Hij ligt in de winkel! Het ELLE maartnummer, doorspekt met ss17-mode en kleine pleidooien voor praktische mode – niet erg als je een beetje gruwelt van dat woord, ons Edine deed 't ook, maar legt hier uit waarom 'praktisch' toch de moeite van het omarmen waard is.

Afijn: Sylvia Hoeks nam deel aan ons grote interviewspel. Uiteraard. Want hallo: de actrice is dit jaar te zien in twee grote Amerikaanse producties en zodoende mag ze Harrison Ford en Ryan Gosling directe collega's noemen. Niet dat ze al weet wie ze is, overigens, blijkt al uit de eerste vraag.

Het eerste kaartje. Misschien is deze een beetje overbodig, maar: wie ben je?

'Dat weet ikzelf ook nog steeds niet. Ik denk dat ik steeds verander. Iedereen, toch? Je maakt dingen mee en je groeit. Anders zou het ook niet goed zijn, denk ik. Je deint mee met de golven van het leven.'

Zijn die ondergane veranderingen bij jou ook echt aan te wijzen? Als je bijvoorbeeld terugkijkt naar vijf jaar geleden?

'Ja, heel duidelijk. In die periode had ik een burn-out en heb ik een jaar vrij genomen, na tien jaar heel hard werken. In dat vrije jaar heb ik heel veel tijd aan mezelf besteed. Ik ben in therapie gegaan, heb mindfulness gedaan, yoga, bewegingstherapie; eigenlijk zo'n beetje alles. Ik zie nu in dat er een verschil kan bestaan tussen wat je denkt te willen en wat daadwerkelijk goed voor je is. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in psychedelica, dus in dat jaar heb ik ook mescaline gedaan, in de vorm van een San Pedro-cactus, wat enorme inzichten heeft opgeleverd in mezelf en in het leven. In feite ligt die zoektocht, die nieuwsgierigheid, ook aan de basis van mijn werk als actrice. Het leven willen analyseren, begrijpen. Waarom ben ik hier? Wat zijn we hier met z'n allen aan het doen? Met acteren kan ik me inleven in een ander, in een situatie. Als kind wilde ik al weten wat een ander beweegt. Op een gegeven moment verlies je die open blik een beetje. Je krijgt het gevoel dat je in een bepaald regime moet meedraaien. Ik vermoed dat daar die burn-out vandaan is gekomen, en dat daarom zo veel jonge mensen er nu eentje krijgen. We zitten klem tussen wat we denken te moeten willen en wat we diep van binnen echt willen en nodig hebben.'

Één vraag beantwoordde ze niet – 'Het past helemáál niet bij me om dat te zeggen, of om de pers daarover te vertellen. Ik zou het ook heel suf vinden om het over iemand anders te lezen.' – en over monogamie heeft ze een sterke mening.

Snel hollen naar de kiosk voor het hele interview, kortom.