Je trouwdag is geen trouwdag als er na afloop geen spetterende huwelijksreis naar zon, zee en strand op de planning zou staan. We nemen als vanzelfsprekend aan dat die honeymoon een romantische tijd is om als kersverse echtgenoten flink van elkaar te genieten, maar vroeger – zeg, rond 1800 – zaten er hele andere bedoelingen achter de huwelijksreis. Sara Margulis, CEO van Honeyfund, legt uit aan onze collega’s.
In plaats van een romantische vakantie, diende de huwelijksreis toen als mogelijkheid om gasten die niét bij de trouwerij aanwezig konden zijn, te bezoeken zodat ook zij deel uit zouden maken van de verbintenis. Vroeger was reizen vaak te duur, dus het kwam nogal eens voor dat niet alle dierbaren de grote dag mee konden maken. Zie het als de Royal Tour van prins William en Kate Middletons (op de privéjet na dan).
En dan dat woord… ‘honeymoon’. Waar komt dat toch vandaan? Sara zegt dat het zijn oorsprong vindt in een traditie uit de vijfde eeuw waarbij man en vrouw een zogenaamde mead (een lustopwekkende alcoholische drank gebaseerd op honey) dronken na hun first moon als getrouwd stel. Maar er zijn nog meer theorieën die we je niet willen onthouden. Kim Forrest, huwelijkstrend-expert bij WeddingWire, weet er nog een paar. Zo opperde schrijver Richard Huloet in 1552 de term ‘honey mone’, om aan te geven hoe de liefde tussen pas getrouwd koppel al snel weer uit blust. Hoe romantisch.
Nog niet bizar genoeg? De term zou ook zogenaamd een afleiding zijn van het Noorse woord ‘hjunottsmanathr’, wat refereert aan een situatie waarin de bruidegom zijn bruid kidnapt(!) en haar verborgen houdt voor haar familie tot ze stoppen met zoeken.
Gekker wordt het niet.
Zijn wij even blij dat de huwelijksreis inmiddels wordt gezien als een romantische vakantie voor wat quality time met manlief. Een droomreis naar bijvoorbeeld San Francisco staat toch hoger op onze lijst dan gekidnapt worden.
