Hoe ziet jouw rekening eruit? Dat vragen we iedere week in de rubriek De Rekening aan iemand anders, opdat we vaker praten over geld en hoe we daar mee omgaan. Interviews vinden altijd telefonisch plaats, en worden onder een pseudoniem opgeschreven. Wil je zelf meedoen? Mail c-misha.margarittha@hearst.nl.

Dit keer: Daria (31), docent. Ze woont in Leeuwarden met haar konijn. Onderaan dit artikel vind je een overzicht van haar inkomen, uitgaven en (spaar)saldo.

Hoe is het om jouw bankrekening te hebben? 'Geruststellend. Waar velen zich druk maken over geld als er iets ergs gebeurd, heb ik een grote spaarrekening waar ik op terug kan vallen. Mijn maandelijkse inkomsten zijn niet zo hoog, maar mijn spaarsaldo is daardoor juist een stok achter de deur.'

In welke financiële situatie ben je opgegroeid? 'Mijn moeder was de grootverdiener, mijn vader bleef thuis. Ze wilden niet dat mijn broer en ik naar de crèche gingen en dus nam mijn vader de verzorging op zich. Toen we naar school gingen, ging mijn vader weer aan het werk. Mijn ouders hadden hun schema's zo op elkaar afgestemd dat de een ons kon brengen en de ander ons kon ophalen. Samen verdienden ze net boven de middenstand. Buitenstaanders dachten dat we heel rijk waren, omdat we meerdere keren per jaar op vakantie gingen. Maar in werkelijkheid was mijn moeder heel zuinig. We gingen niet uiteten, hooguit één keer per jaar naar de McDonald's en kregen geen dure kleren. Dat is me altijd bijgebleven.'

Hoe ga je met die zuinigheid om als tiener? 'Toen ik veertien was had ik geld gespaard en wilde ik per se Nikes kopen. Daarna heb ik nooit meer echt merkkleding gekocht. Het sparen heeft er wel altijd ingezeten. Verjaardagsgeld ging ook altijd direct mijn spaarpot in. Dat doe ik nog steeds.'

Vind je het makkelijk om je spaargeld uit te geven? 'Nee, niet als ik het aan mezelf moet uitgeven. Dat vind ik zonde. Maar als ik er een ander gelukkig mee maak, dan doe ik dat graag.'

Je was langdurig ziek. Vertel. 'Ik werkte in de marketing en maakte regelmatig overuren toen ik merkte dat het niet zo goed met me ging. Ik was vaak ziek, kreeg snel koorts en liep zelfs een longontsteking op. Mijn werkweek zag er altijd hetzelfde uit: werken, slapen, werken. In het weekend nam ik de tijd om bij te komen, maar dat was niet genoeg. Toen ik van baan wisselde, kwam ik op een parttime positie terecht. Al was het wel een uur rijden vanaf mijn huis. Door drie dagen per week te werken, leefde ik op. Ik had meer rust en kon bijkomen. Mijn weekenden vulde ik met leuke dingen doen. In dezelfde periode ging ik naar het ziekenhuis voor een behandeling van mijn allergieën; daar ging het bergafwaarts. Ik werd er heel ziek en moe van en kreeg grote ontstekingen in mijn armen. De vermoeidheid was zelfs zo ernstig dat de politie me een keer van de weg plukte, omdat ik slingerde.'

En toen? 'Ik zocht een baan dichterbij huis, maar na twee maanden werd ik heel ziek. Mijn lichaam stopte er gewoon mee. Ik werd wakker met hoge koorts en maagpijn. De huisarts onderzocht mijn bloed en stuurde me naar de spoedafdeling in het ziekenhuis. Na maanden ziekenhuisbezoeken kwamen ze maar niet achter de oorzaak, terwijl mijn toestand steeds slechter werd. Mijn lever en nieren werkten niet naar behoren en mijn schildklier was er helemaal mee gestopt. Omdat ze in het ziekenhuis niet wisten wat ze moesten doen, ben ik een dieet gaan volgen. Via een Facebook-groep deed ik inspiratie voor recepten op. Toen iemand uit de groep vroeg naar mijn bloedwaardes schrok ze van wat ze zag en verwees me door naar een andere huisarts. Die was gespecialiseerd in vitamines en zag dat ik al meer dan tien jaar een tekort aan vitamine D en B12 had. Hij zette me toen aan een stootkuur.'

Hoe gaat het nu? 'Ik injecteer mezelf drie keer per week met B12-shots en voel me goed. Uiteindelijk kwam ik weer op gewicht en kon ik eten binnenhouden. Doordat ik een jaar in bed heb gelegen, was ik een groot gedeelte van mijn spiermassa verloren. Om fitter en zelfstandiger te worden, heb ik een halfjaar revalidatietraining gedaan.'

Het UWV keurde je volledig af. Hoe dat zo? 'Naast dat ik zo ziek was, kreeg ik ook endometriose. Het zat tussen de banden van mijn baarmoeder en stuitje. Hierdoor kon ik niet lang zitten – het trok aan alle kanten. Omdat ik inmiddels langdurig ziek was, werd ik overgedragen aan het UWV. Zij kwamen tot de conclusie dat ik van maandag tot woensdag kon werken, maximaal vier uur per dag. Helaas konden ze geen baan voor mij vinden binnen deze marges en mijn veld van expertise, waardoor ik volledig afgekeurd werd. Dit had ik niet verwacht en de afhankelijkheid van deze instantie voelde niet fijn.'

Je werkt nu wel. Hoe ben je hier gekomen? 'Klopt. Een oud-collega benaderde me of ik docent marketing wilde worden. Ik mocht zelf mijn dagen bepalen. Het klonk als een goede deal en dus ben ik erop ingegaan. Nu werk ik 16 uur per week, van maandag tot woensdag. Ik zit slechts drie tot vier uur per dag op locatie. De rest van de uren maak ik vanuit huis. Doordat ik veel vrijheid heb, kan ik zelf bepalen wanneer ik wat doe en goed naar mijn lichaam luisteren. Op de donderdagen dat ik niet naar het ziekenhuis moet voor behandelingen, volg ik een studie om mijn lesbevoegdheid als docent te behalen.'

Waarom vind zelfstandigheid zo belangrijk? 'Het klinkt misschien lekker om een half jaar thuis te zitten, maar dat is het echt niet. Werken is niet alleen goed voor je geestelijke gezondheid, maar ook voor het gevoel van zelfstandigheid. Je vergeet ook altijd dat terwijl jij thuis zit iedereen aan het werk is. Het is een stuk minder rooskleurig dan men denkt. Als je ertoe in staat bent, laat je dan omscholen. Het doet echt wonderen voor je gesteldheid.'

Wanneer was je het armst? 'Het vreemde is dat ik altijd geld heb gehad, omdat ik altijd spaarde. Toen ik een WIA-uitkering had, kreeg ik maar 870 euro per maand binnen. Ik wilde absoluut niet aan mijn spaargeld komen en heb dus zo zuinig geleefd dat het me lukte om van dit bedrag rond te komen. Ik moet zeggen dat het ook wel een noodgedwongen situatie was. Toen ik ziek was, besloot mijn toenmalige vriend bij me weg te gaan. We woonden samen en ik moest ons huis uit. Ik heb enorm veel geluk gehad met het huis dat ik uiteindelijk vond via de woningbouwcorporatie vond. Het kost me maar 356 euro per maand.'

Van welke aankoop heb je nog steeds heel veel plezier? 'Ik ben dol op fotograferen en heb onlangs een camera (en twee lenzen) van 1200 euro gekocht. Je kunt me vinden op babyshowers en bruiloften, maar ik vraag er eigenlijk nooit iets voor, omdat ik het zo leuk vind.'

Wat betekent geld hebben voor je? 'Veiligheid. Om me heen weet bijna niemand dat ik zo veel spaargeld heb. Ik denk dat ze anders naar me zouden kijken om hoe ik leef. Het is dan ook niet iets waar ik mee pronk, maar het is fijn om te weten dat ik me geen zorgen hoef te maken als mijn contract afloopt of wanneer me iets overkomt. Dat is luxe. Daarnaast biedt het me ook vrijheid. Ik zie bij veel (ex-)collega's dat ze bij een baan blijven, omdat ze het geld nodig hebben, dat is bij mij niet het geval.'

Inkomen (netto)
Salaris: 1.458 euro
Zorgtoeslag: 110 euro
Totaal: 1.568 euro
Uitgaven
Huur: 356 euro
Gas, water en licht: 101 euro
Gemeentelijke heffingen: 38 euro
Internet: 25 euro
Zorgverzekering: 160 euro
Eigen risico zorg: 39 euro
Verzekeringen (opstal-, inboel- en aansprakelijkheid): 29 euro
Mobiele telefoon: 33 euro
Persoonlijke verzorging: 25 euro
Vervoer (verzekering, wegenbelasting en benzine): 140 euro
Boodschappen: 200 euro
Abonnementen (Videoland, Spotify, Pathe): 41 euro
Sportschool: 17 euro
Vrije tijd: 50 euro
Huisdier: 15 euro
Totaal: 1.278 euro
Sparen
Sparen: 315 euro
Spaarsaldo: 61.100 euro