Het begin van ons gesprek draait al meteen om het einde. Als ik Nicola Coughlan ontmoet, heeft ze een strak schema: eerst een paar uur met mij, dan gaat ze meteen met het vliegtuig naar de set van Derry Girls, waar ze haar laatste scènes zal opnemen. Ze maakte naam bij de geliefde sitcom van Channel 4, en de show heeft duidelijk een plek in haar hart. 'Ik vind het altijd moeilijk om aan mensen uit te leggen dat de personages die je speelt, als je vrienden voelen', zegt ze. 'Ik speel Clare nu al vijf jaar. Dus het voelt alsof ik afscheid neem van een vriend, waarvan ik weet dat ik haar nooit meer zal zien.'
Al valt niet aan haar af te lezen dat ze daarmee zit. Ze is de perfecte lunchdate: uitbundig en warm, met een accessoire game van heb ik jou daar (ik had graag 'per ongeluk' haar Chanel-tas mee naar huis genomen). Ze wijst vrolijk de interessante dingen aan die om ons heen gebeuren, daar op de bovenste verdieping van het Londense Shoreditch House. 'Er zijn twee mensen achter je aan het tongen', zegt ze op een gegeven moment. 'Je moet kijken, je moet kijken.' We kijken even naar de vurige gebeurtenis. 'Ach, ze hebben het leuk,' zegt ze blij.
Gelukkig staan er niet alleen eindes, maar ook nieuwe dingen voor de deur. Nicola wacht – net als de ongeveer 82 miljoen kijkers van de originele serie – op de komst van Bridgerton seizoen twee. Toen de eerste trailer tijdens de kerst van 2020 werd uitgezonden was het slechts een interessant ogende trailer (mét de naam van uber-producent Shonda Rhimes eraan vast), nu is het een wereldwijd fenomeen. En dan werd ook nog eens aan het einde van het eerste seizoen (spoiler alert, hoewel we vermoeden dat je 'm al gezien hebt) onthuld dat de raadselachtige Lady Whistledown het pseudoniem is van muurbloempje Penelope Featherington, gespeeld door Nicola Coughlan. Dus nu maakt ze niet alleen deel uit van een van de grootste shows op aarde, ze is ook de centrale as: het punt waar alle andere verhaallijnen omheen draaien.
'Oh, je gaat het geweldig vinden', zegt ze. 'Ik kwam terug [van Derry, waar ze Derry Girls aan het filmen was] om een vertoning van aflevering één met de cast te bekijken. En aan het einde waren we aan het schreeuwen en juichen en sprongen op uit onze stoelen. Wat niet vaak gebeurt. Maar we dachten: oh, dit is nóg beter.'
Het is nu moeilijk voor te stellen wat een glorieuze verrassing Bridgerton was toen het iets meer dan een jaar geleden arriveerde. Zelfs lezers van de achtdelige romanreeks van Julia Quinn (die leuke, grappige, quasi-feministische Regency-romances, elk gericht op de zelfverwezenlijking - en, belangrijker nog, het liefdesleven - van een van de acht broers en zussen van Bridgerton) , of fans van Shonda Rhimes (verantwoordelijk voor Grey's Anatomy en Scandal) hadden de explosie van melodrama, verleiding, verzadigde kleurenpaletten, nepbloemen, bloedhete seksscènes en eerlijk gezegd verbazingwekkende pruiken die in ons leven in die eerste tijd ontploften niet kunnen voorspellen. In het VK begon het streamen minder dan een week nadat we onze derde lockdown waren ingestuurd en Kerstmis was geannuleerd. Dus we vielen de serie aan alsof het een doos met heerlijke lekkernijen was.
'Ik had zoiets van, oké, geweldig. Mensen kijken', zegt Coughlan over haar herinnering aan aan die tijd. 'En toen was het opeens nummer één in Turkije, Canada, de Verenigde Staten. Ik begon een lijst samen te stellen om het in mijn hoofd echt te maken. En toen was het opeens de grootste show die Netflix ooit gekend heeft, met 80 miljoen kijkers. Het was gewoon surrealistisch.'
Of ze het succes had zien aankomen? 'Ik dacht niet dat het de grootste show op Netflix zou worden, ik dacht niet dat dat het niveau was', zegt ze. 'Maar ik heb geluncht met Phoebe [Dynevor, die Daphne Bridgerton speelt, de focus van een groot deel van de eerste serie], misschien ongeveer twee maanden voordat het uitkwam. En ik zei: 'Ik denk dat je leven gaat veranderen.' En ze zei: 'Nee, ik weet het niet. Ik heb eerder dingen gedaan waarvan mensen dachten dat ze enorm zouden worden, maar het is niet gelukt.' Maar ik had gewoon dat instinct erover.'
Iedereen zegt: 'Je zult Luke moeten kussen! Op de lippen!'
En nu is er geen weg meer terug – zolang Bridgerton wordt uitgezonden, zal de koets van Lady Whistledown ongetwijfeld óók blijven rollen. Daarnaast (meer spoilers hier), staat haar liefdesleven centraal in een van de romans - de platonische connectie tussen Penelope en Colin Bridgerton is tot nu toe goed ingeburgerd, maar in de boekenreeks worden ze (veel) meer dan vrienden - dus ze zal haar eigen stomende seksscènes krijgen om te wedijveren met de hertog van Hastings en Daphne in de bibliotheek (of in de dwaasheid, of op het bureau, of op de trap of, als het moet, in bed).
‘O god, ja, het gaat gebeuren! Wij [zij en Luke Newton, die Colin speelt] maakten er grappen over, echt ongepaste grappen, zoals: 'Zou het niet grappig zijn als we dit zouden doen als we het doen?' En naarmate de tijd verstrijkt, wordt het reëler. Nu is het niet meer grappig! Iedereen zegt: 'Je zult Luke moeten kussen! Op de lippen!'
Weet ze hoe lang ze nog heeft voordat ze als het ware de muziek onder ogen moet zien? 'Ik weet het. Dat is mij verteld, ja.' Ze perst haar lippen op elkaar en spert haar ogen open, het perfecte beeld van iemand die heel goed op de hoogte is van de geheimhoudingsclausules in haar contract.
'Ik ging een tijdje terug met mijn vriend naar de kroeg en het was alsof ik een dier in de dierentuin was.'
Naast het plezier om deel uit te maken van een wereldwijd geliefde show, is er natuurlijk ook het levensveranderende aspect van plotseling ongelooflijk beroemd worden. (Precies op het juiste moment stopt een jonge man bij onze tafel om Nicola te vertellen dat hij 'van Bridgerton houdt.') 'Beroemd zijn is als een hond in de metro,' zegt ze. 'Het is precies dezelfde energie. Als je instapt, kijkt iedereen je aan. Sommige mensen zijn zo goedlachs, terwijl sommigen bang voor je zijn en niet in de buurt willen komen. Sommige mensen raken je aan zonder te vragen. Ik kan natuurlijk nog steeds de dingen doen die ik wil doen, maar het is anders.'
'Ik ging een tijdje terug met mijn vriend naar de kroeg en het was alsof ik een dier in de dierentuin was. Mensen kijken en kijken alleen maar. En ik herinner me een keer dat ik mijn Invisalign [beugel] uitdeed, en deze persoon staarde me recht in de ogen, wat best raar was. Maar eerlijk gezegd zijn de meeste mensen zo lief.'
Als dat een bijna belachelijk goed uitgebalanceerd antwoord lijkt voor iemand die van relatieve onbekendheid naar torenhoge herkenbaarheid is gegaan, met een korte pitstop bij middelgrote Britse sitcom-niveaus van roem, lijkt dat te zijn hoe Coughlan rolt. Met haar 34 jaar is ze ouder dan de personages die ze speelt, heeft ze ups en downs meegemaakt, waaronder een periode dat ze parttime werkte bij een opticien thuis in Galway, terwijl ze nog steeds probeerde het te maken als acteur en waarschijnlijk het belangrijkste, weet waarom ze doet het werk dat ze doet.
'Ik denk dat het voelt als echte magie',zegt ze. 'Vroeger was ik geobsedeerd door The Wizard of Oz. Ik moest ernaar kijken - en ik was pas vier, dus ik wist niet wat het was - maar ik had zoiets van, dat wil ik. Ik weet niet wat dat is. Maar dat wil ik wel.' En dat gevoel zit duidelijk nog steeds in haar. 'Op de set is er het moment waarop ze om stilte roepen net voor het rollen. En daar is iedereen stil. Er is iets waar ik gewoon van hou. En dan op Bridgerton, als je een balzaal binnenloopt, met honderden figuranten, allemaal in op maat gemaakte kleding en de pruiken en het haar, voelt het alsof je terug in de tijd wordt getransporteerd. Het geeft me vreugde, oprecht.'
'Als mensen zeggen dat ze in deze branche willen stappen, heb ik zoiets van, je moet het zo graag willen. Want als je dat niet doet, zou je gek zijn om het te doen, absoluut gek. Ik heb mijn familie vorig jaar amper gezien vanwege het filmen. Er moeten veel offers worden gebracht. Als twintiger ging ik nooit op vakantie. Ik was zo blut. Dus ik wil mensen nooit het ideaal verkopen dat het allemaal geweldig en leuk is. Het is hard werk. Maar het is geweldig. Ik zou niets anders willen doen.' In haar hart, zo lijkt het, was en blijft Coughlan een pure liefhebber. Ze loopt over van liefde voor iedereen, van Lin-Manuel Miranda (hij nam een vraag op voor haar Ask Me Anything-video die ze maakte voor ELLE.com/uk – 'Ik begon te huilen toen ik het zag', zegt ze) tot haar kleine flat in Londen ('Ik woon in een letterlijke schoenendoos'). Je kunt niet weg van een gesprek met haar zonder een lijst met nieuwe podcasts om naar te luisteren (begin met Dead Eyes), tv-programma's om naar te kijken (alles met de woorden 'Real Housewives' in de titel), Instagram-accounts om te volgen (@bigdirtyfry, die dagelijks een overzicht maakt van de beste Tweets van de dag, zodat je niet zelf op de site hoeft te gaan, 'Omdat als Twitter een feestje was, ik weg zou gaan.'
Je kunt zien waarom ze mensen aantrekt - waarom ze DM-maatjes is met Kim Kardashian, en hoe ze heeft bereikt waar zovelen van ons van dromen: echte beste vrienden worden met Jonathan Van Ness. 'Queer Eye was net uitgekomen en ik had een hoodie gemaakt met zijn gezicht erop', zegt ze. 'Ik zette het op Instagram, hij zag het en stuurde me een berichtje. Zelfs toen hij nog in een salon in LA werkte, en ze niet wist of de show een succes zou worden. Hij zei dat het echt voelde, omdat iemand aan de andere kant van de wereld met zijn gezicht op iets stond. En toen ontmoetten we elkaar in 2018 in New York en het klikte gewoon. We lijken erg op elkaar. We exist on the same plane.'
Als een goed persoon die van goede mensen houdt, is het niet verwonderlijk dat de plannen van Coughlan voor de toekomst het meest gericht zijn op goede ervaringen. 'Ik wil gewoon werken met mensen die attent en open zijn en gewoon houden van wat ze doen en geweldige dingen willen maken', zegt ze. 'Ik heb een allergie voor lastige mensen. Ik heb letterlijk stressuitslag van hen gehad. Maar ik denk dat veel ervan voortkomt uit echte giftige mannelijkheid. Ik ontmoette onlangs een jonge acteur die een show aan het filmen was, en hij zei dat [toen de regisseur "actie" zei] de hoofdacteur eigenlijk een stoel door de kamer gooide naar een aantal figuranten. Hij zei: "Het was geweldig, want het is wat hij nodig had om in de scene te komen. And I was like, 'It’s a pile of sh*t.'
'Ik denk dat televisie - niet alleen televisie, de wereld - al zo lang zo mannelijk is. En zoals met alles, willen we gewoon iets verfrissends en nieuws - laten we dat gewoon proberen.'
Ze is er meer dan klaar voor om dingen te veranderen: 'Ik denk dat televisie - niet alleen televisie, de wereld - al zo lang zo mannelijk is. En zoals met alles, willen we gewoon iets verfrissends en nieuws - laten we dat gewoon proberen. Maar ik krijg vooral te horen: 'Oh, mijn vrouw vindt dat leuk.' Maar 82 miljoen mensen zijn ontzettend veel vrouwen, en Bridgerton, met zijn centrum van vrouwelijk plezier en perspectief, is zeker niet ouderwets. Soms veranderen dingen die ons afleiden de wereld net zo veel als dingen die ons deprimeren.
Maar voor nu tikt de tijd door en zijn er dingen te doen: afscheid nemen van Derry Girls, genieten van een epische Amerikaanse vakantie (New York, Texas en Hawaii staan op het lijstje), misschien meer schrijven (ze schreef vorig jaar met een vriendin van de toneelschool haar eerste podcast, Whistle Through The Shamrocks – een erg grappige aflevering van Ierse drama-tropes) en goede dingen laten gebeuren – zowel in de dromerige wereld van Bridgerton als in het hier en nu. Dit is slechts het begin.
