Vorig jaar zomer. Mijn liefde voor de witte jeans was geboren. Ik was late to the party, zover begreep ik. De witte jeans was niet aan te slepen, overal hing wel een exemplaar. Vooral de ruimere dikke jeans met wijde pijpen was een hit. Toch had ik lang nodig om overstag te gaan. Want die witte broek, dat was iets voor mensen die ook graag heel bruin zien in de zomer en ander ordinair volk.
Met tijd komt raad, zo leerde ik in de zomer van 2017 ook dat er niet zoiets bestaat als ordinaire kleding, alleen ordinaire mensen. En zelfs daar moest ik noodgedwongen op terugkomen. In ieder geval op de negatieve connotatie die aan het woord kleeft. Het is hautain om iets ordinair te vinden. En hautain zijn vind ik zo ongeveer het ergste wat er is.
Saint Tropez chique
Terug naar de witte broek. Voor twee tientjes vond ik een tweedehands witte Levi's die het proberen waard was. En mijn liefde werd groot. Met precies al die attributen die vorige zomer zo geliefd waren ging ik de straat op. Mijn rieten mandje, zomerfruit, witte broek en ik.
Voor mijn wat meer trend-focust vrienden was deze nieuwe stijl een hele uitdaging. Net als ik, benaderde zij de witte broek met enige argwaan. Dit weerhield mij er niet van de broek met trots te dragen. In mijn ogen was ik Saint Tropez. In de ogen van mijn heuptasjesdragende net-uit-Japan-teruggekomen vrienden op Teva slippers was ik waarschijnlijk Malibu Barbie.
No goodbye
Trok ik me niets van aan. Je kunt je voorstellen hoe jammer ik het vond dat het kouder werd. De zelfopgelegde restrictie dat een witte broek niet voor de winter is, maakte het dat ik het kledingstuk in de hoek van de kast propte. Het afscheid viel zwaar, ik hield van de vrouw die de witte broek van me maakte.
We zijn nu vier maanden verder. Vier maanden zonder dat gelukzalige gevoel wat de broek mij gaf. Dat hoeft toch helemaal niet, dacht ik toen ik een denkbeeldige aftelkalender ophing. Winter wit is toch het nieuwe chic?
En precies bij die gedachte maakte mijn hart een sprongetje. Driemaal raden wat ik binnenkort draag, in de winter, zonder rieten mandje. Net zoals deze stijlfiguren.
