'Chanel zou Chanel niet zijn als er niet een roedel zwarte Mercedessen voor de deur van het hotel zou staan, met evenzoveel privéchauffeurs in witte overhemden met zwarte stropdassen. De onze heet Amit en is een Sikh, van Indiase komaf. Hij toont ons trots zijn stad: de groene heuvels, de shopping malls, Chinatown en Little India, waar zijn moeder een winkeltje runt met Indiase jurken, Bollywood-style. En zoals dat gaat in tropische oorden: je koopt dingen die je thuis never noooooit zou kopen. In mijn geval: een batikbroek (why?) op Arab street, en een zwarte wijde broek met witte stippen (huh?) bij Topshop.
's Avonds zoeven alle chauffeurs naar het legendarische koloniale Raffles hotel, waar in de prachtige palmentuin Karls nieuwste film 'Deauville, 1913' getoond wordt, met Keira Knightley als de jonge Coco. Er is eindeloos veel champagne, er lopen topmodellen rond (Cara! Lindsey!) en Karl zelf doemt heel even op, maar te kort om hem te kunnen fotograferen.
Morgen is de cruise show, duizendpoot Lagerfeld kruipt verstandig vroeg onder de wol - en ik blijf net als de hoofdredactrices van ELLE Singapore, Mexico, Canada en Belgique plakken tot de kleine uurtjes, en er zowaar friet wordt geserveerd voor de 'hungry journalists' - niet chic, wèl verdraaid lekker.'
Lees ook: Cécile @ Chanel in Singapore dag 1 >
Chauffeur Amit en zijn moeder Nitu.
Uitzicht op kabelbaan naar Santosa Island.
En wat droeg uw reporter? Blauwe jurk van H&M (oud maar nog lang niet versleten), riem en tas van Chanel, horloge van Jaeger LeCoultre, schoenen van YSL (onzichtbaar) en oorbellen van Isabel Marant (verstopt achter haar).
Raffles hotel, de gasten arriveren
