Emilia Clarke heeft een openhartig essay geschreven over haar gezondheid. De Game of Thrones-actrice laat in The New Yorker weten dat ze twee hersenbloedingen en twee zware hersenoperaties heeft gehad.
Emilia Clarke vertelt dat het 11 februari 2011 was en ze als 24-jarige net was begonnen met het filmen van het eerste seizoen van Game of Thrones. Ze was met haar personal trainer wat oefeningen aan het afwerken, toen het noodlot haar trof:
'Het voelde meteen alsof een elastische band mijn hersenen samenperste. Ik probeerde de pijn te verdringen en door te gaan, maar het ging gewoon niet. Ik zei tegen mijn trainer dat ik een pauze nodig had en op de een of andere manier, al kruipend, redde ik het om naar de kleedkamer te komen. Ik bereikte het toilet, knielde en moest enorm overgeven. Intussen was de pijn nog veel erger geworden - stekend en allesoverheersend. Op een bepaalde manier wist ik wat er gebeurde: mijn hersenen waren beschadigd.'
Daarna kwam er een vrouw de toiletten binnen om Emilia Clarke te helpen en werd ze naar het ziekenhuis gebracht. Daar werd aan haar verteld dat ze een hersenbloeding had gehad. Hersenbloedingen resulteren vaak in een permanente beschadiging van de hersenen of zelfs de dood. Om ervoor de zorgen dat de hersenbloeding haar leven niet nam, moest Emilia Clarke drie uur lang geopereerd worden. Ze schrijft dat ze op het moment vooral dacht dat ze de operatie niet kon ondergaan, omdat ze het zo druk had: 'Ik zat middenin een super drukke periode - ik had geen tijd voor een hersenoperatie.'
Toen ze wakker werd van de zware operatie - wat het aanbrengen van een draad door een van de slagaders in haar lies tot aan haar hersenen en hart vereiste - was het doel dat ze het twee weken haalde zonder grote complicaties. Na twee weken wist Emilia Clarke echter niet meer wat haar eigen naam was en kon ze haar naam ook niet meer uitspreken:
'Ik had nog nooit zo'n angst meegemaakt - een gevoel van onheil dat dichterbij komt. Ik zag een toekomst voor me die ik het niet waard vond om te leven. Ik ben een actrice; ik moet mijn tekst kunnen onthouden. Nu kon ik niet eens mijn naam onthouden. Op de ergste momenten, wilde ik het opgeven. Ik heb de medische staf gevraagd om me te laten doodgaan.'
Na een week kon Emilia Clarke weer praten, maar er werd haar verteld dat ze een andere kleine hersenbloeding had gehad aan de andere kan van de hersenen, die ieder moment zeer heftig kon worden. Omdat haar doktoren zeiden dat het ook onschuldig kon zijn, ging de actrice verder met het promoten van Game of Thrones, ondanks dat ze tussen de interviews door 'aan het nippen was van morfine'.
Toen ze seizoen twee van Game of Thrones moest filmen vreesde Emilia Clarke 'elk moment van de dag dat ze dood zou gaan' door de pijn en vermoeidheid. Toen ze seizoen 3 van de populaire serie had afgerond, was het hersenstolsel verdubbeld en moest ze weer een hersenoperatie ondergaan. Helaas was die tweede operatie niet succesvol, waardoor ze in haar schedel moesten gaan opereren.
De actrice laat weten dat het herstel van die tweede operatie nog erger dan de eerste was en dat het lastig voor haar was om daarna interviews te geven, omdat ze bang was dat journalisten erachter zouden komen. Ze geeft toe dat ze soms loog tegen de media, zelfs toen ze tijdens Comic Con weer enorme pijn kreeg en dacht dat ze doodging:
'Ik dacht: "Dit is het. Mijn tijd is gekomen. Ik ben twee keer aan de dood ontsnapt en nu komt-ie me halen." Maar ik overleefde het. Ik overleefde het interview met MTV en zoveel meer. In de jaren na mijn tweede operatie ben ik boven alle verwachtingen geheeld en nu ben ik weer honderd procent.'
Nu Emilia Clarke zich al een paar jaar goed voelt, kan ze er zelfs grappen over maken en laat ze weten dat 'het enige wat de hersenoperaties haar hebben ontnomen een goede smaak in mannen is'. Ha!
Eigen stichting
Emilia Clarke heeft na deze enorm heftige ervaring nu een eigen stichting opgericht, SameYou, waarmee ze jongeren met hersenschade wil helpen. Ze laat met een post op Instagram weten:
'Hersenschade kan een onzichtbare aandoening zijn en is vaak een taboe. We moeten jongvolwassenen helpen controle te krijgen over hun herstel en zich open te kunnen stellen zonder bang te zijn dat ze belachelijk worden gemaakt. Luister naar mijn verhaal en ik hoor graag jullie verhalen.’
ELLE TV
