Het lijkt over en uit te zijn tussen Gisele Bündchen en Tom Brady. Ze waren dertien jaar getrouwd, maar zouden nu gaan scheiden na maanden van gedoe. De hoofdreden: Tom Brady's terugkeer als footballspeler, terwijl hij dit jaar toch écht met 'pensioen' zou gaan.
'Nu is het mijn beurt'
Dat zijn pensioen belangrijk voor Gisele was, heeft ze niet onder stoelen of banken gestoken. Het duo hield er een afspraak op na: eerst was hij carrière-wise 'aan de beurt', daarna zou het aan haar zijn. En zo geschiedde: Bündchen is tot op heden hoofdverantwoordelijk geweest voor de opvoeding van de kinderen, terwijl hij kon blijven werken.
'Mijn bijdrage was er zijn voor Tom', vertelt ze aan onze Amerikaanse ELLE-collega's. 'Ik verhuisde naar Boston en concentreerde me op het creëren van een cocon en een liefdevolle omgeving voor mijn kinderen om in op te groeien en om hem en zijn dromen te ondersteunen (...) Ik voel me op die manier erg vervuld, als moeder en als echtgenote... En nu is het mijn beurt.'
Toch geen Grote Switch
Die wens is toch niet helemaal uit gekomen. Althans: ze kan zich nu ongetwijfeld wel weer op haar carrière gaan storten, maar dan zonder relatie. Toen ik het las, vond ik het in eerste instantie vooral rot voor Bündchen – omdat je toch best een risico neemt met zo'n afspraak, maar 'm in goed vertrouwen met je partner maakt. Het klinkt alsof ze op carrièregebied best wat ingeleverd heeft in al die jaren, en het is vanuit die optiek niet meer dan eerlijk dat De Grote Switch er nu toch zou komen.
Initieel vond ik het dan ook vrij typisch dat zíj́ degene was die als eerste moest pauzeren: zij heeft als model net zo'n houdbaarheidsdatum als hij, dus da's geen argument voor de volgorde. Maar ze lijkt er wel volledig zelf voor gekozen te hebben, blijkt al uit het interview met ELLE. En dat is natuurlijk prima: hoe vrouwen het moederschap slash de opvoeding willen invullen, is aan hen. Zij haalde haar geluk schijnbaar vooral uit het zien 'slagen' van haar kinderen en partner, en you do you.
Het leven, opvoeding: het is nooit helemaal maakbaar
Het is verleidelijk om Brady te bashen om zijn terugkeer op het veld, of het te zien als bewijs – dat de carrière van de vrouw nog altijd minder belangrijk is, mannen 'm peren als ze uit de spotlights moeten stappen. En misschien ís dat hier ook wel het geval, maar het blijft gissen. Disclaimer: ik ken deze mensen – en hun relatie – net niet genoeg om er iets over te zeggen.
Ik weet wel dat het laat zien dat je het leven niet kunt plannen. Dat het onmogelijk is om te weten wie je over tien, vijftien jaar bent, en waar je behoeftes dan liggen. Wellicht leek het Brady rationeel gezien heel prettig om zich na een x aantal jaar op het vaderschap te storten, maar bleek dat in de praktijk toch anders. Omdat zijn hele identiteit is gebouwd op topsport, bijvoorbeeld, en je zo'n jas niet zomaar uit doet.
Hoewel zijn actie vrij klootzakkerig klinkt, laat deze hele situatie wel zien wat het leven is: niet maakbaar, hoeveel je ook met elkaar vastlegt. We leven in een maatschappij die alles zo efficiënt mogelijk wil inrichten, maar dat kán niet altijd. Zeker niet als het op hele menselijke zaken aankomt: liefde, je relaties, en opvoeding.
