'Als kind las ik elke avond boeken. Ik zat rechtop in mijn bed met mijn roze dekbed over me heen en tijdens het lezen was ik even in een andere wereld. Soms ging ik liggen, met het boek op mijn buik, starend naar het plafond. Het plafond was mijn tweede dimensie. De wereld waarin alles kon gebeuren. In het plafond reed ik op witte paarden met gouden manen en kuste ik prinsen uit andere koninkrijken. Op een avond, toen ik net de laatste bladzijde van een boek over een maanreiziger had dichtgeslagen, staarde ik ook naar het plafond. Op de witte verf had zich een raketbasis gevestigd. Ik stapte in die raket en opeens zag ik mijn huis van boven, en toen Nederland en daarna de hele wereld. Ik vloog langs sterren en planeten en op mars stapte ik uit. Daar klapte ik mijn supersonische verrekijker uit en staarde ik naar de wereld. Ik zag mezelf liggen. In mijn bed. Met mijn roze dekbed opgetrokken tot over mijn neus en met grote ogen die naar het plafond staarden. En toen realiseerde ik me hoe groot de wereld was en hoeveel ik nog kon ontdekken.
Toen, in die tijd dat boeken en het plafond mijn toevluchtsoorden waren, kon ik mij niet voorstellen dat er op een dag geen boek meer naast mijn bed zou liggen. Dat het witte plafond gewoon een wit plafond zou worden. Maar toch gebeurde het. Het echte leven begon. Het leven van leren tot middenin de nacht en werken en colleges overdag. Het leven van vriendjes waar heel hard over nagedacht moest worden en problemen om me heen. Het leven waarin het nieuws dat op televisie en in de kranten langskomt, zo lelijk is dat het plafond dat vanzelf ook wordt. Het leven op aarde begon en het leven in mijn toevluchtsoord verdween langzaam maar zeker.
'Paolo Coelho, had het gedaan'
Laatst realiseerde ik mij het opeens. Hoe erg ik het mis. Hoe graag ik een enkele reis naar mijn plafond zou boeken. En daarom werd het de hoogste tijd om weer eens een boek te lezen. Een echt boek. Een boek dat mijn hand zou pakken en me mee zou nemen naar andere werelden. Ik probeerde een aantal boeken uit, maar de magie was ervan af. Ik lag in bed met het boek op mijn buik en op de achtergrond klonken de kanonschoten van de wereld die maar doordraaide. Totdat ik het boek The Alchemist opensloeg. Ik had het in de kringloopwinkel gevonden en was het 's avonds direct gaan lezen. Het verhaal nam me mee naar woestijnen en oases en geliefden die elkaar kwijtraken en weer terugvinden en een universum dat daar allemaal aan meewerkt en het was gelukt. De schrijver van het boek, Paolo Coelho, had het gedaan. Hij pakte mijn hand en trok me mee door werelden waar ik nog nooit geweest was. Ik rende achter hem aan en keek mijn ogen uit en toen, middenin de woestijn, viel ik in slaap.
De volgende dag werd ik wakker in de wereld waarin ik gewoon moest werken. Maar dat maakte niet uit, want ik wist dat ik diezelfde avond weer vol goede moed in mijn raket zou stappen. Op weg naar de wereld van mijn boek en het plafond.'
