Dit weekend kwam ik erachter dat vrienden van mijn familie het doodnormaal vinden om hun dochters voor hun 18e verjaardag een nieuw paar boobs cadeau te doen. Ik dacht dat dit tot het rijk der Hollywood Hills behoorde, maar nee: ook tot een ruraal bollenplukkersdurp. Niet veel later was ik op bezoek bij andere vrienden en kwam de dochter des huizes – 14 lentes jong – de trap af. Het was dinsdag, het was half 3 's middags, en ik vroeg haar lichtelijk verbaasd of ze naar een streetdanceoptreden moest. Háár verbazing was nog groter en ze antwoordde dat ze net uit school kwam. Ze leek zo van Kylie Kosmetics Instagram te zijn gewandeld! Denk: strakke boxer braids, gezicht helemaal geshapet en gecontourd met make-up, wimpers met zo veel mascara dat je je afvraagt of het misschien geen spinnenpoten zijn en matte, koffiebruine lippenstift. Haar outfit: een croptop, sportlegging en een oversized trainingsjack.
Ik voelde me nogal een vooroorlogse bejaarde dat ik dat dan heel bijzonder vind, mijmerend iets fluister over dat ik vroeger niet zo naar school ging. Maar ja, ik werd met mijn dikke bruine haar en een redelijk witte huid ook stiekem 'Snorremans' genoemd. Niet per se de beste bijnaam voor een nummer 1-positie in de populairstemeisjeslijst.
Ik besteed gemiddeld per dag zo'n 10 minuten aan mijn uiterlijk, ik vind wél dat een likje make-up of een beetje cheaten met Spanx af en toe zeer sfeerverhogend kan zijn. Maar in de basis vind ik dat wat 'momma gave ya' best gevierd mag worden. Waarom willen zulke jonge meisjes dan toch in full make-up naar school of een nieuwe bovenlip of botox in hun voorhoofd of toch cup D in plaats van C? Volgens het recentste International Society of Aesthetic Plastic Surgery (ISAPS) rapport behoren schaamlipcorrecties en ingrepen voor een strakkere poes wereldwijd tot de snelst groeiende procedures in populariteit. En doen mensen aan handinjecties en knie-liposucties alsof het niets is.
Weelderige bos
Aan de andere kant is er die tegenbeweging van smartphone-werende, okselhaargroeiende, natuurliefhebbende activisten. Dit jaar begon goed met ophef over een foto van Madonna met haar dochter Lourdes waarbij een weelderige bos okselhaar te zien is bij dochterlief.
Er waren tegenstanders (GOORRR!) en voorstanders (WHY NOT?!). Topmodel Cara Delevingne schoor zich kaal om aan te tonen dat schoonheid niet zit in lange lokken. Of in je uiterlijk in het algemeen. Zo postte ze afgelopen weekend deze foto:
Er is een heel duidelijke tweedeling met aan de ene kant 'puur natuur, zelfs hoe meer anti-schoonheidsideaal hoe beter' en 'doe mij even een nieuw hoofd voor mijn verjaardag'. En waarom is dit vooral bij vrouwen zo'n ding? Benicio del Toro roemen we om zijn karakteristieke trekken, terwijl menig vrouw zich direct haast om een afspraak te maken bij een botoxkliniek met de vraag of ze nog op tijd is. Ik vind dat je reinste onzin. Lekker preventief spuiten zodat je met een geconserveerd gezicht door het leven kunt gaan. Verlies je meteen je uitdrukking nog voor je 30 bent.
Ik hoef niet door het leven alsof ik een nieuw Snapchat-filter ben, je weet wel: die waarvan je denkt dat je gewoon echt een goede dag hebt. Totdat je op een onbewaakt moment per ongeluk een blik werpt in een passerende spiegel en je een hoedje schrikt. Het is dan enorm verleidelijk om te denken dat het leven leuker is met een #filter. Het schijnt dat meisjes ineens ook verslaafd kunnen raken aan zichzelf met een filter.
Ik gun echt alle puber- en volwassenmenspersonen een spiegelbeeld waar ze blij van worden. Maar als je er elke dag uitziet alsof je door Nikkie Tutorials (no offence, Nikkie, je bent fantastisch, maar niet zo subtiel voor doordeweekse dagen) onder handen bent genomen of gelooft dat het hoogste doel in het leven rimpelloos, symmetrisch en rondborstig zijn is, dan kom je bedrogen uit. De oorlog tegen jezelf of hoe je eruitziet ga je niet winnen met een of meerdere bezoekjes aan de dokter. Eerder aan een goed gesprek met jezelf. Zonder Instagram bij de hand. Of pornoboekjes. Die bubbels zijn net Disney: niet echt. Bedacht om een idee van perfectie in je hoofd te prenten, verre van de veel interessantere realiteit. En wat zeg je dan, in zo'n goed gesprek met jezelf? Wat Cara ook tegen Kylie zou zeggen als ze tegen haar spiegelbeeld roept dat ze écht een badhairday heeft: 'Babe, je ziet er fantastisch uit! Trek iets fabulous aan en ga naar buiten!'
