Het is allemaal een beetje veel geworden. Lokale politieagenten die rancuneus patrouilleren op tweebaans autowegen waar het verkeer is afgezet tot rijstroken die in een file staan, waardoor je urenlang moet wachten om toegang te krijgen tot de parkeerterreinen, zelfs als je een voorkeursparkeerkaart hebt.
Agenten en vrijwilligers schreeuwen verkeerde informatie naar festivalgangers die te voet of met de fiets over het terrein proberen te navigeren. Het is duidelijk dat de woestijninfrastructuur niet berekend is op de ruwweg 125.000 mensen die naar Indio afzakken voor het eerste van de twee, drie dagen durende weekenden die ook wel bekend staan als het Coachella Valley Music and Arts Festival, dat nu voor het vijfentwintigste jaar plaatsvindt.
En dat is nog voordat je door de poorten van het festival de 78 hectare grote Empire Polo Club binnenstapt. Het doorkruisen van de zeven podia, om nog maar te zwijgen van het DoLab en Heineken House, is een bijna onmogelijke missie geworden. Het plezier van het ontdekken van een onbekende act is onbeheersbaar geworden; de tijd die het kost en de afstand, evenals het uitstippelen van een route door het enorme aantal festivalgangers, is zwaar.
Coachella, dat in de volksmond bekend staat als de Influencer Olympics, heeft de merk-ervaringen op locatie volledig omarmd: Aperol, American Express, Google Pixel, Coca Cola, Caseify, Adidas, Absolut, Neutrogena en Kim Crawford hebben vorig jaar elk hun eigen social media-ready ruimtes gecreëerd.
Het is zelfs zo dat influencers de afgelopen jaren onder vuur zijn komen te liggen omdat ze aan het feesten waren in de woestijn maar het festival zelf oversloegen (herinner je je 'No Chella' nog?), een optie die mogelijk werd gemaakt dankzij het indrukwekkende aantal gesponsorde feestjes buiten de locatie, compleet met muzikanten in de hoofdrol en fikse promotionele productweggeefacties, evenals merkactivaties overdag waarbij social media-sterren werden ontvangen en gepromoot.
Misschien daarom hebben beroemdheden hun Coachella-aanwezigheid vorig jaar grotendeels afgezwakt. De dagen van bloemenkronen, space buns en metalen engelenvleugels zijn voorbij. Hailey Bieber, Camila Morrone en Alessandra Ambrosio, om er maar een paar te noemen, kozen liever voor low key tanks, denim of baseballpetjes.
Maar hoe zit het met de muziek, man?
Vergis je niet, Coachella's relevantie en kracht blijft wereldberoemd. In de drie decennia sinds de oprichting heeft Coachella zich ontwikkeld tot een marketingmachine – een merk dat niet alleen zichzelf kan verkopen, maar ook routinematig niet alleen topmuzikanten aantrekt, maar ook smaakmakers, beroemdheden en Europese royals. Optreden op een van de podia van Coachella kan nog steeds de carrière van een muzikant maken of katapulteren. Het informeert, en sommigen zullen zeggen, stuurt zelfs de smaak en trends van de populaire cultuur.
Muzikanten sluiten compromissen als het gaat om Coachella. Vorig jaar bracht een verrassingsoptreden van Blink-182 de band voor het eerst in bijna tien jaar weer samen. Op zondagavond stond R&B headliner Frank Ocean op het podium na een onderbreking van zes jaar. Volgens Trapital, een onderzoeksgroep die zich richt op muziek, media en entertainment, "krijgen de headliners de laatste jaren 4 miljoen dollar per weekend (maar ik hoorde van een bron dat Bad Bunny 5 miljoen dollar kreeg). De tweederangs artiesten kregen 750.000 dollar per weekend. Dat is een geweldige betaaldag, zelfs voor een artiest die arena's uitverkoopt.
Voor het eerst in de geschiedenis van het festival waren de drie topartiesten van Coachella niet blank: Bad Bunny, de eerste Latijns-Amerikaanse artiest die het festival leidde, Blackpink, de eerste K-pop artiest die ooit het festival leidde, en de eerder genoemde Ocean.
Maar als het op de infrastructuur aankomt, laat Coachella te wensen over.
Sinds 2013 hebben de gemeente Indio en de eigenaars van Coachella, Golden Voice, een avondklok ingesteld. Als je de avondklok vijf minuten overschrijdt, krijg je een boete van $20.000 per dag en elke minuut daarna kost $1.000 per minuut. Voor het eerste weekend kreeg Coachella een boete van $117.000. Ocean overschreed de avondklok met ongeveer 25 minuten na middernacht op zondagavond, terwijl Bad Bunny op vrijdag en Calvin Harris op zaterdag hun eindtijden met respectievelijk 25 minuten en 22 minuten negeerden.
Voor het eerst in het bijna tien jaar durende Coachellabestaan van deze verslaggever weerklonken er geluidsproblemen over de polovelden. Puerto Rico's Bad Bunny (aka Benito Antonio Martínez Ocasio) bracht als verrassingsgast Post Malone mee, met akoestische gitaar in de hand. Ze begonnen La Canción te spelen en binnen de eerste minuut klonk Post Malone's gitaar hakkerig en weg; zijn microfoon leek het te begeven. Bad Bunny probeerde twee microfoons vast te houden, een voor Malone's gitaar en een andere om mee te zingen, maar dat werkte niet. Ook Calvin Harris en Elderbrook hadden technische problemen tijdens hun optredens, waarbij nummers pauzeerden en willekeurig stukken oversloegen.
Op zondag, na een uur vertraging en een enorme verbouwing van het podium (er was een catwalk met een cirkelvormig platform aan het einde), kwam Ocean tevoorschijn, voornamelijk zingend bovenop een kruk met zijn rug naar het publiek. Volgens Ocean's vertegenwoordiger 'was Frank Ocean, na het oplopen van een blessure aan zijn been op het festivalterrein in de week voorafgaand aan weekend 1, niet in staat om de geplande show op te voeren, maar was hij nog steeds van plan om op te treden, en in 72 uur werd de show uit noodzaak omgebouwd'. Hij had twee breuken en een verstuiking in zijn linkerbeen en zou voor weekend 2 worden vervangen door Blink-182.
Maar elders waren er sprankjes vernieuwing. Björk, de excentrieke IJslandse zangeres die twee keer Coachella leidde, bracht een 30-koppig Hollywood strijkersensemble onder leiding van Bjarni Frimann. Ze zong een aantal nummers in operastijl en bleef zeker trouw aan haar avant-garde outfits, maar koos ervoor om het optreden te accentueren met een 864-drone show in de lucht links van het podium.
Eric Prydz presents HOLO werd aangekondigd als een show in plaats van een optreden. De Zweedse DJ en producer gebruikt revolutionaire technologie om driedimensionale holografische beelden te creëren die in de lucht leken te zweven. Verschillende critici hebben erop gewezen dat het meer lawaai was, minder concert, met indrukwekkende, videogame-achtige graphics.
Coachella blijft zich zonder twijfel ontwikkelen, en de fans ook. Zou dit de nieuwe interpretatie kunnen zijn van het kunstgedeelte van het Coachella Valley Music and Arts Festival?
De organisatoren van het festival hebben grote sculpturale kunstwerken besteld bij Kumkum Fernando, Vincent Leroy, Güvenç Özel en Maggie West. Zij voegden zich bij de in het Verenigd Koninkrijk gevestigde kunst- en ontwerpstudio NEWSUBSTANCE, die voor het vierde jaar terugkeerde op het festival met de cirkelvormige regenboog Spectra. De Balloon Chain van Robert Bose bleef de lucht bezaaien, een geliefde steunpilaar verwant aan het reuzenrad.
'Natuurlijk zou het geweldig zijn als mensen de hele ervaring meemaken zoals bedoeld en de achtergrond kennen en de gedichten lezen, maar dat is niet echt het geval,' zei Fernando over zijn drie torenhoge figuren, die elk 22 meter hoog zijn en 'The Messengers' worden genoemd. 'Iedereen heeft er een andere kijk op,' voegde hij eraan toe, 'Ik ben gewoon blij dat mensen er interactie mee hebben. Het is overweldigend om hier op Coachella te zijn. Goed, meestal – maar het is veel.'
De les van Coachella 2023 als we vooruitkijken naar de line-up van 2024? Om te blijven bloeien, moet Coachella zijn methodologie heroverwegen voor zowel bezoekers als artiesten.
