Vrouwen kunnen vies zijn. Niet viezer dan mannen of zo, maar we zijn geen plastic poppen zonder luchtjes, pukkels en stugge haren op rare plekken. Dat wisten we natuurlijk al, maar het valt zelden te zien of ruiken. We wassen, waxen, scheren, epileren, scrubben, verven en vijlen dat het een aard heeft. God weet hoe we eruit zouden zien als we het na zouden laten. We zouden snorren rocken, en harige tenen, en rondlopen met weelderige uitgroei en rafelige nagels.
Au naturel
Er zijn weinig vrouwen die het allemaal lekker loslaten en totaal au naturel door het leven gaan. Dat betekent niet noodzakelijk dat we onderworpen zijn aan een gemeen schoonheidsideaal en elke ochtend vloekend onze mascara op staan te doen. Welnee. Het is ook hartstikke plezierig om te tutten met je hoofd en lichaam. Een perfecte smokey eye maken is minstens zo creatief als een kleurboek voor volwassenen vol kliederen. Je vers onthaarde, spiegelgladde benen bepotelen is reuze aangenaam. En het is best mazzel dat we aan ons uiterlijk kunnen pielen. Word je wakker met grauwe wallen en haar dat in een emoband lijkt te zitten, dan valt dat allemaal te fiksen. Met een beetje moeite heb je een kwartier later een fris koppie en getemde haarbos.
Mannen worden erop aangekeken als ze katerige harses opfleuren met concealer, foundation en fuchsia lipstick. Daar hebben wij geen last van. Het gaat natuurlijk wel ver om nooit een stap in de bewoonde wereld te zetten zonder van top tot teen opgepoetst te zijn. Of erger: om thuis altijd opgetut rond te lopen. De Britse visagiste Charlotte Tilbury zei vorig jaar in ELLE: 'Mijn man heeft me nog nooit zonder makeup gezien. Voordat ik naar bed ga maak ik mijn gezicht schoon en smeer ik mijn Magic Night Cream op. Daarna maak ik mijn ogen weer opnieuw op met eyeliner, mascara en een beetje oogschaduw.' Pardon? #relationshipgoals of toch behoorlijk van de zotte?
Het laatste, zullen de meeste vrouwen denken. Wie heeft er nou zin om permanent een toneelstukje op te voeren? Te allen tijde totaal gemaquilleerd zijn is nogal uit de tijd. Iets voor de jaren vijftig, toen gidsen voor getrouwde vrouwen adviseerden om vooral niet onopgemaakt aan het ontbijt te verschijnen. (En om drie uur per dag te besteden aan schoonmaken, je man nooit te vertellen dat je geen zin hebt in seks, en roze ondergoed met ruches te dragen. Good times, dames.)
Chips in je beha
Tegenwoordig zijn de eisen aan vrouwen anders. Ja, er bestaat nog steeds een schoonheidsideaal dat voor de meesten van ons niet haalbaar is. Nee, vrijwel niemand wil zich vertonen met kinharen die 3FM kunnen oppikken. Maar wat er wel is veranderd: we hoeven er niet meer nonstop perfect bij te lopen. Plus: we zijn eerlijker over wat er allemaal te pas komt aan het onderhoud van ons snoezige voorkomen. Niemand die meer tralala doet alsof ze vanzelf glad, gecoiffeerd en compleet gecontourd uit bed komt rollen. Charlotte Tilbury mag dan wel met fraaie ogen tussen de lakens liggen, ze liegt niet over de inspanning die het kost. Ook op social media laten sterren zien wat ze zoal doen om tiptop voor de dag te komen. De Amerikaanse actrice Mindy Kaling postte een foto van haar gezicht vol klodders puistencrème en actrice Lea Michele zette op Snapchat een video waarin haar snor wordt gewaxt. Zelfs de coole Alison Mosshart van rockband The Kills poseert op Instagram geregeld met een gezichtsmasker.
Er wordt niet alleen openhartiger gedaan over schoonheidsbehandelingen, maar ook over andere vrouwenzaken die eerder met meer schaamte werden omgeven. Ongesteld zijn, bijvoorbeeld. Schrijfster en journaliste Caitlin Moran schreef er in haar boek How to Be a Woman openhartig over. Ze had daar van tevoren wel over getwijfeld. Moran in ELLE: 'Ik was bang dat als ik al die geheimen zou vertellen, ik mezelf weerzinwekkend zou maken en ontslagen zou worden (als columnist van The Times, red.). Maar toen het boek uitkwam, vond iedereen het goed. Het geheim is dat je die dingen niet geheim hoeft te houden. Zolang je waarheidsgetrouw bent, is de kans groot dat mensen zeggen: "Het is oké, ik voel me ook zo."'
Dat is inderdaad het effect dat al die ontboezemingen hebben. Dagen dat het lijkt alsof je baarmoeder met een scheermes in je ingewanden aan het poken is? Dat je iedereen die iets aan je vraagt op barbaarse wijze wil vermoorden? Dat je paracetamol popt alsof het Tic Tacs zijn? Heb ik ook! Je bent niet alleen!
Moran bracht haar boek in 2011 uit en sindsdien is er heel wat meer vrijmoedig gesproken over menstruatie, lichaamshaar en gewoontes die weinig ladylike zijn. Op Buzzfeed.com bijvoorbeeld wordt onomwonden geschreven over puistjes en mee-eters, chipskruimels in je beha, wc-papier als maandverband – alles passeert de revue. Het is voor de meeste lezers geen zalige gruwelpartij van een afstand, maar een feest van herkenning. Gevraagd naar wat ze zelf zoal doen, zegt 45 procent weleens wekenlang dezelfde beha te dragen zonder die te wassen en 61 procent te genieten van het uittrekken van een ingegroeide haar. Ja, da's het echte leven. Het is niet alles glitter, glamour en geslaagde selfies.
Niks ernstigs
Het is mooi dat er niet meer zo besmuikt wordt omgegaan met de minder aangeharkte kanten van ons lichaam. Want waarom zou je je moeten schamen voor doodnormale zaken? Dat vroeg ook zangeres Madison Beer zich af toen ze werd bekritiseerd vanwege foto's waarop een bloedvlekje in haar witte bikini te zien was. Ze schreef op Instagram: 'this is so wild that this is a big deal to some people. girls get their periods. […] i am not a robot, i am female (sic).' Pas zeventien jaar is ze, maar niet van plan zich te laten koeioneren.
De wereld laten zien dat iets geen big deal is, is overigens anders dan mensen attenderen op minder fraaie punten om mogelijke kritiek voor te zijn. Je kent het wel, de vrouwen die als ze ergens binnenkomen meteen verontschuldigend roepen: 'O mijn god, mijn haar zit zo belachelijk,' 'Moet je deze apocalyptische puist zien,' en meer van dat soort zaken. Dat is niet wat Mindy Kaling, Lea Michele en Alison Mosshart doen. Zij excuseren zich niet voor hun uiterlijk. Ze laten gewoon zien dat ze er soms niet uitzien als de gesoigneerde of stoere sterren die ze op andere momenten zijn. En da's weleens fijn tussen alle door en door doordachte plaatjes, met perfecte styling en filter.
Natuurlijk voelt het goed om er op je best uit te zien. Makeup flawless, haar picobello, huid zijdezacht, eersteklas outfit, zalig geurend en in geen velden of wegen een doorlekvlek te bekennen. Maar dat kost moeite, en daar hebben we niet altijd zin in of tijd voor. En soms behoort het niet tot de mogelijkheden, dan zitten alle mooie kleren in de was of wil je haar alle kanten op behalve de goede. Dan ruik je toch een beetje zweterig of blijkt je menstruatie onverwacht een comeback te maken. Of je doet de dingen maar half, je scheert je benen maar tot tien centimeter boven je enkels want de rest zie je toch niet als je een broek aanhebt. Jammer dan. Het overkomt iedereen. Hoe meer er laconiek over gepraat wordt, hoe minder schaamte eromheen zal hangen. En da's mooi, want die is nergens voor nodig.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in ELLE april 2017.
