Soms duiken er van die producten op die je ineens overal ziet langskomen en waar iedereen plots bij zwéért. Ze verkopen wekelijks uit, zijn niet aan te slepen en je kunt haast geen flatlay van het item op Instagram meer zien. Die hype-items testen we hier. En laten je dan meteen even weten of ze wel je geld waard zijn of dat we allemaal eigenlijk gewoon, tja, sell-outs zijn.
The Sell-Out
Vertel eens meer over de hype.
Zelfbenoemd celebrity tanning expert Jules Von Hep heeft jarenlang ervaring als make up-artist. Hij gaf klanten graag een flawless gouden huid door na een spray tan óók kleurcorrigerende make-up te gebruiken. Op een gegeven moment besloot hij die twee te combineren tot één product: The Isle of Paradise was geboren.
Het merk omschrijft de missie zelf het duidelijkst op Instagram: Colour Correcting Self Tan for everyBODY. En dat is sympathiek, op meerdere manieren. Ten eerste omdat het merk dus niet alleen wil zorgen voor een mooi kleurtje zonder in de zon te liggen, wat - zoals we allemaal inmiddels weten - behalve lekker warm ook heel schadelijk kan zijn, zeker als je verbrandt. Het heeft wil graag ook oneffenheden in je huid corrigeren, zodat je een beetje egaal bruin oogt.
Ten tweede is The Isle of Paradise fijn omdat het 100 procent vegan is en cruelty free. Kortom, het wordt dierproefvrij produceert. Daarnaast is het merk - om nog maar met een hippe Engelse term te strooien - organic: de producten bevatten biologische bestanddelen als het even hippe avocado-, chiazaad- en kokosolie. Wat ook opvallend is, is wat er niet in zit, namelijk parabenen, sulfaten, gluten en toxines. Oftewel: de ingrediëntenlijst klinkt als het menu van een sapjesbar, en niet als een chemisch laboratorium.
We gaan nog even verder. Want er is nog een derde reden dat The Isle of Paradise erg sympathiek is én laat zien de zeitgeist te begrijpen. De beelden die het merk gebruikt zijn namelijk even verfrissend als een duik in het zwembad op een warme dag. Vergeet perfecte, slanke, 'witte' maar toch ook gebruinde lichamen zoals je die vaak in reclames van zonneproducten ziet. Dit merk laat 'echte' lijven zien, in allerlei vormen, maten en kleuren. Zoals het merk zelf zegt: we’re all about the real!
De test.
Goed, dat klinkt dus allemaal te mooi om waar te zijn. Spoiler alert: dat is het ook. Een beetje dan. Er is een kans dat het aan mij ligt hoor, dat het resultaat eerst ietwat tegenviel. Laat ik bij het begin beginnen.
Er zijn drie kleuren self-tanning water van Isle of Paradise, afhankelijk van je eigen huidskleur: Peach, Green en Violet. Ik gebruik Peach, bedoeld voor de lichte huid. Die van mij is lichtroze met sproeten, littekens en opvallende aderen, dus kan wel een kleurtje gebruiken. Hello sun-kissed glow, staat er op het simpele (gerecycled) plastic, maar mooi vormgegeven flesje. Het product belooft een natuurlijk, niet-oranje kleurtje te geven zonder strepen, mede dankzij het werkzame bestanddeel OXY-Glow™ complex. Ik heb er helemaal zin in dus begin bij thuiskomst meteen te sprayen op mijn benen. Big mistake. Er staat duidelijk op de verpakking dat je 24 uur voor gebruik je benen moet scrubben en in moet vetten. Niet gedaan. Het wordt morgen zonnig, ik wil mijn jurk aan, dus huppakee, ik spray mijn beentjes lekker in en ga slapen.
Je raadt het al. Zoals beloofd op de verpakking, gaat de spray een paar uur na gebruik al werken. Ik word wakker met een soort zebramotief op mijn benen: de voorkant is veel bruiner dan de achterkant en ergens onder mijn billen houdt het kleurtje op. Ook bij de overgang naar mijn voeten loopt een duidelijke afscheiding. Waarschijnlijk heb ik mijn billen en voeten zelf niet ingesprayd en aangezien de spray op zijn kop niet werkt, heb ik mijn kuiten ook niet heel goed kunnen doen. Ik zei het al: mijn eigen schuld.
Wat wel meteen positief opvalt: mijn huid is lekker zacht en de kleur die er is, is mooi. Inderdaad niet lelijk oranje, zoals vaak bij dit soort producten, maar een kleur bruin die mijn lichtroze huid never nooit zelf bereikt. En mijn spataders (ja die heb ik, want veel gestaan in een horeca-verleden en een zware tweelingzwangerschap gehad) vallen een stuk minder op, net als de striae op mijn bovenbenen - een souvenir van een mini-groeispurt als puber.
Gelukkig kan ik er om lachen, om die zebra-look. Manlief heeft ook de dag van zijn leven trouwens. Bij het wakker worden zeggen we allebei in koor 'Ross'. En de hele dag door hoor ik '1 Mississippi, 2 Mississippi, 3 Mississippi'. Elke Friends-fan weet nu welke aflevering ik bedoel: Ross gaat naar een tanning salon maar draait te laat om, waardoor zijn voorkant twee keer wordt gesprayd en de achterkant niet. Om de boel recht te trekken, gaat hij nog een keer voor de achterkant, maar dat gaat uiteraard weer mis.
Je zou denken dat ik als trouwe Friend-fan hiervan heb geleerd. Is niet zo. Na een dag besluit ik namelijk om de nog witte delen dan een keer extra in te sprayen. Ook neem ik nu na een scrubbeurt de voeten, billen en ook buik mee. Het resultaat is wat beter, al lukt het natuurlijk nooit om die 'gaten' in het bruine kleurtje mooi op te vullen. Toch ben ik al iets minder een zebra, eerder een luipaard. Beter dus. Na een keer flink scrubben, insmeren met bodylotion en een spraybeurt later ben ik eigenlijk wel tevreden: zachte benen die sort of egaal bruin zijn. Mijn buik, die ik wel volgens de gebruiksaanwijzing heb behandeld (eerst scrubben, invetten en dan pas sprayen) heeft zeker een mooie kleur. Jammer dat niemand die ooit te zien gaat krijgen, want fan van badpakken.
Het oordeel: overhyped of niet?
Mmm, lastig. Die even skin tone die het merk beloofd, krijg je echt alleen als je dus goed scrubt, je huid van een laag bodylotion voorziet en dan een dag later pas de spray gebruikt. En dan nog moet je echt heel veel en netjes sprayen: omdat het een doorzichtig product is, is het lastig te zien of overal even veel zit. Aangezien de fles op zijn kop niet werkt, moet je jezelf in een yoga-krakeling buigen om te kijken of die kuiten en knieholtes goed bedekt worden.
Daarnaast denk ik: waar houd je op met sprayen? Je moet eigenlijk van top tot teen alles bedekken, wil je geen randjes zien. Aan het hoofd wilde ik me niet wagen (geen zin in een zebra-gezicht) en eigenlijk aan mijn armen en hals ook niet, dus bevond mijn spraygrens zich ergens tussen mijn borsten en buik. Tsja.
Wel heel positief is de uiteindelijke kleur (na een paar keer gebruik) van het tanning water en de verzorgende bestanddelen. Ook ruikt het product lekker; die typische self tan-lucht ontbreekt. Een extra plusje voor de modellen in alle vormen, maten en kleuren in de campagnebeelden, zorgt voor 3,5 ster. Niet slecht. Voor een spray-tan.
