Als ik één woord vaak gebruik, is het 'sorry'. En meestal niet op de juiste manier. Natuurlijk, ik zeg het als ik beleefd wil zijn. In een winkel bijvoorbeeld als iemand voor het rek staat waar ik iets wil pakken of als ik de aandacht van een medewerker wil trekken. Een gewoonte die ik waarschijnlijk heb opgepikt tijdens mijn vier+ jaren in Amerika, waar 'excuse me' nogal vaak wordt gebezigd.
Maar ik zeg vooral 'sorry' wanneer het echt niet nodig is. Het woordje floept er de hele dag door uit, zelfs zonder ik er erg in heb.
Sorry, sorry, sorry, sorry
Als iemand op straat tegen mij aanbotst? Sorry! Als ik iets natuurlijks doe als niezen of hoesten in het bijzijn van een ander? Sorry! Als ik op hetzelfde moment als iemand anders naar een voorwerp grijp? Sorry! Als mijn buik geluid maakt? Oh jee, sorry! Als mijn computer plots een video begint af te spelen? Sorry, sorry, sorry. Als ik twee tellen later ben dan mijn afspraak. Sorry! Als ik eten heb gekookt? Sorry, het is vast niet heel lekker. Als ik een spelletje win? Sorry. Voor het feit dat ik even daarvoor sorry zei. Hè, sorry.
Ik heb eens gelezen (en onthouden) dat het iets is dat vooral vrouwen doen. Dat het te maken heeft met het oude cliché dat wij vrouwen vooral 'aardig' bevonden moeten worden. Niet te luid, niet te aanwezig, niet te opvallend, niet te goed en boven alles aardig.
Like Elizabeth Warren...
Dat het idee dat vrouwen aardig moeten zijn nog steeds heerst, bleek deze week maar weer toen de eerste Democraat zich in Amerika aandiende voor de race naar het presidentschap in 2020. Elizabeth Warren, die van 'she persisted' en sinds afgelopen maandag kandidaat voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2020 en klaar om de strijd met Trump aan te gaan, is een uiterst ervaren kandidaat waar veel over te zeggen valt (werktechnisch gezien), maar toch vroegen de Amerikaanse media zich vooral af of ze wel 'likeable' genoeg was. Een woord dat Hillary Clinton achtervolgde tijdens haar gooi naar het Witte Huis (veel kiezers zeiden haar niet aardig genoeg te vinden, nogal komisch als je bedenkt wie er uiteindelijk is verkozen).
Het zal je niet verrassen dat 'likeability' veel minder vaak een 'obstakel' is bij hun mannelijke collega's.
AOC
Ook Alexandria Ocasio-Cortez, sinds gisteren de jongste vrouw die ooit in het Amerikaanse Congres plaatsnam, werd deze week 'geshamed' om een lollige dansvideo die ze tijdens haar studie maakte. Het filmpje waarin ze samen met vrienden de dans uit The Breakfast Club nadoet, werd door rechtse accounts op Twitter gedeeld in de hoop dat mensen het schandalig zouden vinden (ze danst! ze durft gek te doen! ze valt op!). Het moest aantonen dat het nieuwe congreslid ongeschikt is.
De video ging uiteindelijk viral, maar niet om die reden.
Het is niet de eerste keer dat (rechts) Twitter het op de politica gemunt heeft. Al sinds ze vorig jaar begon op te vallen in de race naar de midterms in New York, krijgt Ocasio-Cortez (29) een aflatende bak ellende over zich heen. En dat terwijl ze gisteren pas werd ingezworen. Dat ze (blijkbaar) zo'n bedreiging vormt, komt vooral omdat ze jong, scherp op Twitter, Latina (haar ouders zijn van Puerto Ricaanse afkomst), én (bovenal) vrouw is. Hoe vaak er wel geen kritiek is gegeven op haar outfits (te 'duur' voor iemand uit The Bronx, te opvallend voor een congreslid, etc.). Opnieuw dingen die je zelden over haar mannelijke collega's hoort...
Ocasio-Cortez (of AOC zoals ze wordt genoemd) trekt zich er (ogenschijnlijk) niets van aan en reageert over het algemeen gewoon met een keiharde comeback op Twitter of een nog mooiere outfit.
Ha!
Ergens vermoed ik dat deze vrouwen nooit onnodig het woordje sorry gebruiken. Waarom zouden ze ook? Het idee dat vrouwen altijd aardig moeten zijn, is absurd. Zeker omdat het een strijd is die we toch nooit winnen (als we wel aardig zijn, zijn we weer te aardig).
Hoogste tijd dat ik ook stop met al dat ge-sorry. Het woordje gaat vanaf nu in de ban. Hoppa!
(Al vraag ik me af of ik het er na al die jaren sorry-zeggen nog uit ga krijgen. Dus mocht je in de toekomst op straat zelf tegen mij aanbotsen en ík zeg alsnog sorry, dan hierbij alvast mijn welgemeende excuses. Of, nee, shit, sorry. Aargh...)
