ELLE.com's Danielle Prescod verzoop in de tindermatches en besloot de proef op de som te nemen: wat zou er gebeuren als ze haar matches dagelijks om raad zou vragen qua wat ze die dag aan moest? We delen.
'Ik ben al lang single - té lang, als je het mijn vrienden en mijn moeder vraagt. Ik vind daten in New York extreem moeilijk om verschillende redenen en toch word ik dagelijks geconfronteerd met liefde, thanks to Facebook en Instagram. Dit maakt me chagrijnig, maar 't stemt ook enigszins hoopvol: er is dus wel liefde ergens, out there. Je moet gewoon weten waar te zoeken. Tegenwoordig doen we dat dus op Tinder. Daarom besloot ik me een paar weken geleden weer aan te melden op app - en natúúrlijk werd alle hoop op echte liefde binnen twee minuten de grond in geboord door tenenkrommende matches.
Maar toch bleef ik op de app, want de nieuwe mogelijkheid om een moment te delen met al je matches, intrigeerde me. Ik ben een chronische oversharer en bovendien was ik fan van het feit dat - net als bij Snapchat - je foto binnen 24 uur weer verdwenen is.
Op een zekere zaterdag wist ik niet wat ik aan moest trekken, en al mijn vriendinnen reageerde niet op mijn dilemma. Ik besloot me te wenden tot mijn tindermatches - ik trok mijn jeans aan, deed m'n ene voet in een korte enkellaars, de andere in hoge Sergio Rossi-laars en vroeg: "kort of hoog?". Eindelijk had ik mijn echte functie van Tinder gevonden. Ik heb heel veel matches, omdat ik heel erg knap ben iedereen naar rechts swipe, dus elke dag hielp een testpanel van 1000 matches me met aankleden. Dit is hoe het ging.
Ik kreeg heel wat voorspelbare, perverse reacties, maar ik kreeg ook leuke:
Eenmaal begonnen, kwamen de likes binnenstromen. Het concept moest hier en daar nog wel even een beetje worden uitgelegd (ik bedoel: je kunt niet liken en niet stemmen).
Next up: weekend, met een lesje zumba met mijn moeder.
Mijn allerergste nachtmerrie werd werkelijkheid: een random persoon herkende me van Het Internet. Ah! Afijn - hij stemde wel, dus ik ging stug verder met mijn experiment.
Deze outfit was uiteindelijk een ramp. Ik kreeg het bij de zumba-les zo warm dat ik mijn shirt uit moest trekken. Toen zag ik er uit als een skank in een sportklasje, terwijl de rest er allemaal vooral heel middle aged uitzag.
We waren inmiddels aangekomen bij het skinnies vs. flares-debat - een dilemma dat ik persoonlijk niet zo'n ingewikkelde vind, gezien de huidige broekensituatie in de mode. Maar mijn tindermatches; die vonden het maar moeilijk, moeilijk, moeilijk.
Deze, daarentegen, weet hoe het in elkaar steekt allemaal.
Ik moest de outfit uiteindelijk nog een soort van leuk maken met een enorme lading kettinkjes. Ik heb die trui nog nooit eerder gedragen. Ik kan eigenlijk niet eens geloven dat ik ze die keuze gaf, maar ik was er van overtuigd dat ze de flare-outfit zouden kiezen.
De volgende dag ging ik weer voor iets vrouwelijkers.
Mijn matches begonnen inmiddels directer te worden.
Sommigen begonnen af en toe ook aan hun keuze te twijfelen, maar vastberadenheid is een kwaliteit die ik zeer waardeer in een man, dus ik besloot dat geenszins te belonen.
Op de laatste dag was ik het helemaal zat. Ik wilde eigenlijk stoppen, maar zoals ik al zei: vastberadenheid is een mooie eigenschap. Ik gaf mijn matches daarom twee broekenopties.
Inmiddels waren mijn tindermatches écht betrokken, wat een soort van lief is.
Aangezien ik veel belangrijke afspraken had, besloot ik de laatste twee dagen zelf mijn kleren te kiezen. Daar waren niet zo blij mee.
Wat het me dus heeft gebracht? Ik droeg maar twee outfits die ik echt wilde dragen, ik moest zo'n 200 mensen blokkeren en ik heb 0 nieuwe liefdes gekregen. Wél ben ik een verhaal rijker en heb ik een soort van inkijkje in de mannelijke psyche gekregen.
Flares begrijpen ze gewoon echt niet.
