Vandaag stond ’t in ons aller mode-agenda, zij het met een klein zwart randje; Galliano-trial. Hoe stak de vork ook weer in de steel? Een resumé van de zaak John Galliano.


LELIJKE TAS, LELIJKE WOORDEN
Het begon op 24 februari, vlak voor Parijs Fashion Week a/w 2011. Galliano werd het Parijse café La Perle uitgezet, nadat hij medebezoekers in beschonken toestand beledigde met het maken van racistische opmerkingen. De ‘tegenpartij’ deed diezelfde avond nog aangifte, met een arrestatie van Galliano tot gevolg.


Al snel doken de ooggetuigenverslagen op. We citeren: 'John Galliano riep ‘Cheers everybody!’, waarop een vrouw en haar vriend reageerden met: ‘Je bent lelijk, je bent walgelijk, ga weg hier!’ Galliano riep vervolgens: ‘Je bent lelijk en je fucking tas is ook lelijk. Niet heul chic, maar meer dan een lelijke woordenwisseling kon Galliano tot zover niet kwalijk worden genomen. Ware het niet dat de ontwerper later in de ruzie ook racistische opmerkingen zou hebben gemaakt.

BEWIJSMATERIAAL

Nadat het nieuws over Galliano’s arrestatie zich als een lopend vuurtje verspreidde, bleek al snel dat het incident niet Galliano’s eerste scheldkanonnade in het Parijse café was geweest. Een week na zijn arrestatie dook er een filmpje op van een jaar eerder. We zagen de ontwerper – wederom behoorlijk teut – in zijn eentje aan een tafel zitten terwijl hij het aan de stok krijgt met een ander echtpaar in La Perle. In de woordenwisseling maakt de ontwerper een aantal schokkende statements over joden en Hitler.


Dit filmpje ging de hele wereld over en had grote gevolgen voor Galliano. Modehuis Christian Dior ontsloeg hem als creative director, trouwe klanten, zoals Natalie Portman, schoven de Galliano-robe terzijde en collegae, waaronder Karl Lagerfeld, waren woest. Als klap op de vuurpijl deed ook het personeel van La Perle nog een boekje open over de ontwerper. Zo zou hij de serveerster Géraldine Bloch en de receptionist Philippe Virgitti regelmatig hebben lastig gevallen.


VERDEELD MODELAND
Dior was – begrijpelijk – not amused door Galliano-gate. Onder andere modische prominenten woedde een variété aan meningen over het voorval. Op ’n rij.

Anti-Galliano:

> Karl Lagerfeld aan WWD: ‘Ik ben laaiend. Dit is vreselijk voor de modewereld, omdat nu iedereen denkt dat elke ontwerper in de mode zijn mening deelt.’

> Natalie Portman aan New York Times: ‘Ik ben diep geschokt. Als individu, trots op haar Joodse afkomst, wil ik op geen enkele manier geassocieerd worden met Mr. Galliano.’

Pro-Galliano:

> Jean Paul Gaultier aan Agence France Press: ‘Wanneer er opnameapparatuur in het spel is, worden woorden soms uit hun verband getrokken. Alles wat Galliano heeft gedaan, onthult niet dat hij een racist is, juist het tegenovergestelde.’

> Roberto Cavalli aan Telegraph: ‘Dior zou een rode loper moeten uitrollen voor Galliano, omdat hij ervoor heeft gezorgd dat Dior zo groot is geworden.' Om daar in een filmpje liefdevol aan toe te voegen: ‘I love you John. John, I am with you!

> Donna Karan aan NY Mag: ‘Ik ken John en hij is een fantastische ontwerper, briljant zelfs. Hij heeft waarschijnlijk dringend behoefte aan hulp op dit moment.’

ROEKELOOS EN DEPRESSIEF

Gaandeweg werd steeds duidelijker dat Galliano al langer kampte met stress. Want, zo bleek, niet alles is rozengeur en maneschijn in Galliano’s modische leven. In 2007 stierf plotseling Steven Robinson, een goede vriend van de ontwerper. Insiders beweren dat Galliano vanaf dat moment roekeloos en depressief gedrag ging vertonen. Toen al kwam zijn relatie met Dior op gespannen voet te staan. Bovendien was Dior, zo werd gefluisterd, in de economisch barre tijden niet heel blij met Galliano’s kenmerkende, excentrieke – en dus moeilijker verkoopbare – ontwerpen.


GALLIANO-TRIAL
In het aanklachten-geweld kreeg Galliano het ook nog eens aan de stok met zijn eigen advocaat Stéphane Zerbib. Hij zou Galliano zo’n 2,8 miljoen euro afhandig hebben gemaakt. Zerbib ontkende, maar ’t mocht niet baten: Galliano ruilde hem zonder pardon in voor zijn huidige advocaat Aurélien Hamelle.

Uiteraard wordt er al maanden driftig gespeculeerd over welke verdedigingstactiek Aurélien Hamelle zou kiezen. De prognose tot nu toe: Hamelle zal opvoeren dat de ontwerper kampt met persoonlijke problemen, een (lichte) alcoholverslaving en stress. Tel dit trio troubles bij elkaar op en zie daar: je hebt de oorzaak van Galliano’s vreemde uitlatingen.

Eerder liet de advocaat aan Agence France Press al weten: ‘John Galliano was duidelijk onder invloed tijdens het maken van de opmerkingen en hij herinnert zich er weinig van. De opmerkingen komen niet overeen met de normen en waarden van Galliano. Hij is geen racist.’ Wat in ieder geval vóór Galliano zal pleiten, is dat hij heden ten dage in rehab is voor zijn alcoholverslaving.

VONNIS?

Er hangt Galliano een straf boven het hoofd van een half jaar gevangenis, plús een boete van € 22.500. Gegokt wordt dat de ontwerper de bajes zal kunnen vermijden, maar een fikse geldboete kan Galliano naar alle waarschijnlijkheid wél verwachten.

Zodra er meer bekend is, komen we op Galliano-trial terug.