Katie Holmes (41) en Emilio Vitolo (33), Priyanka Chopra (37) en Nick Jonas (27), Kris Jenner (64) en Corey Gamble (39), Cameron Diaz (48) en Benji Madden (41). Dichter bij huis: Katja Schuurman (45) en Freek Noortwijk (31), Anouk (45) en Dominique Schemmekes (25) die zich deze week verloofden en ja, ook Jaimie Vaes (30) en Lil' Kleine (25); de lijst van vrouwen die een relatie hebben met een jongere partner (in dit geval man) is lang. Toch is het eerder uitzondering dan regel, zo stelde ook de internationale datingsite Dating.com dat een onderzoek uitvoerde onder hun vrouwelijke leden. Wat blijkt? Vrouwen worden vaker geconfronteerd met discriminatie als het gaat om hun romantische relaties. Drie op de vijf vrouwen beweert zelfs dat maatschappelijke normen hun keuze voor datingpartners beperken.
Vind jij 41 en 33 een te groot leeftijdsverschil? In het artikel 'Katie Holmes is zoenend gespot met een nieuw liefde: chefkok Emilio Vitolo' vroegen we het onze lezers in een poll. De uitslag: 9 procent antwoordde dat ze het leeftijdsverschil inderdaad groot vonden, de overige 91 procent vond dat leeftijd geen rol speelt in een relatie. Is de ELLE-lezer dan zo progressief of is leeftijd voor deze generatie vrouwen echt niets meer dan een getal? We vroegen het drie ervaringsdeskundigen.
Tilda (31), datet met Tom (25)
'Dat hij jonger was dan ik, viel me niet eens op. Ik kwam er pas achter nadat ik hem op dating-app Hinge zag. Die middag raakten we aan de praat in de boekenwinkel waar hij werkt. Hij had me vervolgens gevonden op de dating-app. "Ik was net van plan om mijn profiel af te sluiten, maar hier heb je mijn nummer als je verder wil kletsen," stuurde ik hem in een bericht. Dat deed hij.
We daten nu een maand. We matchen op intellectueel niveau, we hebben dezelfde kennissen, we hebben dezelfde interesses. Ik merk op geen enkele manier dat hij jonger is.
Zelf zou ik nooit op hem zijn afgestapt als ik had geweten van het leeftijdsverschil. Ik ben geboren als oude vrouw en ben dat nog steeds. Wat ik daarmee bedoel? Ik heb mijn rust nodig. Mijn vooroordeel over jonge mannen is dat ze onrustig zijn. Dat past gewoon niet bij me. Ik dacht altijd dat ik daarom beter zou passen bij een oudere man. Het leuke aan mijn date: hij is ook geboren als oude man, er is een enorme overlap in karaktereigenschappen.
Ik heb het leeftijdsverschil losgelaten. Dat twee van mijn vriendinnen ook allebei een jonge partner hebben, scheelt ook wel. Ik hoef mezelf niet uit te leggen. Ik denk wel dat als ik hem vijf jaar geleden had ontmoet, ik niet klaar was geweest voor een relatie met een jongere man. Ik zit nu pas echt lekker in mijn vel. Ik zit in een levensfase waarin ik mezelf en mijn lijf accepteer. Dit is mijn lijf, mijn vlees is letterlijk ouder dan dat van hem, that's it.
Wat mij verbaast, is dat de mannen van zijn generatie zo goed geïnformeerd zijn. Feministen, zijn het. Ze zijn open, kunnen goed luisteren. Ik heb dit bij een oudere man nog nooit gehad. Ik vind het wel prettig zo.'
Tjaja (35), woont samen met Boris (29), samen hebben ze een dochter van 1 jaar
We hebben elkaar ontmoet op werk. Hij was destijds 17 jaar, ik 23 en zijn manager. Voor mij was hij een kind. Na werk gingen we met het team weleens iets drinken, dan ging hij mee. Ik vond hem aardig, niets meer. Fast forward naar het jaar waarin hij 20 was en ik 26. Onze relaties waren net uit. We hadden inmiddels een platonische relatie opgebouwd en zagen elkaar ook buiten werk. Dan keuvelden we over muziek, boeken en kunst, maar nooit leidde het tot intimiteit. Op een dag bleef hij slapen omdat hij "te dronken was om naar huis te gaan". Ja, toen gebeurde het. Achteraf gezien was er altijd wel een nieuwsgierigheid geweest, een spanning. We hebben het gewoon heel lang ontkend.
Een jaar lang waren we friends with benefits. Dat ging prima, totdat ik in een existentiële crisis raakte. Twijfels over werk, een aankomende studie. Ook twijfels over hem. Ik ging inmiddels richting de 30 en dacht over samenwonen en kinderen. Hij was daar totaal nog niet. Had het wel zin om met deze jonge man te blijven? Hij gaf me een week bedenktijd om erover na te denken. Na een week gaf ik aan dat ik het nog steeds niet wist. Hij wel: hij wilde een vaste relatie. "Al die tijd al," zei hij.
Of onze omgeving er vervelend op reageert? Ach, er waren vrienden die hem waarschuwden: "Pas maar op, straks zit je met een kind." Of vrienden die mij zagen als MILF. Heel vervelend was dat niet. Ook omdat ik ook echt kinderen wilde, ha!
Alleen op verjaardagen of andere feestjes merk je wel dat onze vrienden in leeftijd verschillen. Mijn vrienden zijn veelal ouder, zijn vrienden jonger. Dan kom je soms op een leeftijdsverschil van 10 jaar. Vorig jaar kregen we een dochter. Zijn beste vriend kwam met zijn vriendin van 19 jaar op bezoek. Ik had technisch haar moeder kunnen zijn. Lag ik daar, net hersteld van een zware bevalling, met een jong hertje in strakke jeans aan mijn kraambed.
Dat hij mij inruilt voor een jonger exemplaar, spookt weleens door mijn hoofd, ondanks dat het niet een constructieve gedachte is. Die onzekerheid is ook nergens op gebaseerd, behalve dat ik richting de 40 jaar ga en hij nog 30 jaar moet worden. De maatschappij fluistert vrouwen in dat jeugdigheid alles is. Het is niet gek dat je er daarom mee bezig bent.
Weet je, ik ben sowieso wel het type vrouw dat de kar trekt in een relatie. Dat heeft met mijn karakter te maken, niet met mijn leeftijd. Nu we langer samen zijn en we een dochter hebben, raak je steeds beter op elkaar ingespeeld. De beste tip voor een goedwerkende relatie, is blijven vragen om dingen. Je kunt wel voor iemand anders invullen dat hij/zij het niet weet, kan of wil, maar: vraag het gewoon. Dat werkt altijd het beste.'
Jasmijn (30), is samen met Vince (24)
Dat ik zeven jaar ouder was en al een serieuze relatie achter de rug had, maakte het dat ik onze liefde in het begin niet al te serieus nam. Hij zal zo'n volwassen vrouw wel vooral spannend vinden, dacht ik. Een vrouw met levenservaring; heel anders dan zijn studentenvrienden.
Onze relatie was gestoeld op spanning en seks. Ik zocht er, hoewel mijn gevoelens met de dag groeiden, niets achter. Een leeftijdsverschil van bijna 7 jaar, ik al 30, met een grotemensenleven. Hij woonde net op zichzelf, probeerde het te maken in de muziek. Soms schaamde ik me als we uit eten gingen. Hij heeft een heel jongensachtig uiterlijk, is behoorlijk opvallend om te zien. Ik ben klassieker - we passen qua uiterlijk helemaal niet. Ik vroeg me weleens af of ze dachten dat ik met mijn broertje was.
We hadden het leuk, hij was grappig, attent. Met hem voelde het leven ontspannen. Daar bleef het bij, dacht ik, totdat hij vroeg of ik misschien een relatie met hem wilde. Dat gaat al twee jaar goed, in lat-vorm.
Mijn omgeving begreep het in eerste instantie ook niet zo goed. Wat moest ik met hem? Maar ik was zo verliefd, dat het me niet zoveel deed. Later zagen ze dat we allebei naar elkaar toegegroeid zijn. Hij is nu volwassener voor zijn leeftijd en ik wat experimenteler.
Als we uit zijn en ik zie vrouwen van begin twintig, dan moet ik me inhouden niet te denken dat hij dat misschien aantrekkelijker vindt. Als we met zijn vrienden zijn, ben ik one of the guys, of "de moeder". Ze zien mij niet als object of desire - althans, dat denk ik. Daarom denk ik dat ik me extra moet bewijzen, hem moet herinneren aan de reden dat hij op me gevallen is. En ja, dan twijfel ik over mijn kraaienpootjes, de lachrimpels bij mijn mondhoek. Het is zo suf, maar toch doe ik het. Jong is sexy, oud is dat niet - zo denkt de maatschappij nog steeds.
Ach, ik heb hem niet verplicht om met mij te zijn, het is volledig uit vrije wil. Hij wilde dit. Er zal wel iets heel leuks aan me zijn dat hij met me wil zijn, ondanks het leeftijdsverschil, denk ik dan maar. Het gaat nu goed. Als hij straks toch ineens meer wil, of ik, dan merken we het dan wel. Om vooraf al de liefde uit te sluiten voor iets wat in de toekomst ligt, lijkt mij niet nodig.'
