We introduceren een offline rubriek nu ook online; ELLE's creative director Esther Coppoolse praat je bij over allerhande modezaken. Ben je telkens op de hoogte. We trappen af met de tas.

Er is nieuws van het tassenfront?

'Opmerkelijk niet? Dat de manier waarop je je tas draagt aan mode onderhevig is. Het schijnt ook van alles over je persoonlijkheid te zeggen – maar ik ben gefascineerd door het sociologische aspect ervan, dat het ook een soort statusding is. Een tas zegt iets over wat je gaat doen. We hebben steeds meer tools om mee te nemen, beautyspullen, gadgets, hoesjes, etuitjes – tasjes om in je tas te doen – maar we willen niet onze handen vol hebben en dat heeft invloed op hoe we een tas dragen.'

En hoe doen we dat?

'Zo'n tien jaar geleden waren tassen met korte hengsels helemaal terug. De Speedy, de Kelly, de Bayswater; tassen die, in de echte of in de imitatievariant door de massa over de onderarm werden gedragen waardoor een vreselijk fenomeen ontstond: de stuurknuppelarm. Arm vooruit, dure of duur uitziende tas eraan en sturen maar. Dat kan dus echt niet meer, zo je tas dragen. Heel middelbare school en al helemaal niet chic. De vrouw van nu draagt haar tas kort en cross-body, zoals bij Proenza Schouler. Dat ziet er niet alleen heel zelfstandig uit, het maakt je wendbaarder en vrijer. Loewe heeft een tortellinivormige tas die precies in je oksel past. Céline toonde legio nieuwe tassen, van buidels en okseltassen tot heuptassen en omhangtassen en bij Prada zagen we riemen waar allerlei gear aan bungelde. Precies volgens het vrouwbeeld van nu, dat vrijheid en zelfstandigheid uitdraagt.'

instagramView full post on Instagram

Is het toppunt van vrijheid dan niet géén tas?

'Ik heb Anna Wintour front row nooit met een tas gezien en ook op de rode loper zie je de echte sterren er niet mee. Die hebben een hele entourage die spullen voor ze sjouwt, en dus is het daar een kwestie van status. In alle andere gevallen vind ik geen tas het toppunt van effortless, van nonchalance en van zelfstandigheid. Want je hebt nu ook kleren met grote zakken en lagen om van alles in mee te nemen, heel tof was dat bij Stella McCartney, maar niet per se stukken die je bij elke gelegenheid kunt dragen.

Ik las ergens dat de meeste Nederlandse vrouwen maar één à twee tassen hebben die overal mee naartoe gaan. Lieve mensen, DAT KAN NIET! Ik kan geen enkele tas bedenken die voor elke gelegenheid geschikt is; meerdere soorten tassen zijn een vereiste in de hedendaagse garderobe. Denk na over wat erin moet en hoe je hem gaat dragen. Vooral in het theater valt het me op: zo veel vrouwen die gewoon dezelfde volgepropte tas overal mee naartoe slepen – slepen: niet stijlvol. En dat je dan, onderweg naar je stoel in de schouwburg tegen allemaal van die bulken tassen aanloopt. Het hoeft echt niet altijd een klein avondtasje te zijn maar kies alsjeblieft voor een iets elegantere variant dan je grote dikke dagelijkse vriend waar misschien die middag nog een prei in heeft gezeten of waarin je op de bodem nog de kruimels vindt van die boterham van vorige week: doe dat nou niet!'

Dit gaat je zo te horen aan het hart.

'Ik ben misschien een freak, ik ben echt gék op tassen, ik kan verliefd worden op een tas, nog meer dan dat ik val voor schoenen. Want als je een tas vindt die bij je past: heerlijk! De geur van het leer, hoe hij je outfit afmaakt… En dan het inrichten ervan, de vakjes, de zakjes… daar kan ik zo van genieten. En begrijp me niet verkeerd, het hoeven echt geen designertassen te zijn, je hebt tegenwoordige prachtige tassen in het middensegment en vintage tassen zijn ook vaak geweldig. Maar een dure tas is echt het overwegen waard, zo'n tas geeft, wat je ook aanhebt, een randje chic. Maar nogmaals: de ene gelegenheid vraagt om een andere tas dan de andere. Liefst een tas die zowel praktisch is als decoratief. En onthoud: het nieuwe tas-dragen is handsfree. Op een stuurknuppelloos straatbeeld!'

De originele versie van dit artikel verscheen eerder in ELLE oktober 2016.