proppen. Het is een zilveren mossel en het is geweldig. Want: Zeeuwse roots en waarom zou je géén mossel rond je nek willen hangen.
Maar misschien werd ik nog wel het allergelukkigst van het lekkerste broodje dat ik in tijden heb gegeten. Ik kocht en at het bij mijn nieuwste ontdekking, FRNZY, een Frans-Vietnamees streetfood barretje in de Amsterdamse Pijp, waar ik gerust een heel weekend opgesloten wil worden.
Conclusie? Heus zo'n slechte week nog niet. Toch?
***
Volg ELLE's Moniek ook op Instagram: @moniekmoerland.
